Σίγουρα \"Η Βροχή απο κάτω\" δεν είναι και απο τα πιο εύκολα ακούσματα.Δεν είναι δίσκος που μπορείς να τον ακούς ενώ πίνεις ένα κρασι με παρέα στο σπίτι ή ενώ πλύνεις πιάτα(για όσους το κάνουν
).Ούτε στη διαδρομή απο το δωμτιο στην κουζίνα για ένα ποτήρι νερό θα σε παρασύρει σε σύντομα,αυθόρμητα \"χορευτικά\" και ρυθμικές κινήσεις.Είναι ένας δίσκος βαθιά εσωτερικός γι´αυτό και δύσκολος.Αυτη νομίζω,όμως,οτι είναι και η μαγεία.Ο ίδιος άθρωπος τολμάει να πειραματιστεί ακομα περισσότερο, να ξεπεράσει τα καθιερωμένα όρια της μουσικής και του ύφους του και ανατρεπτικά να αποδείξει για άλλη μια φορά την αυθεντικότητά του.Ξυπνάει,πια, τους χειρότερους εφιάλτες και τους ξορκίζει με μια μουσική που μοιάζει να σε καταδιώκει μεχρι να έρθεις αντιμέτωπος με την ιδια σου την ψυχη.
Η άυπνη πόλη με τη φωνή-κραυγή της Μάρθας,ήταν αποκαλυπτική...!!!!<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Στεφ., στις: 24/03/2006 14:24