Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ενασχόληση του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τις κατασκευές μουσικών οργάνων του το έδωσε, όπως χαρακτηριστικά λέει, η αδυναμία να βρει όργανα που να του αρέσουν πάρα πολύ. Συγκεκριμένα ήθελε να βρει ένα όργανο που να ηχεί με τον τρόπο που ηχούσε το μπουζούκι στο «Μινόρε του Χαλκιά». Όπως και στην μουσική, έτσι και στις κατασκευές μουσικών οργάνων ο Θανάσης είναι αυτοδίδακτος καθώς άρχισε μόνος του να κατασκευάζει, διαβάζοντας απλά κάποια βιβλία.
Κάθε όργανο που έφτιαχνε ο Θανάσης το υπέγραφε βάζοντας μια ταμπελίτσα στο εσωτερικό με το όνομά του, την ημερομηνία και το όνομα του οργάνου (αν υπήρχε). Καθώς λέει και ο ίδιος: «Όπως δίνουμε όνομα στα σκυλάκια, εγώ έδινα στα όργανα, όποτε μου ερχότανε». Για παράδειγμα, ένα όργανο το είχε βγάλει «Πολύφημο», γιατί από τη μία του θύμιζε τον Κύκλωπα και από την άλλη το είχε βρέξει κατά λάθος με κρασί και θυμήθηκε τον Οδυσσέα που μέθυσε τον Πολύφημο για τον τυφλώσει.
Εμφανίστηκαν επίσης σ' ένα κέντρο στην Ομόνοια με κοινό μόνο τρεις παρέες. Από τις τρεις παρέες οι δύο ήτανε γνωστοί που είχαν έρθει για να τους ακούσουν. Η τρίτη παρέα ήταν «αγνώστων στοιχείων», γεγονός που τον οδήγησε μετά το τέλος της συναυλίας να τους ρωτήσει: «Ρε παιδιά, πώς και ήρθατε από εδώ;». Η απάντηση που πήρε, αν και παραδέχεται ότι τον βοήθησε στο να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα, τον καταρράκωσε προς στιγμήν, όταν του ομολόγησαν ότι κέρδισαν τα εισιτήρια σε διαγωνισμό στο ραδιόφωνο.
Άλλη μια δύσκολη εμπειρία ήταν οι εμφανίσεις του με τη Μελίνα Κανά στο Καφέ Παράσταση το 1997 για την παρουσίαση του δίσκου «Της αγάπης γερακάρης». Οι συναυλίες διαφημίστηκαν με τη συμμετοχή και του Σωκράτη Μάλαμα, ο οποίος τελικά δεν τα κατάφερε να είναι παρών. Όταν αυτό ανακοινωνόταν κατά τη διάρκεια του προγράμματος, οι περισσότεροι αποχωρούσαν «διακριτικά».