Συνέντευξη στο Β' πρόγραμμα της "ΕΡΑ"
Από την ΕΛΕΝΑ ΔΙΑΚΟΥ
και τη ΛΙΝΤΑ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ
- Πώς σου φάνηκε το Womad Θανάση; Να πάρουμε τα πιο πρόσφατα. Η συναυλία που έκανες ήταν πάρα πολύ καλή -ήμασταν εκεί- είχε πολύ κόσμο, ομολογώ, και είχε και πάρα πολύ καλό ήχο.
Καλός ήταν ο ήχος… βέβαια επειδή τα πράγματα είναι αυστηρά επαγγελματικά, δηλαδή δεν έπρεπε ν' αργήσουμε καθόλου ούτε πριν ούτε μετά, δεν προλάβαμε να κάνουμε ήχο πάνω στη σκηνή, σαν πρωτόπειροι που ήμασταν, με αποτέλεσμα, στις αρχές τουλάχιστον, να έχουμε κάποιες δυσκολίες.
- Οι οποίες δεν φάνηκαν, δηλαδή δεν… βγήκαν.
Μπορεί να περάσανε λίγο κάτω, δεν είχαμε το δέσιμο και τη δυναμική που θα θέλαμε. Αλλά εντάξει, μετά κυλήσαν καλά…
- Εντάξει, κυλήσανε πάρα πολύ καλά. Χόρτασες και μουσική, ε; Δηλαδή είδαμε και David Byrne που είχαμε να δούμε…
Άξιος!
- Άξιος, λέει, άξιος!
- Πώς σου φάνηκε το Womad γενικά, σαν φεστιβάλ… αυτά που είδες γιατί έμαθα πήγες και το Σάββατο και την Κυριακή…
Και τις τρεις μέρες. Ήταν… γενικά, ήταν καλό. Είχε και κάποιες άνισες στιγμές θα έλεγα… Βέβαια ξέρω ότι οι περισσότεροι μουσικοί προέρχονται από ένα συγκεκριμένο χώρο, είναι όσοι συνεργάζονται κυρίως με την εταιρεία του Gabriel-ενδιαφέροντα πάντως προγράμματα.
- Ενδιαφέροντα λοιπόν και επειδή κανείς δε χορταίνει με μουσική, εμείς είπαμε, έτσι (γέλια)… γελάει η Έλενα…
- Τί να κάνω ο άνθρωπος; Δεν ξέρουμε τί μουσική θα παίξουμε λοιπόν έχουμε να σας πούμε…
- …και θα το μάθουμε κι εμείς μαζί σας. Εμείς είχαμε φέρει όλους τους δίσκους του Θανάση, λέγαμε από την Αγία Νοσταλγία στην Αγρύπνια, τον τελευταίο του δίσκο, και θέλαμε έτσι να μιλήσουμε και γι' αυτά και ν' ακούσουμε και το δίσκο και τις επιλογές… όπου ο Θανάσης όμως άλλα είχε στο μυαλό του, και αποφάσισες τί;
Επειδή πιστεύω ότι το ρητό «Πες μου τί ακούς να σου πω ποιος είσαι»…
- Εμείς που ακούμε Παπακωνσταντίνου δηλαδή…
- Τί είμαστε, ε, τί είμαστε ακριβώς; (γέλια)
Δεν ξέρω… (γέλια)
- Δεν θα το πει σήμερα, θα το πει σε μιαν άλλη εκπομπή…
Λοιπόν θα σας βάλω εγώ τραγούδια που μ' αρέσουνε για να καταλάβετε ποιος είμαι… περισσότερο απ' ό,τι μέσα απ' τα λόγια.
- Λοιπόν το πρώτο τραγούδι όμως είναι δικό μας, κάναμε έτσι διάφορα παρακάλια, σε παρακαλούμε, άσε μας να παίξουμε ένα… ένα! Διαλέξαμε λοιπόν τα Βαΐτικα Κάλαντα, όπου έχεις γράψει τη μουσική… και στην απαγγελία ο Κωνσταντής…
…κι ο Αριστοτέλης.
- Είναι τα διδυμάκια του Θανάση.
(Ακολουθεί το τραγούδι)
……….
