Λοιπόν επανέρχομαι και γω μετά από περισσότερο ακούσματα....
Κατ' αρχήν σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την κρίση περί τον δίσκο θεωρώ ότι είναι τι ανέμενε ο καθένας να περιείχετο μέσα σ' αυτή τη δουλεια και επιπλεόν τα μουσικά ακούσματα που έχει ως τώρα. Είναι άκρως υποκειμενικό το θέμα... Εγώ, πάντως, προτιμάω να ακούω στα live τα ορχηστρικά της Αγρύπνιας παρά το \"Μιλώ για σένα\" και την \"Αλεξάνδρα\". Ο άνθρωπος το είπε ότι σκοπός του είναι να προσπαθήσει - αν μη τι άλλο - να ανιχνεύσει και να δημιουργήσει νέα συναισθήματα, έχοντας πλήρη γνώση της δυσκολίας του εγχειρήματος (γι αυτό άλλωστε και στο δελτίο τύπου δήλωσε ότι επιθυμεί την ανταπόκριση του κόσμου...). Και οπωσδήποτε αυτη η προσπάθεια πλησιάζει (μερικές φορές τον επιτυγχάνει κιόλας) τον προαναφερθέντα στόχο...
Μια συνολική αποτίμηση του δίσκου ύστερα απο περισσότερα ακούσματα:
Κάποιος δημοσιογράφος του Αθηνοράματος πριν απο καιρό είχε πει ότι ο κ. Θανάσης Παπακωνσταντίνου όσο κόσμο μπόρεσε να μυήσει τον μύησε και αυτό ήταν. Με το παρόν album αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο. Ο Θανάσης τολμά και επιδιώκει να διευρύνει τους ορίζοντες καταθέτωντας μεγάλο μέρο της ψυχής του (μην ξεχνάτε ότι στο δίσκο συμμετέχουν και τόσα μέρη της οικογένειάς του) και πραγματικά θα πιαστώ από μια λέξη της Μάρθας \" Πρόκειται για το προσωπικό ημερολόγιο του Θανάση...\". Ο δίσκος θέλει πολύ χρόνο για να λειτουργήσει... Είναι λίγο απογοητευτικό να κρίνεται απο μία μονοδιάστατη οπτική - συναυλιακή και τόσο γρήγορα...
Καταλήγω και sorry για το μακροσκελές του post... Παρόλο που θεωρώ ότι απαιτούνται πολλά ακόμα ακούσματα ότι άκρως προσωπικά, αυτός ο δίσκος είναι ότι το καλύτερο έχει δώσει ο Θανάσης σε μένα!!! Μουσικά τον θεωρώ ισάξιο και ίσως ανώτερο από την Αγρύπνια - στιχουργικά φτωχότερος, καθώς περιέχει πολλά ορχηστρικά.
Η Άυπνη πόλη και ο σκύλος των άστρων κατά τη γνώμη μου είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ, στην κυριολεξία του όρου, τα ορυχεία και η Βάλια κάλντα γνωστά αλλά πολύ ομορφότερα (κυρίως τα πρώτα). η σάρα είναι εξαίσια τόσο μελωδικά όσο και στιχουργικά (απο που αμπνεύστηκε ο άνθρωπος!), τα μολύβια τα περίμενα μελωδικότερα όταν είχα διαβάσει τους στίχους αλλά αυτό το κομμάτι και αν είναι περίεργο (πολύ ιδιαίτερο και δύσπεπτο αλλά αποκαλυπτικό), στο βασιλιά τα έγχορδα άλλοτε μου αρέσουν άλλοτε όχι γιατί είχα λατρέψει τη λιτή έκδοση του Θανάση, το όνειρο της σκιάς αλλοπαρμένο και ταυτόχρονα μαγευτικό, ο Σατιέ εικονοπλαστικό!!!
Εξαιρετικό το artwork αν και σε μερικά σημεία το βρίσκω υπερβολικό...
Τo album αυτό είναι για συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και για μένα είανι O,TI KAΛΥΤΕΡΟ έχει παρουσιάσει ο Θανάσης μέχρι τώρα!!! Και έχει βάλει το πήχυ πάρα πολύ ψηλά!!!<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Χρήστος Γιαλαμάς, στις: 19/03/2006 12:33