υπερΓΗΡΟskoul έγραψε:

Νομίζω πως είναι το ποιο εύστοχο σχόλιο και αντικειμενικό που έχω διαβάσει !!!!
+oo

εγώ για να πώ την αμαρτία μου , έπαψα να ακούω φανατικά τον Δίσκο γιατι στο τέλος μου μένει μόνο ο Σαββό...'νταξ ρε Θανάσ'!!!το κανες το κομμάτι σου....μαζί σου!!!

Το επίσημο δελτίου τύπου:

ΚΩΔ.: LYRA 3401176544
Label: LYRA

---

Η είδηση της συνεργασίας τους πριν μερικούς μήνες προκάλεσε τεράστια έκπληξη και πολύ μεγάλη προσμονή για το αποτέλεσμα. Ο Διονύσης Σαββόπουλος με τα 45 χρόνια προσφοράς του στο ελληνικό τραγούδι και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο πιο χαρισματικός τραγουδοποιός της νεότερης γενιάς, συναντιούνται για πρώτη φορά. Ο Σαββόπουλος ερμηνεύει τα καινούρια τραγούδια του Παπακωνσταντίνου (για πρώτη φορά στην πορεία του ένα ολόκληρο άλμπουμ άλλου δημιουργού) και αποτέλεσμα αυτού, είναι «Ο Σαμάνος». Προηγήθηκαν οι κοινές τους εμφανίσεις τον περασμένο χειμώνα, όπου τα νέα τραγούδια ‘δοκιμάστηκαν’ στη ζωντανή επαφή τους με το κοινό. Οι μουσικές του Θανάση Παπακωνσταντίνου ταξιδεύουν στον κόσμο, περνάνε από το Ασπρομόντε της Κάτω Ιταλίας, συναντάνε τον Φορτίνο Σαμάνο στο Μεξικό και αφήνουν τον απόηχο του Βασίλη Τσιτσάνη στο Ζεϊμπέκικο της Κυριακής να γίνει μια προσευχή για τον άπιστο που προσεύχεται και παρηγοριά δεν έχει. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας δημιουργός που από την πρώτη του εμφάνιση -με την «Αγία Νοσταλγία» το 1993- έφτιαξε ένα τοπίο με απόηχους από την παραδοσιακή μουσική και στιχουργική παράδοση που, στις μέρες μας πια, συναντιέται με τις αντίστοιχες παραδόσεις όλου του κόσμου. Ο Διονύσης Σαββόπουλος κουβαλά την παράδοση των τραγουδοποιών και πρώτος αυτός ανέτρεψε το ελληνικό μουσικό σκηνικό, ανοίγοντας το δρόμο σε όλους τους επόμενους και γράφοντας τραγούδια που στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού στέκονται δίπλα σε αυτά του Τσιτσάνη, του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη. Στον ‘Σαμάνο’ οι δύο δημιουργοί συναντιούνται, σ’ ένα άλμπουμ από αυτά που προορίζονται να μείνουν κλασικά στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Τους συνοδεύει μία ομάδα εξαιρετικών μουσικών, διεθνούς εμβέλειας, το δημιουργικό παίξιμο των οποίων κατέχει σημαντικό μερίδιο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος: Βάσω Δημητρίου, Γιώτης Κιουρτσόγλου, Satnam Ragmotra, Jimmy Mahlis, Πέτρος Κούρτης, Φώτης Σιώτας, Αντώνης Ανδρέου, Παντελής Στόικος, Ηρακλής Βαβάτσικας, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Σωκράτης Σινόπουλος, Δημήτρης Μυστακίδης, Τάσος Μισυρλής, Βαγγέλης Σκούρας, Κώστας Αυγερινός, Γιάννης Καραμπέτσος, Σάκης Μυρώνης, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος. Στον «Μεθυστή» συμμετέχει ο Γιάννης Χαρούλης.