- Ο απαγορευμένος δίσκος λοιπόν επαίχθη! (γέλια)
- Αυτό δεν είναι; Λοιπόν ήταν τα Βαΐτικα Κάλαντα του Θανάση Παπακωνσταντίνου από την τελευταία του δουλειά Αγρύπνια. Όσα μάθατε γι' αυτό το δίσκο, σας τα είπαμε εμείς γιατί ο Θανάσης σήμερα θα μας πει άλλα πράγματα. Και βεβαίως έχουν σχέση αυτά που ακούει κανείς κι αυτά που διαβάζει… μ' αυτό που είναι.
Ναι… σίγουρα.
- Να πούμε πρώτα τί διαβάζει; Που διαβάζεις τα πάντα δηλαδή. Θέλω να πω… πολλές φορές μέσα απ' τους δίσκους σου μας έχεις προτείνει και ποιητές και βιβλία, έχουν ανοίξει μικρά παραθυράκια. Φαίνεσαι ένας άνθρωπος που διαβάζει πολύ…
Μπα… απατεώνας είμαι! (γέλια)
- Δεν θα κάνουμε εκπομπή σήμερα!
- Και να μη φαίνεται να πάρει η ευχή, να μη φαίνεται καθόλου!
- Να φαίνεται το αντίθετο, πού το πας αυτό;
Λοιπόν δε διαβάζω πολύ και κυρίως όταν διαβάζω προτιμώ την ποίηση απ' τις άλλες μορφές λογοτεχνίας… γιατί νομίζω ότι είναι ο πιο εύκολος δρόμος για να φτάσω στην αλήθεια των πραγμάτων και της ύπαρξης.
- Ο πιο εύκολος ή ο πιο εύστοχος;
Ο πιο εύστοχος! Δεν υπάρχει μάλλον εύκολος δρόμος… και ούτως ή άλλως είναι ένας απ' τους λίγους δρόμους.
- Εσένα σ' αρέσουν οι ατραποί κι όχι οι λεωφόροι ή κάνω λάθος… ή και τα δυο;
Δεν ξέρω… (γέλια)
- Δεν ξέρω, δεν απαντώ.
- Δεν ξέρει και δεν απαντά! …Από ποίηση… υπάρχει κάτι, μια εμμονή ας πούμε που έρχεται και ξανάρχεται… που διαβάζεις πολλούς και πολλές ίσως, αλλά είναι κάτι που έρχεται και ξανάρχεται;
Μου ζητάς δηλαδή να πω κάτι συγκεκριμένο;
- Ναι, ναι… αν θέλεις.
Όχι, είμαι ανοιχτός γενικά, δεν στέκομαι στα ονόματα. Κατ' αρχήν πηγαίνω στα βιβλιοπωλεία και κοιτάζω διάφορα βιβλία από τους πιο άγνωστους μέχρι τους πιο γνωστούς… ξεφυλλίζω μάλλον εκεί, περνάω κάποιες ώρες κι αν δω ότι είναι κάτι που με τραβάει, το αγοράζω…
- Έχεις αγοράσει ποτέ βιβλίο που ο μόνος λόγος που να το 'χεις αγοράσει, να σ' έχει τραβήξει είναι το εξώφυλλο… και ο τίτλος ας πούμε;
Όχι, όχι…
- Κάντο, ε, κάντο!! (γέλια)
- Μένεις στη Λάρισα, σωστά;
Ναι.
- Εξίσου εύκολη η πρόσβαση στα βιβλία εκεί όσο στην Αθήνα; Γιατί συναντάμε πολλούς ακροατές που μας παίρνουν από διάφορα μέρη της Ελλάδας και μας λένε «βρε παιδιά, δεν το βρίσκουμε αυτό στην επαρχία».
Η Λάρισα έχει δυο-τρία βιβλιοπωλεία… ισάξια μ' αυτά των Αθηνών θα έλεγα. Μπορείς άνετα να βρεις, όρεξη να 'χει κανείς…
- Λοιπόν για ν' αρχίσουμε με τις μουσικές που έχεις διαλέξει κι έχεις φέρει ν' ακούσουμε μαζί. Για πες μας την πρώτη μουσική.
