sonoro έγραψε:Για την περίπτωση ειδικά της \"Διεθνούς Αμνηστίας\" το πρόβλημα είνε άλλο: ¼τι η παραδοχή της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προϋποθέτει η δράση της, σημαίνει στην ουσία παραδοχή της περί \"ανθρωπίνων δικαιωμάτων\" αντίληψης που διαμορφώθηκε στο δυτικό κόσμο, προϊόν του οποίου είνε οργανώσεις όπως η \"Διεθνής Αμνηστία\" και επομένως την παραδοχή ότι ο δυτικός κόσμος είνε φορέας μιας ηθικής υπεροχής, χάρη στην οποία νομιμοποιείται να αξιώνει τη συμμόρφωση κάθε τρίτου (πχ. ενός θεοκρατικού μουσουλμανικού καθεστώτος) στο δικό του σύστημα αξιών.
Το θέμα των βασικών αρχών πάνω στις οποίες ενεργούν οι διάφορες δυτικές φιλανθρωπικές οργανώσεις με ενδιαφέρει πάρα πολύ. ¸χω την αίσθηση πως είναι λανθασμένο αλλά δεν κατάφερα ακόμα να καταλάβω γιατί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κάθε φορά που διαβάζω κάποιες από τις σελίδες τους στο ίντερνετ, φεύγω με αρνητική διάθεση.
Αν γνωρίζεις κάποια κείμενα πάνω σ' αυτό το θέμα φώτισε μας.
Ειδικά αν δεν αφορούν αποκλειστικά τη δυτικό-ανατολική σύγκρουση αξιών.
Κατά τ' άλλα όμως δε πιστεύω πια στο μάλλον χριστιανικής προέλευσης \"κάνε το καλο και ρίξ' το στο γιαλο\". Κι ας με ενοχλεί ο επιδεικτικός τρόπος με τον οποίο προβάλλουν τις κάθε λογης φιλανθρωπικές δραστηριότητές τους οι διάφοροι μεγαλόσχημοι.
Διότι, αν αυτό που θεωρείται καλό το κάνεις και το ρίξεις στο γιαλό, δε θα προβληθεί ως παράδειγμα επιθυμητής κοινωνικής συμπεριφοράς και δε θα βρει μιμητές.
Μα αν θεωρείς καλό το να προβάλεις κάτι καλό, τότε κι αυτό καλό είναι! Κάντο κι αυτό και ρίξ' το στο γιαλό!
Και διότι, αυτός που κάνει \"το καλό\" πρέπει να ανταμείβεται, τουλάχιστο με την κοινωνική επιδοκιμασία, που είνε οπωσδήποτε κάτι πιο απτό από τη μοναχική (και πάντα αβεβαιη) προσδοκία της \"βασιλείας των ουρανών\" (για τους χριστιανούς
αυτός που κάνει το καλό ανταμείβεται ούτως ή άλλως - είναι μεγάλη η ικανοποίηση της προσφοράς! Δηλαδή το καλό γίνεται από ανθρώπινη ανάγκη, ακριβώς όπως είναι και ανθρώπινη ανάγκη η αναζήτηση μουσικής που μας αγγίζει.