Πηγή: www.lyra.gr

E- ξαι- ρε- τι- κός δίσκος. Εχει λιώσει ήδη στο \"πικάπ\". (Πλήν Σάρας).
Οσο για τον φίλο με τους χαρακτηρισμούς \" Μετά το βλαχό-αβαντγκάρντ και την βλάχοψυχεδέλια ο Θανάσης θα εγκαινιάσει ακόμα ένα είδος το βλάχο-νόβαφλαμένγκο?\" όπως λέει, έτοιμος ήμουν να του πω πως αν εννοεί το \"βλάχος\" , με τη γνωστή έννοια που αποδίδουν σ' αυτόν κάποιοι Αθηνέζοι ,τότε θα του υπενθύμιζα ότι πρέπει να βρίσκεται εξελικτικά κάπου μεταξύ του homo errectus και του homo habilis ( σε σχέση με τον Θανάση πάντα).Το ότι έμαθε να γράφει (έστω με ανορθογραφίες) πρέπει να είναι το κορυφαίο έως τώρα επίτευγμά του. Και εις ανώτερα. Δεν θα το πω όμως, γιατί είμαι σίγουρος ότι κάνει χιούμορ, όπως κάνω και ʽγω.. Λίγο τραβηγμένο ίσως αλλά το χιούμορ δεν έχει κανόνες. Οσο για τους βλάχους, παρότι δεν είμαι ο ίδιος, όπως ίσως υποθέσει, είναι παγκοσμίως γνωστό ότι είναι μια έξυπνη και δημιουργική ράτσα στην οποία η Αθήνα μετά το 1890 οφείλει εν πολλοίς την ύπαρξή της.Φιλικά..

Να'μαι κι εγω συντρόφια..

Ακουσα το δισκο καποια χιλιομετρα μακρυα απο τον συμβατικο πολιτισμο και σε οχι απολυτα καλη κωδικοποιηση(256Kpps). Περιμενω να τον ακουσω και σε α-κωδικοποιητη μορφη για καλυτερη συχνοτικη αποψη. Ειμαι γνωστος γλωσσοκοπανας και δεν θα πρωτοτυπησω.

Για αρχη, δε μπορω να μη σχολιασω την καταπληκτικη παραγωγη. Σου υπενθυμιζει οτι βρισκεσαι στο 2008.

Βασω θα γινω το αιωνιο pet σου για να μου ενορχηστρωσεις ενα δισκο.
Εχω την αισθηση πως λειτουργησες ως διαμεσολαβητης του ΟΗΕ αλλα με συγκεκριμενο σχεδιο και αποτελεσματα τελικα. Περιμενουμε και τη συμβολη σου στο 182 τωρα να εχουμε να μελεταμε(αν ειναι κι εκει τοσο πλουραλιστικη θα μας καψεις τα μυαλα)..

Απο εδω και περα αρχιζετε να βαριεστε:

1. Ασπρομοντε
Ουσιαστικα οτι ακουσαμε απο τον 'Μελωδια', σαφως πληρεστερο συχνοτικα. Ομορφο, μου αρεσει η συνδεση της ενορχηστρωσης με τους στιχους(πχ: ακκορντα, λιοτριβι) και η επιλογη των οργανων. Συνεχιζω να το θεωρω λιγο βελουτε, εχει ομως μια γλυκα που του παει. Ραδιοφωνικο χιτ #1.

Σχολιο: Σε καποια σημεια του δισκου, στα ακουστικα ακουω τον Σαββοπουλο λιγο περισσοτερο δεξια. Αν δεν εχουν προβλημα τα αισθητηρια μου και εχει γινει και επιτηδες εκτιμω το σαρκασμο και το χιουμορ σας.

2. Αυτο
Τοσο λιτο που το λατρεψα. Στιβαρες κιθαρες, εκει οταν και οσο πρεπει. Υπεροχη και πολυ ταιριαστη η ιδεα του τελους. Τα λογια του τοσο απλα και μεστα με μια αοριστια που βρωμαει ποιηση. Το αγαπω.