Η πρώτη μουσική είναι μια πρόχειρη ηχογράφηση που έχω κάνει πριν από δέκα χρόνια… έβαλα τη γιαγιά μου να τραγουδήσει… και θέλω να το ακούσουμε για να δείτε περίπου τί άκουγα μικρός, χωρίς βέβαια να το κατέχω, δηλαδή ήταν ο περίγυρός μου ο μουσικός αυτός.
- Για ν' ακούσουμε μαζί.
(Ακολουθεί το τραγούδι)
……….
- Η γιαγιά του Θανάση Παπακωνσταντίνου;
Η μία από τις δύο.
- Η μία από τις δύο… απ' τη μαμά ή απ' τον μπαμπά;
Από τη μάνα μου.
- Και είναι από… καταγωγή;
Απ' τα χωριά της Ελασσόνας… και η Ελασσόνα είναι επαρχία του νομού Λάρισας, αν δεν ξέρετε…(γέλια)
- Το ξέρουμε… (γέλια). Ακόμα κι αν δεν το ξέραμε, θα το 'χαμε διαβάσει στο Βραχνό Προφήτη. Έτσι εξηγούνται λοιπόν πολλά από τα τραγούδια που έχεις γράψει και κυρίως από το Βραχνό Προφήτη. Τα πρώτα σου ακούσματα, ε;
Που λειτούργησαν υπόγεια. Ήμουν αρκετά μικρός… βέβαια, ακόμα και σήμερα οι δικοί μου τραγουδάνε αυτά τα τραγούδια, κυρίως όταν δουλεύουνε.
- Γίνονται ακόμα πανηγύρια;
Εγώ δεν τα βίωσα μέσα από πανηγύρια τα τραγούδια αλλά από γιορτές που μαζεύονταν οι συγγενείς στα σπίτια, Πάσχα, Χριστούγεννα…
- Γλέντια, γιορτές και τέτοια…
Ναι, ναι…
- Και τραγουδάγανε στο τραπέζι ας πούμε;
Στο τραπέζι, ναι, τα επιτραπέζια αυτά…
- Της τάβλας που λέμε…
Της τάβλας… τα τραπεζάρικα.
- Που χαίρονται εκείνοι που δε χορεύουνε… χορεύεις;
Καθόλου!
- Φαίνεται όμως!
Είμαι αγγούρι σκέτο! (γέλια)
- Δεν λέω για το αγγούρι, πάντως φαίνεται ότι δεν χορεύεις! (γέλια)
- Ένα, δύο, τρία τα αγγούρια (γέλια)
- Τον φτιάξαμε τον κήπο λοιπόν! (γέλια)
- Έχεις φέρει λοιπόν ένα CD, να το ξαναπούμε για τους ακροατές μας που άλλα θα περίμεναν αλλά νομίζω ότι θα τους αρέσει.
- Κι εμείς άλλα θα περιμέναμε… δεν έχει σημασία.
- Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ήρθε λοιπόν με ένα άλλο CD… το οποίο δεν ξέρουμε τί περιέχει.
- Υποσχέθηκε να μας το αφήσει φεύγοντας!
- Μάθαμε το πρώτο τραγούδι, το ακούσαμε μαζί με τους ακροατές μας. Θα μας πεις τώρα τί θ' ακούσουμε;
Εεε… θα σας πω μετά… τί θα έχουμε ακούσει.
- Ωραία, ραδιοσκηνοθεσία λοιπόν Θανάσης Παπακωνσταντίνου! (γέλια). Πάμε στο δεύτερο τραγούδι…
(Ακολουθεί το τραγούδι)
……….
- Τί ήταν αυτό Θανάση;
Αυτή ήταν η Rosa Balistreri από τη Σικελία. Είναι μια τραγουδίστρια που θαυμάζω για το πάθος της φωνής της, αφού ταξίδεψα στη Σικελία για να βρω δίσκους της.
- Έχουμε εδώ στη Ραδιοφωνία… αρκετούς.
Αν μου βρείτε… δε βρήκα το συγκεκριμένο κομμάτι που μ' αρέσει πάρα πολύ, δε μπόρεσα να το βρω σ' αυτήν την εκτέλεση.
- Έχουμε αρκετούς λοιπόν εδώ στη Ραδιοφωνία και… θα κάνουμε κάτι.
