Κύριοι,
παρακολουθώ από την αρχή την κουβέντα και δεν πιστεύω τί διαβάζω. Αυτή η πορεία από την αδημονία για την ακριβή ώρα που θα βγει ο δίσκος από τις κούτες του μετρόπολις μέχρι το tactless κράξιμο και τα παράπονα ότι το δισκακι «δεν είναι και τέλειο» (τέλειο what is???) φαντάζει παρανοϊκή. Μου θύμισε λίγο τη σκηνή από εκείνη την παλιά ελληνική ταινία με τη Βλαχοπούλου, όπου ο διπλανός της στο γήπεδο τη μία αποκαλεί τον ποδοσφαιριστή ψοφίμι και την άλλη, όταν βάζει γκολ, σκίζει για πάρτη του τα ρούχα του. Νομίζω τα πράγματα έχουν λάθος διαστάσεις. Και δεν τους πρέπουν, εν προκειμένω. ¼χι από σεβασμό στο Θανάση -που αν μη τί άλλο έχει στο παρελθόν απόδείξει ότι τολμάει να πειραματιστεί και να εκτραπεί και να βάλει το κεφάλι του στον τορβά και μάλιστα επιτυχώς- αλλά από συνέπεια στο περί τέχνης αίσθημα που δεν μπορεί να μετρήσει δυο γνήσιες προσωπικές εκφράσεις για να βρει ποια κουτσαίνει στο ζύγι. Και λέω γνήσιες δεδομένης της εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει κερδίσει κάποιος από το κοινό του, έχοντας αποδείξει πως ούτε τον μέλει αν τσαλακωθεί ούτε αρέσκεται στις εκπτώσεις -χωρίς αυτό να υποβαθμίζει την κριτική ικανότητα του κοινού.
Δε θα πω να κάνουμε τη χάρη στο δίσκο και να τον ακούσουμε ξανά και ξανά προτού αποφανθούμε. Δεν είναι κανένας ηττημένος ο δίσκος που να θέλει δεύτερη ευκαιρία. Καθένας επιλέγει πόσες ευκαιρίες θα δώσει στον εαυτό του -και όχι στο δίσκο, ούτε το συγκεκριμένο ούτε οποιοδήποτε άλλο - ώστε να καρπωθεί το μέγιστο από ένα έργο. Δε χρειάζεται ο δίσκος τη δική μας ετυμηγορία. Η δουλειά δεν ήταν παραγγελιά μας ούτε έγινε για δικό μας χατίρι. Είναι καθαρά προσωπική έκφραση. Αν τυχαίνει να σε εκφράζει κι εσένα –κι εμένα, κι αυτόνα κ.ο.κ- έχει καλώς, αν όχι, πάλι έχει καλώς, καθένας βρίσκει τρόπους προσωπικής έκφρασης. Ο Θανάσης δεν έχει κανά λογαριασμό ανοιχτό, δεν έχει χρέη να ξεπληρώσει, ακόμη κι αν δεν ξαναγράψει ποτέ τίποτα, έχει γράψει και φτιάξει τόσο μεγάλα πράγματα που κανείς δεν θα του κακιώσει. Συνεχίζει επειδή έχει πράγματα να πει και για να τα πει ψαχουλεύει τους τρόπους του.
Δεν έχω ακούσει το δίσκο, γράφω επίτηδες προτού τον ακούσω. Γιατί διάβασα και κράξιμο και αδικαιολόγητες επευφημίες αλλά όχι κρίσεις. Αυτές θα τις επιζητούσε μάλλον ο δημιουργός όταν ζητούσε αυστηρότητα. ¸τσι το βλέπω, παιδιά, τίποτα προσωπικό, αλλά και τίποτα απρόσωπο ρε γαμώτο.
Καλό βράδυ.
εντιτ:ψέμματα, διάβασα και κρίσεις, αλλά χάθηκαν στο δάσος.
Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Αρετή, στις: 20/03/2006 19:58<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Αρετή, στις: 20/03/2006 19:59