Δύο απαντήσεις με ένα μήνυμα λοιπόν....πάντοτε αισθάνομαι κάτι το ιδιαίτερο όταν παίζω στην πόλη του Κάπταιν Κουκ. Ποιός ξέρει τι μπορεί και να συμβεί...Μάλλον εκείνος, τώρα που το καλοσκέφτομαι, αφού απ´ό,τι λέγεται είναι ένας από τους διακεκριμένους αστρολόγους και επαγγελματίες προφήτες του Θεσσαλικού κάμπου. Οταν παίζαμε πέρυσι στο Μύλο τον προσκάλεσα και στη συναυλία, δυστυχώς όμως δε μας τίμησε με την παρουσία του. Λέτε να το ξανακάνω και φέτος; Ισως αισθάνεται πιό άνετα με τους ΤΑΒΑΚΟ που είναι ένα ταπεινό και αστρολογικά ανισσόροπο τρίο. Πηγές μου στη Λάρισα μου ανέφεραν οτι πρόσφατα ο Κάπταιν Κουκ έπαιξε κιθάρα και τραγούδησε στο Ηδιστον, το γνωστό ναό του σουβλακίου. Ισως και να ετοιμάζει την επανεμφάνισή του στα μουσικά πράγματα. Γιά να μείνουμε και λίγο στη Λάρισα, πιστεύω οτι ο Μέγας Ανατολικός είναι ένα ταιριαστό ανάγνωσμα αφού η Λάρισα είναι ένα από τα λίγα μέρη της Ελλάδας που έχει οδό Ανδρέα Εμπειρίκου!
Το Αλεξιβρόχιον της Οδέττης τώρα - πρόκειται γιά ένα εξαίσιο, κατά τη γνώμη μου, σουρρεαλιστικό μυθιστόρημα που έγραψε και εξέδωσε μόνος του, κατά τα φαινόμενα, ο Νίκος Δαμίγος το 1976. Σε άψογη υπερκαθαρεύουσα φυσικά, πράγμα που σε συνδυασμό με τη σουρρεαλιστική πλοκή και το ελαφρά ειρωνικό ύφος έκανε το βιβλίο να πάει άπατο σε μιά Ελλάδα που τότε ζούσε το μεταπολιτευτικό της ζήλο στο έπακρο. Εδώ και ένα χρόνο περίπου μία ομάδα Αλεξιβροχιολόγων προσπαθεί να ανακαλύψει τι άνθρωπος ήταν και που βρίσκεται σήμερα αυτός ο φανερά επηρεασμένος από τον Εμπειρίκο συγγραφέας.
Κι αφού βλέπω οτι είχα δεν είχα, πάλι θυμήθηκα τον Εμπειρίκο, θα ήθελα να προσθέσω και ένα απόσπασμα από μιά παλιότερή μου συνέντευξη σχετικά με την έννοια του βάθους, αφιερωμένο στους φίλους των Ορυχείων:
Κάποιος οφείλει να κατέβει και να γνωρίσει το άπειρο βάθος προκειμένου να γίνει κύριος του άπειρου ύψους. \"Ω, ύψιστον βάθος!\", όπως φαινομενικά και μόνο παράδοξα αναφώνησε ο Λόρδος Κλίφφορντ (τόμος 7, σελίδα 35), από τους χαρακτήρες-κλειδί του Μεγάλου Ανατολικού. Η, ας μου επιτραπεί να παραθέσω το συγκινητικό - ανατριχιαστικό, γιά εμένα - χαιρετισμό του Εμπειρίκου στους ανθρώπους των εγκάτων στον έκτο τόμο:
\" Μεταλλωρύχοι, ψυχαναλυταί και ποιηταί της δράσεως και του λόγου, όσοι δεν περιορίζεσθε σε έστω και ωραία φληναφήματα της παρακμής, της \"ντεκαντέντζας\", χειρώνακτες και πνευματικοί, εργάτες απάντων των εγκάτων, σύντροφοι, συνοδοιπόροι, συνερασταί και αδελφοί εν όπλοις, εργάται και ερευνηταί του απείρου βάθους, άνευ της κατακτήσεως του οποίου θα ήτο αδύνατον να συλλάβωμεν καν την έννοιαν του απείρου ύψους, σας απευθύνω, πριν συνεχίσω την αφήγησίν μου, κατά τρόπον που τα λόγια αυτά να αποτελούν μέρος αδιαίρετον και αναπόσπαστον του όλου έργου, σας απευθύνω, επάνω και μέσα από τας οικουμενικάς και ατομικάς μας τρικυμίας, επάνω από όλας τας αβαθείς και αρνητικάς διδασκαλίας και επάνω από τας απατηλάς και καταστρεπτικάς των πάντων, ταπεινότατα υλιστικάς δημοκοπίας, προς υμάς, τους απανταχού της γης εργάτας όλων ανεξαρτήτως των \"εγκάτων\", προς υμάς τους φανερούς ή αφανείς γεννήτορας παντός μεταγενεστέρου κλέους των ηλιολούστων επιφανειών της γης και πάσης εν τω παρόντι και εν των μέλλοντι οφθαλμοφανούς χαράς και δόξης των ανθρώπων, σας απευθύνω, εκ βάθους καρδίας, ένθερμον και παλλόμενον χαιρετισμόν ευγνωμοσύνης και αλληλεγγύης.\".
Τελικά όλα τα είχε προβλέψει ο ποιητής (βλέπε και Αλεξάνδρα)
Γεώργιος Μπαντούκ