- Την επόμενη φορά που θα 'ρθεις και θα παίξουμε τα δικά σου τραγούδια… (γέλια), θα ψάξουμε τους δίσκους που θέλεις.
Έγινε!
- Ανταλλαγές κι εκβιασμοί!
- Ξεκίνησες και πήγες στη Σικελία για να βρεις δίσκους;
Και γι' αυτό, ήταν μια αφορμή για να ταξιδέψω.
- Να διαλέξεις τη Σικελία αντί για κάτι άλλο ας πούμε… μ' αρέσει αυτό!
Και την αναφέρω σε κάποιο τραγούδι μου τη Rosa Balistreri μαζί με τη Sankar την Ινδή.
- Ονειρεύεσαι τα ταξίδια κάπως έτσι, μαζί με τις μουσικές τους όταν ταξιδεύεις έξω; Δηλαδή φτιάχνεις το ταξίδι και με τη μουσική του μαζί;
Σαφώς και όταν θέλω να πάρω κάποια αναμνηστικά από τη χώρα που επισκέπτομαι, στρέφομαι προς τη μουσική της παρά σε οτιδήποτε άλλο.
- Παίρνεις και τραγουδιστές, μουσικούς που δε γνωρίζεις από μια ξένη χώρα;
Ναι, εκεί ίσως να διαλέγω από το εξώφυλλο! (γέλια)
- Είδες μερικά εξώφυλλα είναι ομιλητικά…
- Τα περισσότερα, η πλειοψηφία των εξωφύλλων.
- Τα ελληνικά εξώφυλλα όχι τόσο πια…
- Παλιά ήτανε…
- …αλλά κάποια από τα ξένα, για να μη λέμε κι όλα, υπάρχουνε… τέλος πάντων.
- Ταξιδεύεις πώς; Ταξιδεύεις με αυτοκίνητο, ταξιδεύεις μόνος σου, ταξιδεύεις με γκρουπ, πώς ταξιδεύεις;
- Αύριο θέλω να πω ότι δεν θα ταξιδέψει καθόλου πάλι…
- Ναι, γιατί έχουν απεργία (γέλια)
- Θα μείνει εδώ, θα τον κρατήσει η Αθήνα!
Δεν έχω ταξιδέψει πολύ, στο εξωτερικό τουλάχιστον. Όσες φορές ταξίδεψα ήταν με αυτοκίνητο. Και όλες τις φορές βγήκα στην Ιταλία, μόνο στην Ιταλία έχω πάει! (γέλια)
- Ακούς στο δρόμο όταν ταξιδεύεις, υπάρχουνε ειδικά cd, ας πούμε ή το ραδιόφωνο που παίζει ειδικές μουσικές ταξιδιού; Παίζει Philip Glass;
(γέλια) Α, μ' έπιασες! Σου τα 'χω πει μάλλον!
- Όχι, όχι!
Πρέπει να σου το 'χω πει αυτό Λίντα. Πρέπει να πω στους ακροατές ότι με τη Λίντα γνωριζόμαστε κάποιον καιρό και το παιχνίδι είναι και λίγο σικέ (γέλια)
- Όχι, αυτό ήθελα να σου πω, δεν μου το 'χες πει, αλλά όταν μπήκα στο αυτοκίνητο σου το πρώτο πράγμα που έκανες "κλακ" να παίξει το cd και να 'ναι Philip Glass, γι' αυτό στο 'πα.
Πιστεύω για τη μουσική του Philip Glass ότι είναι η μουσική που θα βγάζανε τα βουνά και τα δέντρα και όλα τα στοιχεία της φύσης αν μπορούσαν να τραγουδήσουν μ' αυτόν τον τρόπο.
- Κι ο ίδιος έχει πει, ο Philip Glass, ότι "η μουσική μου είναι η μουσική του ανέμου, η μουσική της φύσης…"
Το έχει πει αυτό το πράγμα;
- Ναι, ναι…
Είναι απίστευτο γιατί όποτε βάζω τη μουσική του, παίρνει άλλη διάσταση το περιβάλλον γύρω μου.
