Θα ηταν πολύ ενδιαφέρον να γράψει ο καθένας το αγαπημένο του,το λατρεμένο του,αυτό που τον σημάδεψε βρε αδελφέ,στιχάκι...
Κάνω την αρχή:

Αγέρα νασαι τιμωρός,νασαι και παιχνιδιάρης
Κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου να'ρθεις να μου την πάρεις
Για να κοιτάει από ψηλά του κόσμου τη ραστώνη
να ξεχαστεί σαν των βουνών το περσινό το χιόνι.

Σημ.Δεν χρειάζεται να είναι απ'τον Θαναση αναγκαστικά.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Giannits, στις: 26/05/2007 16:20

Great idea Giannits! Και παραθέτω λοιπόν:

\"Αχ να μου'να καλυτερος,
αχ να μην ήμουν ψέφτης,
και το μεγάλο κάλεσμα...κάλεσμα,
να μην φοβόμουνα...\"

Καταπληκτικός στίχος απο τον \"Δεύτερο Άνεμο\" του Θανάση...

Και πέρνω την σκυτάλη με κάτι συμβολικό για μένα....

Κάτω απ' το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν
οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά,
πλάι στο μαχαραγιά.

\"Δεν ξέρω που γεννήθηκα,
θυμίστε μου που πάω.
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα
και αυτούς που αγαπάω..\"

\"Βάστα το νου, βαστά το νου, να μη γκρινιάξει του καιρού,
που έφτιαξε με το πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται τη γλύκα\"<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Asmodaius, στις: 29/05/2007 11:14

¸λα βοριά, καλέ βοριά

χιόνι και καταιγίδα,

να πέσουνε τα μάνταλα,

να σφραγιστούν οι θύρες,

να μην περνούν οι έμορφες

και πέσω σε παγίδες....

Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή,
Πριν μας έβρει το πρωί.

Πες μου αν μʼ αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή,
¼σο ο γκρίζος ουρανός κάποια άνοιξης βροχή,
Αν το φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί,
Πες μου αν μʼ αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή.