Αγαπημένα ΠΡΟΣΩΠΑ - Αγαπημένα ΜΑΤΙΑ έρχονται σαν τα κύματα και αφήνουν κατακάθια....

Τα λάθη μας τα αρχοντικά
τα σταυρωτικά φιλιά
οι συνήθειες, οι βδέλλες
οι μεταξωτές κορδέλες
πριν αλέκτωρ τρις λαλήσει
θα 'χουν σβήσει.

Παραβάτες κολασμένοι
απ' τον έρωτα δαρμένοι
όλη τη χρόνια αλήτες
και το Μάη δροσουλίτες.

Ρώτα τον παραπόταμο
π' αδειάζει στο ποτάμι
και το μαντίλι που γλιστρά
πίσω απ' τα μαλλιά.

Τον ποδηλάτη στη βροχή
που τρέχει ρώτησέ τον
kαι τη γριούλα π' αρχινά
να βγάζει και φτερά.

Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει,
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.

Το παιδί είναι σαν τη στάμνα
κρατάει τη μέρα δροσερή.

Περσέας θα 'μαι θλιβερός που αντί για ξίφος θα έχω πένα
κι ενώ θα δυσανασχετείς που 'φαγες φέσι ένα κι ένα,
με μια θανάσιμη λαβή σκοτώνω τη Λερναία ´Υδρα
πριν της ζωής μου η κλεψύδρα φωνάξει τέρμα ως εδώ.

Το πρώτο ψέμα το 'βγαλα
σαν πέτρα απ' τα νεφρά μου,
το δεύτερο σαν κέρασμα
ποτήρι δροσερό.

Το τρίτο σαν της άνοιξης
το πρώτο αεράκι,
στο τέταρτο κοιτάχτηκα
δεν ήμουν πια εγώ.

Στα πρωτοσέλιδα την άλλη μέρα
είδα τα μάτια της ξενυχτισμένα.
Επιτυχία με μεγάλα γράμματα,
θα ξέρετε θαρρώ πως παν' αυτά τα πράγματα.

Με τα πολλά αναγκάστηκε να ομολογήσει,
αντί για δάφνη έπαιρνε λέει χασίσι.
Κι αν ξέφευγε για αιώνες τούτη η κυρία
πάντα νικάει στο τέλος η αστυνομία.


Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά.
Βρε, θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί;

¸τσι αφού σκεφθήκανε, βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σα μούτρο αναρχικό.
Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.


Μονάχα ο δόκτωρ Ιπποκράτης
το 'χει πάρει είδηση,
κι αφήνοντας το βάθρο πού και πού
στις όχθες πάει να ψαρέψει το μυστικό.


Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο,
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο.

Μα περιμένω άδικα,
ξεθώριασε η μνήμη.
Αυτή η πλάνα ξενιτιά
πόσους δεν καταπίνει.


Ρίξε το σπίρτο μέσα σου, ρίξε το παραμύθι
να ζοριστούν τα στήθη και να 'ρθουν πιο κοντά.
Στους άλλους πάντα δίνουμε ό,τι μας περισσεύει
μα η μέθη δυσκολεύει θαρρώ τα πράγματα.

ρε θανάση, δε μας γράφεις καλύτερα ποιοι δεν είναι οι αγαπημένοι σου ? (χεχε)

MeLiTzaNio έγραψε:
Μπορεις να τους δεις στο παρακατω ποστ!