Φοινίκη έγραψε:
Τη λέξη όμως 'γαμημένα' (με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε), τη μουσική στα 'μολύβια' και σε πολύ λιγότερο βαθμό τη φράση 'μου 'κλασες τ'αρχίδια κύριε μοίραρχε' τα καταλογίζω στα ψεγάδια του δίσκου.
Τα παρατηρώ με πολύ μεγάλη καχυποψία. Μου μυρίζουν παγίδα. Κάτι δεν πάει καλά εκεί.
Φοινίκη,
θα συμφωνήσω για τα κλασμένα από τον κ. μοίραρχο αρχίδια (παρεμπιπτόντως, η μουσική του κομματιού αυτού, μου θυμίζει πάρα πολύ τη μελωδία από τα ορυχεία).
Για τα μολύβια, τι εννοείς; Το απαγγελτικό της ερμηνείας και το απλά συνοδευτικό της μουσικής; Αν ναι, εμένα περισσότερο με 'ενόχλησε' η απαγγελία από τα δίδυμα στο 'ό,τι δεν μπόρεσε'. Δυνατοί, ποιητικοί στίχοι που μου φάνηκε ότι έπρεπε να μπουν κάπως στο δίσκο, έστω και χωρίς μουσική και βρέθηκε ο (να το πω έτσι
εξυπνακισμός της ηχογράφησης συνοδεία του αγιοβάσιλη made in china που βγάζει ήχους...
Εκεί όμως που θα διαφωνήσω είναι στα 'γαμημένα'. Νομίζω ότι το επιθετο είναι φυσικότατα, πειστικότατα και αρμονικότατα ενταγμένο στο ύφος του τραγουδιού και των στίχων, ειδικά μετά το έξοχο sample στη μέση με τον τύπο που λέει'μίλα στα ίσα ρε μαλάκα!'.Δεν είανι ξεκάρφωτο λοιπόν και δεν προκαλεί συνομωτικά γελάκια όταν το ακούς. Είναι η ίδια αίσθηση που έχω και όταν ακούω το \"ερωτικό' του Πανούση (κι εγώ σ' αγαπώ/ γαμώ το Χριστό μου...) και την Υβρεοπομπή του Δεληβοριά και η ακριβώς αντίθετη απ'όταν ακούω το \"Πόσο μαλακας είσαι/ μαζι μου ασχολείσαι' που είναι μια αντιδραστική επι τούτου χρήση λέξης-ταμπού. Αυτή είανι η αίσθηση μου τουλάχιστον...
Θυμίζω εξάλλου ότι αυτή η \"αθυροστομία \" δεν είναι καθόλου καινούργια για τον Θανάση. Στον καντηλανάφτη, από την Αγία Νοσταλγία ήδη, δεν έλεγε \"Για μάντεψε σκατόμαγκα, ο κώλος μου τι μυρίζει»;;;
Ούτως ή άλλως πάντως όλα και όλους τα κρίνει η πορεία. Μέχρι στιγμής πάντως (σχεδόν) ούδεν μεμπτόν, δε συμφωνείς;