- Περνάς εποχές που ακούς άλλα πράγματα, δηλαδή φτιάχνεις κασέτες που χρησιμοποιείς στο αυτοκίνητο όταν ταξιδεύεις και τις πετάς και φτιάχνεις καινούριες ας πούμε;
Εντάξει, τις αφήνω. Ναι, ναι… Πραγματικά το κάνω αυτό.
- Ζήτω οι εμμονές λοιπόν. Όλοι μαζί.
- Και είναι ωραίο να τις μοιραζόμαστε. Το επόμενο θα το πούμε μετά, να παίξει πρώτα, πώς το έχεις σκηνοθετήσει, είναι μεγάλο, είναι μικρό…
Είχαμε κάποιο άλλο νούμερο… Να βάλουμε το 5 που είναι Philip Glass.
- Α, να το λοιπόν, ήρθε!
(Ακολουθεί το τραγούδι)
……….
- Αυτός ήταν ο Philip Glass που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αγαπά πολύ, τόσο όσο κι εμείς, ε;
- Ίσως και λίγο περισσότερο;
Θα το ζυγίσουμε κάποια φορά!
- Έχει και συναυλία…
Θα είμαι εδώ οπωσδήποτε.
- Θα είναι εδώ λοιπόν όπως κι εμείς κι όπως πάρα πολύ κόσμος. Είδες λοιπόν χωρίς ιδιαίτερες διαφημίσεις και χωρίς τους συνθέτες να γυρίζουν από τηλεόραση σε τηλεόραση μ' ένα ποτήρι ποτό στο χέρι, είδες πώς ακούγονται τα καλά πράγματα;
Ναι, νομίζω ότι, ό,τι αξίζει να βγει, αργά ή γρήγορα βγαίνει.
- Έτσι φαίνεται και από τον κινηματογράφο, χωρίς πολλή διαφήμιση, από στόμα σε στόμα. Και όσο για τη μουσική από αυτί σε αυτί δηλαδή κυκλοφορεί. Οι ακροατές μας λένε ότι είσαι ακριβοθώρητος, είναι αλήθεια;
Κατ' αρχήν εκεί που ζω έτσι είναι τα πράγματα. Δηλαδή είναι για μένα λίγο δύσκολο να κάνω ταξίδια, να έρχομαι στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη… παντρεμένος… με δύο παιδιά… (γέλια). Ένα είναι αυτό. Ένα δεύτερο είναι ότι, πράγματι, δεν θέλω να παίζω συνεχώς τα τραγούδια μου, θέλω να παίρνω τη δροσιά τους, το καϊμάκι δηλαδή.
(Ακολουθεί τραγούδι)
……….
- Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου εδώ μαζί μας… Τί ήταν αυτό που ακούσαμε Θανάση;
Αυτή ήταν η Feiruz.
- Τ' αηδόνι, τ' αηδόνι που λένε…
- Με ρωτάνε τί θ' ακούσουμε μετά και τους λέω ότι δεν ξέρω, ότι θα το πεις κάποια στιγμή.
- Θα το πει στην πορεία…
- Μη στενοχωριέστε, θα το πει σε λίγο…
Η Feiruz που μου έκανε εντύπωση, σ' ένα ντοκιμαντέρ που είδα στην τηλεόραση, ενώ ήταν η πιο σπουδαία τραγουδίστρια και πάνω στην ακμή και στη δόξα της, μόλις έγινε ο εμφύλιος στο Λίβανο, είπε ότι σταματάω να τραγουδάω και θα ξανατραγουδήσω μόνο όταν σταματήσει κι ο εμφύλιος.
- Έτσι ακριβώς. Άνθρωποι με ιδεολογία που την υποστηρίζουν έμπρακτα και δεν την διατυμπανίζουν απλώς.
Ακριβώς!
- Και η μία η Feiruz, η άλλη η Um Kalsum. Σ' αρέσει η Um Kalsum;
Η Feiruz μ' αρέσει περισσότερο.
- Έχεις γράψει κι ένα τραγούδι για τη Feiruz, το είπες στο φεστιβάλ κι έγινε χαμός εκεί.
