Από τη καθημερινή το παρακάτω απόσπασμα. Από μένα, απλά ότι μου αρέσει αυτός ο δίσκος.
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite2_22_20/04/2007_188115

Νίκος Ζούδιαρης - Για ποιο ταξίδι μου μιλάς

«¸να καράβι της φυγής ένα γλυκό καράβι
Στα όνειρά μου έρχεται και μπαίνει κάθε βράδυ
Στην πλώρη γράφει «Λεύτερος», στην πρύμνη
«Δεν αντέχω»

Κι έχει στα άλμπουρα ψηλά ό,τι εγώ δεν έχω

Κι ο καπετάνιος με ρωτά κι ο καπετάνιος λέει:
«Μήπως πεινάς, μήπως διψάς, κι είσαι σκοτεινιασμένος;»
«Μήτε πεινώ, μήτε διψώ, μα ψάχνω μια πατρίδα
Γιατί δεν έχω μια μεριά να γείρω το κορμί μου
Αν με προδώσει η θάλασσα, ο σκύλος κι η καλή μου»

¸να καράβι της φυγής, ένα γλυκό καράβι
Στα όνειρά μου έρχεται και φεύγει κάθε βράδυ.»


Ο Νίκος Ζούδιαρης είναι ένας εξαιρετικός ποιητής και μουσικός. Αυτά είναι γνωστά σε όσους τον παρακολουθούν από το 1993 που εμφανίστηκε στη δισκογραφία με τα τραγούδια της «Αγοράς του κόσμου» (τα οποία ερμήνευε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης). Είναι όμως και ένας ιδιαίτερος άνθρωπος· τον χαρακτηρίζουν μια σπάνια ντομπροσύνη και η παντελής έλλειψη ματαιοδοξίας. Αυτό το ξέρουν όσοι έχουν έστω και λίγο συναναστραφεί μαζί του. Το «Για ποιο ταξίδι μου μιλάς» είναι ένας καθρέφτης του ανθρώπου και του καλλιτέχνη που σας περιέγραψα. Mόνο που αυτή τη φορά ο Νίκος Ζούδιαρης δεν έγραψε μόνο τραγούδια, αλλά και εννέα αφηγήματα με θέμα ένα ταξίδι από τα νότια της Κρήτης μέχρι την Υεμένη.

Κείμενα και τραγούδια (με ερμηνευτές τον Μανώλη Λιδάκη, τον Παύλο Παυλίδη, τη Νίκη McKinnon και τον ίδιο) βρήκαν «στέγη» σε μια καλαίσθητη έκδοση. Οι ζωγραφιές του Στάθη Σταυρόπουλου αποτελούν ένα ακόμα ατού αυτής της ξεχωριστής δουλειάς. Τ.Ε.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: paralhpsh, στις: 16/12/2007 14:52

Λατρεύω το συγκεκριμένο δίσκο, αν και κάποια κομμάτια χαλάνε την εικόνα της δουλειάς του Ζούδιαρη. Για παράδειγμα, η Μύγα δε θα μπορούσε με τπτ να σταθεί δίπλα στον Διαβάτη.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Σκιπίωνας, στις: 16/12/2007 15:06