Γνωριζετε αν το συγκεκριμενο τραγουδι 'Ceasar Valiejo' υπαρχει σε καποιον δισκο του (επειδη απο οσο ξερω δεν υπαρχει) ή εαν θα εμπεριεχεται στη νεα του δουλεια? Το εχω ακουσει δυο φορες σε ζωντανη εμφανιση και ανυπομονω να το ξανακουσω

Δεν υπάρχει σε κανένα προηγούμενο και ούτε εμπεριέχεται στην αναμενόμενη δουλειά του.Τους τίτλους και τους στίχους των κομματιών του καινούριου δίσκου θα τα βρείς στη \"γωνιά του Θανάση\",όπως ο ίδιος τα κατέγραψε.Ας ελπίσουμε να είναι στο μεθεπόμενο!!!!!

Στεφ. έγραψε:
Ο Θανάσης υποσχέθηκε ότι ΟΛΑ τα αγαπημένα μας ακυκλοφόρητα (Κοιλάδα,Αμερική,Διάφανος,360,κλπ) θα είναι στον επόμενο δίσκο.

Αναμείνατε..

\"Ο Διάφανος\" είναι, όπως έχει πει και ο Θανάσης, ένα τραγούδι που έγραψε όταν διάβασε και συγκινήθηκε από την ποίηση του Βαγιέχο και στο οποίο υπάρχουν έντονες αναφορές σε στίχους του Περουβιανού ποιητή. Λέει σε κάποιο σημείο του \"Διάφανου\" ο Θανάσης \"τρώει την πέτρα σαν ψωμί ο Καίσαρας Βαγιέχο\" και πιθανολογώ ότι ο συγκεκριμένος στίχος είναι αναφορά στο ποίημα \"ο τροχός του πεινασμένου\", όπου ο Βαγιέχο γράφει:
\"¸να κομμάτι ψωμί, ούτε κι αυτό για μένα τώρα;
Δεν χρειάζεται πια να είμαι αυτό που πάντα μου θα είμαι,
αλλά δώστε μου
μια πέτρα για να κάτσω,
αλλά δώστε μου,
σας παρακαλώ, ένα κομμάτι ψωμί να κάτσω επάνω...\"

Είναι λίγο μεγάλο σε έκταση (ελπίζω να μην κουράσει), αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο.

Ο ΤΡΟΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥ

Μέσα από τα ίδια μου τα δόντια βγαίνω καπνίζοντας,
φωνάζοντας, σπρώχνωντας,
κατεβάζοντας τα πανταλόνια μου...
Αδειάζει το στομάχι μου, αδειάζει το άντερό μου,
η δυστυχία με τραβάει μέσα από τα ίδια μου τα δόντια,
πιασμένον με μια οδοντογλυφίδα από το μανικέτι του πουκαμίσου μου.

Μια πέτρα για να κάτσω
δε θα 'χει για με τώρα;
Ακόμα κι εκείνη που πάνω της σκοντάφτει η λεχώνα,
η μάνα του αρνιού, η αιτία, η ρίζα,
ούτε κι αυτή για μένα τώρα;
Τουλάχιστο εκείνη την άλλη,
που πέρασε σκυφτή μέσα από την ψυχή μου!
Ή, έστω,
την ασβεστόπετρα ή το κακό λιθάρι (ταπεινός ωκεανός)
ή εκείνη που δεν κάνει για να τη ρίξεις ούτε πετριά στον άνθρωπο,
εκείνη, δώστε μου εκείνη εμένα τώρα!

Τουλάχιστο εκείνη που βρήκαμε περασμένη και μόνη σε μια προσβολή,
εκείνη, δώστε μου εκείνη εμένα τώρα!
Τουλάχιστο τη στριφτή και στεφανωμένη, που μέσα της αντηχεί
μόνο μια φορά το περπάτημα των όρθιων συνειδήσεων,
ή τουλάχιστο, εκείνη την άλλη, που σαϊτεμένη σε αξιοπρεπή καμπύλη,
θα πάει να πέσει μοναχή της,
προσποιούμενη αληθινό σπλάχνο,
εκείνη, δώστε μου εκείνη εμένα τώρα!

¸να κομμάτι ψωμί, ούτε κι αυτό για μένα τώρα;
Δεν χρειάζεται πια να είμαι αυτό που πάντα μου θα είμαι,
αλλά δώστε μου
μια πέτρα για να κάτσω,
αλλά δώστε μου,
σας παρακαλώ, ένα κομμάτι ψωμί να κάτσω επάνω,
αλλά δώστε μου,
στα ισπανικά,
κάτι, τέλος πάντων, να φάω, να πιώ, να ζήσω, να ξεκουραστώ,
κι ύστερα θα πηγαίνω...
Ανακαλύπτω ένα παράξενο σχήμα, είναι πολύ σκισκένο
και λερωμένο το πουκάμισό μου
και δεν έχω πια τίποτα, αυτό είναι φρικτό.

..................................................................................................
Στο μέτωπό σου μια θάλασσα αναπαύεται
του φόβου οι σταγόνες, δελφίνια που παίζουν...

Υπομονη αλλα 1-2 χρονια δηλαδη ε;

Υπογλώσσια και πιεσόμετρα υπο μάλης...Ξέρεις πως παν αυτά τα πράγματα...Υπομονή!!!!Άλλωστε τώρα έχουμε να ασχοληθούμε με τη \"Βροχή απο κάτω\"...