3. Ο Φορτινο Σαμανο
Ομορφη και οικεια η ιδεα του ραδιοφωνου-tv στην πρωτη κιθαρα που ακουμε. Η φωνη με τα πολλα μεσαια που θυμιζει τηλεφωνο μετα απο πολλες ακροασεις δε μου αρεσει. Ενω την πρωτη φορα με σοκαρε ευχαριστα το μπασιμο του 'καθαρου' Σαββοπουλου, τοσο η ρυθμικη φορμα οσο και το effect νομιζω πως αδικουνε τις 'ασιστ'. Ηταν πολυ πιο ομορφο το ανεμελο του ζωντανου. Ωραια τα πνευστα αν και μας στερουνε λιγουλακι τις υπεροχες κιθαρες.

4. Ζεϊμπεκικο της Κυριακης
Καιρο ειχα να ακουσω κουδουνακι ποδηλατου(ή κατι να του μοιαζει-μηπως πιασανε κανα τρυζονι?). Ξαναλεω οτι σταζει γλυκα ο δισκος. [btw, δεν σας θυμιζουν κατι τα effects στις 'βρωμικες' κιθαρες γενικα στο δισκο;] Ωραια τα μερη με τα πνευστα, Σαββοπουλοταιριαστοτατα, ωραια και η 'λαϊκη' κιθαρα στην αρχη. Καταληκτικα, συμφωνω για το ντεκαβλε του 'γιουρια' και θα το ηθελα λιγο πιο δυναμικο συνολικα το κομματι. 'Πασάρει, κεφαλιά, γκολ'!

5. Ορυχεια
'Σα να σας προσκυΜαω'; Μου φανηκε 'λιγο'. Ειχα την ελπιδα για τα φωνητικα γεμισματα, τα οποια ηταν για μενα και ο ουσιαστικος λογος της διασκευης που ακουσα το χειμωνα στο Πολις. Η ακουστικη κιθαρα τα σπαει ομως.

6. Ραμον
Καλως τις χωρωδιες! Πολλα υποσχομενο αλλα οχι 'έυκολο', η εισαγωγη του ανασυρμενη απ'τα παλια. Ωραιο κλιμα, ο Σαββοπουλος επιβλητικος. Ο Θανασης αρκετα λαϊτ κατ'εμε.

7. Σαν αστραπη
Θανασης με καπως περισσοτερα λιπαρα. Κιθαρες 2-3 δισκους πισω, κομματι επισης καπου εκει. Θυμιζει παλιοτερο Θαναση Παπακωνσταντινου πλεον ο δισκος. Η υπο-μονο-τονια που ολοι αγαπησαμε. Ταιριαστη ενορχηστρωση, καλως αναβαθμισμενα κρουστα και ουτι. Κατα τα αλλα δοκιμασμενη συνταγη. Στιχοι στο κλιμα παλιοτερων δουλειων, τελεία.

8. Σαρα
Ναι, μπορει να το πει και ο Σαββοπουλος. Ωραια ενορχηστρωση με τα εγχορδα. Κατα τα αλλα ΟΚ. (δεν παυει το 'Σαρα' σε πολλα σημεια να μου ακουγεται πολυ σαλιαρικο, πραμα που συμβαινει απο παντα ομως.)

9. Το καλεσμα
Σε ολο το δισκο ο Κιουρτσογλου ειναι πολυ ουσιαστικος και 'εκει'. Εδω ομως ειναι 'αυτο που δεν ξερω να περιγραψω σωστα' αλλιως. Γαμει. Μαθηματα ρυθμου και ενορχηστρωσης για αλλη μια φορα. Απο την αρχη το κομματι σε τραβαει να το ακολουθησεις. Αγαπω την κιθαρα και τα φωνητικα που 'σχολιαζουν'. Σιγουρα το εντυπωσιακοτερο και πιο ραδιο-φονικο κομματι του δισκου, μαζι και με το Ασπρομοντε.

10. Ο μεθυστης
Ποιος κυνηγησε τον Χαρουλη; Καλοκουρδισμενη πολυφωνια, πασα στο επομενο. Δεν ξερω αν μ'αρεσει, ειναι ομως δεμενο εκει οπου εμφανιζεται.

11. Ατινσε
Ο Ατινσε Πασκουαλε που ειναι; Καταπληκτικοι στιχοι, ωραιο και το groove. Δεν εχω να πω κατι αλλο.

