Σ’ αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου
Κι εσείς αγαπημένες αδερφούλες

..........................................................

Κι έπειτα λίγο πριν φανεί του ορίζοντα το βάθος
Στου χρόνου μας την εκπνοή, στη λάθος μοιρασιά
Τα χέρια τείνουμε άγκιστρα, τα χέρια που θεριέψαν
Να ψηλαφήσουν μια στιγμή τη φύτρα που δε δρέψαν<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: symbol/sign, στις: 12/12/2007 16:06

Loot :

εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτ' ένα δε ζυγώνει.

---

¼σες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είν' αληταριό
π' όλο θα δραπετεύει.

---

Πάνω στο λευκό λαιμό χέρι ζεστό ζυγώνει.
Φέρνει τα πέντε δάχτυλα, φέρνει τα δέκα χάδια
φέρνει και σώμα δύστροπο που 'μαθε στα σκοτάδια.

---

Και 'γω τον κόσμο θα σου ομορφαίνω
σαν παραμύθι νυχτερινό
κι όταν οι δρόμοι θα σε τυλίγουν
θα σου ζεσταίνω το γυρισμό.

---

symbol/sign έγραψε:

---

Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσιμο Τροΐζι να βρει και να του πει
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά.
<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Σκιπίωνας, στις: 12/12/2007 16:11

\"Πάνω στο λευκό σου το λαιμό πέφτει πυκνό το χιόνι.
Πάνω στο λευκό λαιμό χέρι ζεστό ζυγώνει.
Φέρνει τα πέντε δάχτυλα, φέρνει τα δέκα χάδια
φέρνει και σώμα δύστροπο που 'μαθε στα σκοτάδια\"


\"Απόψε το τραγούδι θα 'ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά\"


\"Σκουπίδι η σκέψη την πετώ
τη λογική απαρνιέμαι,
μ' ένα σαράκι αρμένικο
για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι\"


Βάλε κι ολοκληρη την \"Ουρά του αλόγου\", τη \"Παλιά πληγή\" και... όλα τα άλλα


YG. Re bagasa Skipi ap to stoma mou ta pires ta tragoudia <br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: sonoro, στις: 12/12/2007 16:16

Μεγάλη συζήτηση ανοίξαμαν.. Κόπυ πέιστ σε πολλά που αναφέρθηκαν...

Και ενδεικτικά, συμπληρώνω.


\"Ποιος άπλωσε τα χέρια του
να πιάσει τα όνειρά του,
ποιος άγγιξε τις ομορφιές
που πέρασαν μπροστά του\"


\"Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιά κι οι πέτρες έχουν γένια,
έχεις και συ κακόμοιρε κουπιά σε μαύρα χάλια
που μόλις πέσουν στο νερό λιώνουν σαν παξιμάδια\"


\"Μόνο σιωπή ασάλευτη,
-πες μου τί δεν ταιριάζει-
τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοχλάζει\"


\"Το άσπρο βαμβάκι που έριξε η τρέλα του αχθοφόρου,
κρατάει το θόρυβο μακριά απ' τ' αυτιά του φθινοπώρου
Δεν ξέρω που γεννήθηκα, θυμίστε μου που πάω
Ξέχασα αυτούς που έψαχνα κι αυτούς που αγαπάω\"


\"Στους γαλαξίες τ' ουρανού
και στο μυαλό μου μέσα
το ίδιο πράγμα κρύβεται,
ανάλαφρα ανασαίνει
κοιτάει και περιμένει\"


\"Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι από το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ένα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσει\"


\"Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο,
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο\"


\"Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει,
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό·
που, ό,τι τον κατατρώει, ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει, να ξεχαστεί\"


...κδσ
<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Δάφνη, στις: 12/12/2007 20:29

Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαρία της πόρτας για το Σύμπαν

¸να φιλί που γεύτηκα
στου σκοταδιού τη φύρα
μπορεί να το ονειρεύτηκα
μπορεί και να το πήρα

Για μέρες το 'χα πάνω μου
στα χείλη τυλιγμένο
της μέθης ήταν πρόσφορο
και βάσανο κρυμμένο

Της ζάλης τα φτηνά φιλιά
στην άκρη θα τ' αφήσω
κι ένα φιλί αμέθυστο
θα 'ρθω να σου ζητήσω

---

Στο πουθενά θα μας πετάξει ο χρόνος
γι' αυτό λοιπόν κι εμείς τα ξωτικά
σαν φορτηγά που βγήκαν απ' το δρόμο
θα ζήσουμε παράφορα

---

Πριν μπεις για να ονειρευτείς,
πρέπει ν' αφήσεις καταγής,
έξω απ' του ύπνου το τέμενος,
τις αρετές σου ή το έρεβος.