- Πρέπει να σου πω ότι είσαι ακριβοθώρητος αλλά εμείς έχουμε κλείσει ένα πρόγραμμα συναυλιών για το καλοκαίρι. Πρέπει να πας στην Ιθάκη, πρέπει να πας στον Πλαταμώνα οπωσδήποτε και έχεις και άλλα μέρη τα οποία αυτή τη στιγμή δεν τα θυμάμαι γιατί δεν τα σημείωσα. Τί θα κάνουμε τώρα μ' αυτήν την ιστορία;
Γιαβάς-γιαβάς! (γέλια)
- Πώς είναι η ιστορία με τους μουσικούς, είναι ένα κομμάτι πολύ βασικό για να βγουν οι δίσκοι, για να γίνουν οι συναυλίες και για σένα πολύ παραπάνω απ' ό,τι φαίνεται… γιατί ίσως να εμπνέεις εκείνους, σ' εμπνέουν με τη σειρά τους και γίνεται ένα παιχνίδι που μερικές φορές είναι και κάποιο αυτοσχεδιασμοί.
Είναι βασικό κομμάτι, τουλάχιστον στους τελευταίους δίσκους που κάνω. Μπορώ να πω ότι ξεκίνησε κυρίως από τα Λάφυρα αυτό με τους Ashkhabad και συνεχίζεται. Πραγματικά η μουσική είναι ένα παιχνίδι και ένα πάρε-δώσε, αν δεν υπάρχει αυτό δεν υπάρχει νόημα.
- Έχεις αλλάξει δηλαδή φορές άποψη και γνώμη για κάποια ενορχήστρωση, για το τραγούδι, από αυτά που λένε οι μουσικοί σου;
Σαφώς, σαφώς. Αυτό το αποζητάω κιόλας, μ' αρέσει η έκπληξη, η πορεία δηλαδή, κάτι που το έχω στο μυαλό μου εγώ κάπως, μπορεί να το ακούσω διαφορετικά και να είναι ακόμα πιο ωραίο.
- Είδες λοιπόν, του αρέσουν οι εκπλήξεις, μας έκανε την έκπληξη σήμερα. Το ωραίο είναι ότι μας αρέσουν κι εμάς οι εκπλήξεις… Ποιο θα παίξουμε Θανάση;
Επειδή βλέπω ότι βάζω συνέχεια γυναικείες φωνές, θα βάλουμε ακόμα ένα τελευταίο κομμάτι με γυναικεία φωνή, με τη Billy Holiday.
(Ακολουθεί το τραγούδι)
……….
- Αυτή ήταν η Billy Holiday και ήρθε εδώ και τραγούδησε επειδή ο Θανάσης της το ζήτησε να 'ρθει. Είναι από τις ακριβές σου μουσικές, φαντάζομαι ότι όχι απλώς σε μια ώρα δε χωράνε οι μουσικές που αγαπάς… Έτσι;
Ούτε σε όλους τους αιώνες!
- Και είναι μουσικές απ' ό,τι βλέπουμε, όλων των ειδών και νομίζω ότι είσαι κι εσύ από αυτούς τους ανθρώπους που λένε ότι η μουσική είναι μονάχα μία.
Ναι και αρκεί να 'χεις ανοιχτή την πόρτα της καρδιάς και αυτό φτάνει για να νιώσεις.
- Γιατί συνήθως, λόγω ευκολίας, ίσως και για άλλους λόγους, βάζουμε ταμπέλες: αυτός είναι ροκ, αυτός είναι έτσι, αυτός είναι αλλιώς. Αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια αρχίζει αυτό και φεύγει. Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Να βάλω δηλαδή ταμπέλα; (γέλια)
- Όχι, όχι, δεν εννοούσα να βάλεις ταμπέλα. Αυτό ακριβώς: αν εσύ πέρα απ' ό,τι φτιάχνεις σαν αποτέλεσμα, αυτό που ονειρεύεσαι, το παραπέρα, παραπέρα δίσκους, η παραπέρα συναυλία, βλέπεις να ακροβατείς, έτσι, και αν μπορούμε να περιμένουμε από σένα -εγώ θα μπορούσα να περιμένω ας πούμε έναν καθαρό δίσκο τζαζ, δεν ξέρω. Δεν θα μου έκανε έκπληξη. Αυτό θέλω να πω, ότι τοποθετείς τον εαυτό σου εκεί που κάποια στιγμή θα πεις: ααα, Παπακωνσταντίνου από το Βραχνό Προφήτη, απ' την Αγία Νοσταλγία ας πούμε, τί είναι αυτό;
Εεε… καθαρή τζαζ δεν θα μπορούσα μάλλον γιατί στηρίζεται πάρα πολύ στον αυτοσχεδιασμό. Ενώ εγώ αυτό που κάνω είναι τραγουδάκια κατά βάση.