12. Ολα τα πρωινα
Μελωδια και κιθαρες απο Σαββοπουλο του '90. Αρκετα αναμενομενο, προφανως εκτος εποχης, μου αρεσει ομως. Πολυ γεματο κομματι, οπως και σχεδον ολα στο δισκο.

Κρυφο κομματι
Δεν μπορεσα καν να το ακουσω, αισχος.


Περα απο τους αστεϊσμους, καποια συνολικα σχολια:

Ειναι ενας δισκος-συμπραξη καταπληκτικων τραγουδοποιων και μουσικων και του φαινεται. Ο ηχος του, το ξαναμανατονιζω, ειναι παρα πολυ ωραιος. Οι ενορχηστρωσεις επισης. Ειναι βεβαια πιο 'στρογγυλεμενος' και 'light' απο οτι θα περιμενα, αυτο ομως του δινει μια αλλη γλυκα και ευαισθησια.

Δεν ειναι ο αγαπημενος μου δισκος του Θαναση, ουτε του Σαββοπουλου. Και δεν ειναι καν υποψηφιος. Με ξενιζει που δεν ειναι κυκλος τραγουδιων, ουτε προσπαθει να γινει. Ακουσα μια συρραφη καλοπαιγμενων και καλοενορχηστρωμενων τραγουδιων, στο στυλ 'αφου ξεκινησαμε, ας τον βγαλουμε με οτι υλικο εχουμε', αλλα ως εκει. Βεβαια αυτο ειναι προσωπικο μου ισως βιτσιο. Και ξαναλεω πως ειναι ενας πολυ ωραιος δισκος, με ηχο και ενορχηστρωσεις που σου δημιουργουν την επιθυμια συνεχων ακροασεων.

Να σταθω λιγο πριν κλεισω τον οχετο στις ερμηνειες του Σαββοπουλου. Ο Σαββοπουλος ηταν ο πατερας του πατερα μας και του μεγαλυτερου θειου μας. Και συνεχιζει να ειναι. Με την τρυφεροτητα του 'Λαυριου' και τη ζωηραδα του 'Σου μιλω και κοκκινιζεις' ερμηνευει μεγαλο μερος του δισκου. Οι αγριαδες δεν του πηγαιναν και ποτε, συνεπως πρεπει εκ του αποτελεσματος να ειμαστε ολοι πανω απο ευχαριστημενοι απο τη συμβολη του στο συνολο. Μπορει να μην αγγιζει καποιους ο Σαββοπουλος. Δεν το πιστευω. Αντεχω να το σεβαστω ομως. Οπως σεβομαι και τη διαδρομη και την μουσικη του ιδιοφυια, καλώντας και ολους τους παραπανω να πραξουν αναλογα.


Και για τους δυο συντελεστες-ερμηνευτη/τραγουδοποιο, ο δισκος ειναι μια 'στροφη'(εχω λιωσει στα κλισε).

Απο τη μια ο Θανασης συνεργαζεται με εναν ανθρωπο-σταθμο-συμβολο στο ελληνικο τραγουδι, πιθανα επιρροη του απο παλια, βαζοντας λιγο στην ακρη τα αγαπημενα του τριχορδα, σηκωνοντας παραλληλα λιγο το ποδι απο τη βαρκα της ανατολης. Χρησιμοποιει χωρωδιες και διαφορετικες κιθαρες. Και στεκεται και σ'αυτο το υφος. Λειπει λιγο ο παλμος νομιζω, το 'παρεϊστικο' αισθημα, το 'ας τραγουδησουμε μαζι', που σου γεννουσαν οι προηγουμενοι δισκοι(καταλαβαινετε ποιοι). Ειναι ομως και το τι εχεις και θελεις να πεις. Μας αρεσει, αλλα θελουμε κι αλλο. Κι αλλο χρονο, κι αλλο δειγμα, κι αλλο ανοιγμα. Τελος, αναμενω με αγωνια το 'impact' του δισκου στο κοινο 'του Σαββοπουλου'.

