1

Δροσοσταλίδα το πρωί

το μεσημέρι λάμια

και παραγιός το απόβραδο

που φεύγει απ' τη δουλειά.

Τη νύχτα σιτοκαλαμιά

που σπίρτο την ανάβει.

- Πες μας, πού πας;

- Μέσα στη φωτιά!

Ματιά που κάπου σκάλωσε,

βήμα που γρηγορεύγει,

δρυοκολάπτης που ξανά

το θώρακα τρυπά.

Χαρά που φεύγει στα ψηλά,

θυμός που πέφτει κάτω.

- Πες μας, πού πας;

- Μέσα στη φωτιά!

1

Φεϊρούζ βγες στο μπαλκόνι

να σ' ακούσουν τα πουλιά,

του Λιβάνου οι μαύροι κέδροι

κι οι λειχήνες του Αραράτ.

Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ

τους αναστεναγμούς μου αφήνω

στα σταυροδρόμια της ζωής.

Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ

έμαθα πάντοτε να δίνω

όσα δεν έδωσε κανείς.

1

Μαλαματένια μου ζωή

και φρύγανά μου χρόνια

τους έρωτές μου συναντώ

σε μαρμαρένια αλώνια.

Δως μου της αγάπης γερακάρη

μύθο για να κρατηθώ.

Δως μου το φιλί της προδοσίας,

το πανάρχαιο φυλακτό.

1

Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω

γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά.

Έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη

σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα.

Αχ ζωή μάγισσα

να σε μάθω άργησα.

Κάθισε κοντά μου Θάμυρη να πούμε

τη χαρά του κόσμου, το παράπονο.

Κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου

και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ.

1

Τα κάλλη σου βατόμουρα κι είπα να σου τα κόψω

αγκάθια μ' αγκυλώσανε μα ό,τι είναι θα τελειώσω.

Εμένα κι αν μου το αρνηθείς -κι ώσπου να καμαρώσεις-

θα 'ρθει ο άγριος τρυγητής κι ό,τι έχεις θα του δώσεις.

Γι' αυτό λοιπόν τα κάλλη σου σε μένα να τα δώσεις.

Παράβλεψε τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου.

Κοίτα πως τρέμει η ανάσα μου και τα ακροδάχτυλά μου.

Στο φως που τρέχει γρήγορα ν' ανέβεις γητευτή μου

κι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ, θα 'ναι η αμοιβή μου.

Στο φως ν' ανέβεις και να 'ρθεις, αυτή είναι η γιορτή μου.

1

H μέρα φεύγει, ποιος την κλέβει;

Ήξερα μα ξέχασα.

Όσοι δουλέψαν κι όσοι παιδέψαν

τα λερωμένα πέταξαν.

Kι εσύ αποσπερίτη μου

του δειλινού ταιριάζεις.

Άδολα είναι τα μάτια σου

και μην τα κατεβάζεις.

Oι πολιτείες πάντα χορεύουν

σε ρυθμό κιρκαδιανό.

Τα φώτα ανάβουν να προλάβουν

της νύχτας το μετέωρο.

1

Έρημα κορμιά, του χρόνου παιχνιδάκια

στον ύπνο σταυραϊτοί, στον ξύπνιο στρατιωτάκια.

Έρημα κορμιά, αποταμιευτήρες

γι' αθάνατο νερό και γι' αφρισμένες μπύρες.

Έρημα κορμιά, καμμένες εκκλησίες,

καφτάνια της ψυχής, αρχαίες αμαρτίες.

Έρημα κορμιά, μελτέμια και θρακιάδες,

άλλοτε είστε ευλογιά κι άλλες φορές μπελάδες.

1

Ένα φιλί που γεύτηκα

στου σκοταδιού τη φύρα

μπορεί να το ονειρεύτηκα

μπορεί και να το πήρα.

Για μέρες το 'χα πάνω μου,

στα χείλη τυλιγμένο.

Της μέθης ήταν πρόσφορο

και βάσανο κρυμμένο.

1

Μια θάλασσα η βόλτα μας, στα κύματα να παίξεις

κι αλίμονο στους ξέμπαρκους που μείναν στη στεριά.

Μονάχα την αρμύρα της να πας να τη γυρέψεις

φουρτούνα και απανεμιά, μια άγρια ομορφιά.

Όμορφος κόσμος μάτια μου

μα το σεργιάνι λίγο.

Ένα τραγούδι παιδικό

που γίνεται καημός.

Τα μάτια πριν χορτάσουνε

πρέπει να ξαναφύγω,

καλή αντάμωση λοιπόν

στων αστεριών το φως.

1

Άσε το κορμί να πέσει

μες στο παραπήγαδο

που 'χει φίδια πετιμέζι

και βαθύ αντίλαλο.

Σώμα που χορεύεις

κι έχεις οδηγό

μες στα κύτταρά σου

τον κοσμικό παλμό

με τη φιλντισένια μέση

χάραξε να σε χαρώ.

1

Της νύχτας η ακταιωρός τους πλάνητες μαζεύει,

με χάδια τους χαζεύει, με χίλια ξωτικά.

Ξεχύνεται απ' τα αμπάρια της κρασί βαλσαμωμένο,

κόκκινο, κεντημένο με σταυροβελονιά.

Όσοι σέρνονται τις νύχτες

πέφτουνε σε μαύρες τρύπες.

Ρίξε το σπίρτο μέσα σου, ρίξε το παραμύθι

να ζοριστούν τα στήθη και να 'ρθουν πιο κοντά.

Στους άλλους πάντα δίνουμε ό,τι μας περισσεύει

μα η μέθη δυσκολεύει θαρρώ τα πράγματα.