- Δεν το αποκλείεις όμως. Θέλω να πω ότι δεν έχεις κλειστές πόρτες, που λες εγώ δεν πρόκειται να κάνω αυτό.
Όχι, κλειστές πόρτες κυρίως δεν έχω σ' αυτά που ακούω. Σ' αυτά που ο ίδιος βγάζω υπάρχουν κάποιες κλειστές πόρτες που δεν οφείλονται σε μένα ακριβώς, αλλά στις «αναπηρίες» που έχω. Δηλαδή, επειδή δεν ξέρω μουσική, επειδή δεν ξέρω να παίζω καλά κάποιο όργανο, αυτό με οδηγεί, με περιορίζει και μου κλείνει κάποιες πόρτες.
- Να σου πω, η νεότερη γενιά τί λέει στο σπίτι όταν σε ακούει, όταν ακούει τις μουσικές που ακούς;
Τα παιδιά μου δηλαδή;
- Ναι, τί γνώμη έχουν οι νεότεροι;
Άλλα τους αρέσουνε και άλλα όχι τόσο πολύ. Κι έχουν και τα δικά τους που δεν αρέσουν σε μένα (γέλια)
- Τί ακούνε; Τί είναι αυτά τα δικά τους που δεν αρέσουν σε σένα;
Κάποια χέβυ μέταλ φλύαρα έτσι, που τα θεωρώ…
- Που ίσως είναι για ειδικές στιγμές για τους μεγαλύτερους, δεν ξέρω… εκτόνωση θα λέγαμε περισσότερο.
Νομίζω ότι υπάρχουν και κάποιοι από αυτό το χώρο που αξίζουνε αλλά τα περισσότερα νομίζω ότι είναι φλύαρα.
- Και τί τους αρέσει από αυτά που ακούς εσύ;
Εεε, τί τους αρέσει… Manu Chao ας πούμε, ο Μάρκος Βαμβακάρης και διάφορα έτσι, ροκ κομμάτια.
- Πώς είναι μια καθημερινή μέρα στη Λάρισα με τα παιδιά… είναι άλλοι ρυθμοί απ' ό,τι στην Αθήνα, περνάς αλλιώς;
Το κέρδος που έχουμε σε σχέση με την Αθήνα νομίζω ότι είναι κυρίως όσον αφορά το χρόνο που ξοδεύει κανείς…
- …στο να πάει και να 'ρθει, ε;
Ναι!
- Κάναμε πάνω από τρία τέταρτα να 'ρθουμε από το κέντρο!
Δηλαδή χάνετε χρόνο εδώ πάρα πολύ στις μετακινήσεις. Σε μας είναι ωφέλιμος αυτός ο χρόνος. Αλλά από κει και πέρα εξαρτάται απ' τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου…
- Πάντα, ναι.
…αν θα περνάς καλά, το πώς είσαι εσύ.
- Φαίνεσαι να περνάς καλά πάντως.
Όπως όλοι (γέλια)
- Να πούμε για το επόμενο τραγούδι; Όχι να μην πούμε, άμα θες εσύ. Το προλογίζεις…
Θα πω μόνο ότι αυτό που συνδέει το προηγούμενο που ακούσαμε, της Billy Holiday, μ' αυτό που θ' ακούσουμε τώρα είναι ο τόπος που γράφτηκαν και τα δύο, είναι η Αμερική.
(Ακολουθεί τραγούδι, ρεμπέτικο της Αμερικής)
……….
- Θα έκανες μία μουσική σ' ένα ραδιόφωνο, μία εκπομπή και να φέρνεις, να, καλή ώρα σαν και τώρα τις μουσικές που αγαπάς, να παίζεις;
Το σκέφτηκα κάποιες στιγμές αυτό το πράγμα.
- Αλλά;
Γιατί πάντα θες να μοιράζεσαι αυτά που αγαπάς με τους άλλους.