Ο Σαββοπουλος απο την αλλη εχει σταματησει να γραφει τραγουδια(πλην της απουσας Μπουμπους βεβαια). Μας εδωσε την ευκαιρια να αναγνωρισουμε πως περα απο τις δικες του, μπορει να ερμηνευει πολυ ωραια και δημιουργιες αλλων. Ανοιγεται σε ενα κοινο που κακως δεν τον γνωριζει, τουλαχιστον στο συνολο του. Κι εχει ακομα να διδαξει. Οχι ηθικολογιες, αλλα γλυκα, αισιοδοξια και θαρρος της γνωμης και της φωνης, οπως εκανε απο παντα μεσα απο τις δημιουργιες του.


Κλεινοντας, γιατι εχω αρχισει παλι τις μεγαλοστομιες, ενα πολυ μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε ολους τους συντελεστες αυτης της ολοκληρωμενης δουλειας.
[Θα ηθελα να σας δω και στην τηλεοραση αν καλεστειτε, δεν πρεπει η καταντια ενος μεσου να αποκλειει την επικοινωνια με το κοινο, ακομη και με αυτο το 'αλλο'. Η περιβοητη Μεθεξη θελει τουλαχιστον 2 πλευρες]

Α, και μια συγγνωμη απο οσους ταλαιπωρησει η αναγνωση του ποστ-μαμουθ. Και μην με παρεξηγειτε, παρασυρομαι απο τον γραπτο λογο και γινομαι λιγο σπασικλακος.

Υ.Γ.: ΒΑΣΩ ΟΕ ΟΕ ΟΕ ΟΕ ΟΕ!

Απογοήτευση.

Το σελοφάν της συσκευασίας κάνει στα χέρια χράτσα-χρούτσα.
Από τους γνησιότερους ήχους του δίσκου.

Ενοχλητική επιφάνεια, δημοσιοϋπαλληλική διεκπεραίωση της μουσικής [θλιβερά τα, έγχορδα και μη, γεμίσματα] - αδιάφορες ενορχηστρώσεις, αποτέλεσμα χωρίς σπίθα κι αίσθηση.

Τι ρα τα ρα ρα.

Το «σα να σας προσκυνάω» ανεβαίνει σε σκηνή, 300 μέτρα, και φωνάζει.
[Να χαρείς, μη φωνάζεις. Σε βλέπομε - εκεί που χτυπά ο προβολέας, δεν είσαι;]

Αλλαντάλλων θεατρινισμός από τον Νιόνιο, περνά και δεν ακουμπά
οι όμορφοι στίχοι ασθμαίνουν - στην 2η στροφή, θάνατος.

Ο Ramon, ο Μεθυστής, κι από δω κι από κει...
στιγμές, βαθιά στριμωγμένες, μένουν να σου κλείνουν το μάτι.

Το κλείσιμο είναι πράγματι λυτρωτικό.
Η γλυκειά λύρα του Σινόπουλου...
χτυπάει και ζεσταίνει με τις αχτίδες της την πλάτη...

Ας είναι.
Ευχές, στο όμορφο και στο δημιουργικό!


ΓεροΠαρατατικός


ΥΓ.
Πόσο πολλά είναι άραγε τριάντα χρόνια;
Μπορεί και πάρα πολλά...

[...]
Σ' ευχαριστώ, ω εταιρεία
εν αφθονία μου παρέχεις
στέγη, τροφή και προστασία
Σ' ευχαριστώ, ω εταιρεία

Ω τα παιδιά αυτού του κόσμου
Χλωμά τρελά και κουρασμένα
παίρνουν το δρόμο για τη μητέρα
κι εγώ ξαναγυρνώ σ' εσένα


Ναι, σίγουρα, πρέπει να είναι πάρα πολλά.

Ας μην είμαστε αγνώμονες, λοιπόν.

Ευχαριστούμε - κι εμείς, με τη σειρά μας -
την MINOS-EMI για τη συμμετοχή του Γιάννη Χαρούλη.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: ΓεροΠαρατατικός, στις: 08/07/2008 21:54