- Κι επειδή ανακαλύπτεις ότι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που νομίζεις, όταν βάζεις κάτι… Ραδιόφωνο ακούς;
Όσο μπορώ γιατί τα ραδιόφωνα που αξίζουν δε φτάνουν εύκολα σε μας εκεί στη Λάρισα, δηλαδή το Β', το Γ' Πρόγραμμα, δεν τ' ακούμε έτσι καλά θα 'λεγα γιατί υπάρχουν τοπικοί σταθμοί που καλύπτουν και…
- Αυτό είναι ένα μεγάλο παράπονο που έχει πάρα πολύς κόσμος από αρκετά μέρη της Ελλάδας…
Κάντε κάτι!
- Υποτίθεται ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει γίνει κάτι. Έτσι υποτίθεται, τώρα θα δείξει…
- Αργά μου φαίνεται αλλά εν πάση περιπτώσει, νομίζω ότι είναι υποχρέωση της Κρατικής Ραδιοφωνίας και δεν είναι στο θέλω της, δεν έγκειται στην καλή της διάθεση αυτό.
- Τηλεόραση βλέπεις;
Όχι.
- Καθόλου;
- Είναι εμφανές ότι δεν βλέπει τηλεόραση…
- Μπορεί να βλέπει επιλεκτικά κάποια συγκεκριμένα πράγματα.
Δεν βλέπω, ειδικά μάλιστα και μετά τον τελευταίο δίσκο όπου έχω ένα κομμάτι που σπάω μια τηλεόραση, το να δω, να βλέπω τηλεόραση είναι πολύ ανακολουθία! (γέλια)
- Μ' άρεσε πολύ…
- Αυτό ακριβώς. Έχει άποψη συγκεκριμένη. Τον ρωτάς και πέφτει αυτό το κομμάτι. Αλλά τώρα μας τον έχει απαγορεύσει το δίσκο. Οπότε δεν θα παίξει αυτό το κομμάτι, το παίζουμε μόνες μας, δεν υπάρχει θέμα.
- Θα παίξει το επόμενο γιατί θέλει να παίξει άλλα δύο και δεν θα προλάβουμε αλλιώς. Πες μας.
Επειδή η μουσική δεν είναι μόνο πόνος και ξενιτιά και όλα αυτά…
- Είναι και χαρά.
Ναι, ας βάλουμε λοιπόν το 11.
(Ακολουθεί το τραγούδι)
……….
- Αυτός ήταν ο Manu Chao πάλι.
- Αυτός ήταν ο Manu Chao. Πολλοί έχουν αρχίσει να τον κατηγορούν τώρα. Λέει πηγαίνει παντού, ξέρεις πώς γίνονται αυτά (γέλια)
Πήγε στη Γένοβα…
- Αν δεν πηγαίνει τον κατηγορούνε γιατί δεν πάει, μόλις αρχίζει και πηγαίνει τον κατηγορούνε γιατί πάει. Όλο αυτό.
- Εναντίον της παγκοσμιοποίησης κτλ. Ένας ιδεολόγος που συναντήθηκε και με τους Ζαπατίστας και μιλάει γι' αυτούς που λένε ότι τα όνειρα έχουν χαθεί πλέον. Αυτός λέει το ακριβώς αντίθετο. Πώς τώρα είναι η ώρα τους και η εκδίκησή τους, ε;
Συμφωνώ.
- Συμφωνείς. Και μεις, και μεις.
- Είναι παρά τέσσερα λεπτά. Το τελευταίο τραγούδι είναι τρία, μόλις ρώτησα (γέλια)
Έχουμε ένα λεπτό στη διάθεσή μας; Λιγότερο…
- Είμαι ένας οργανωτικός άνθρωπος εγώ.
- Ναι, ναι απ' ό,τι βλέπεις! Εγώ λίγο στις χορογραφίες! (γέλια)
- Δε μου λες Θανάση, θα 'ρθεις μια φορά να παίξουμε τα δικά σου τραγούδια; Λέω τώρα! Συνήθως το κάνουμε αντίθετα: έρχεται ένας άνθρωπος, παίζει τα δικά του και του λέμε, θα 'ρθεις μια φορά να παίξουμε τα τραγούδια που σ' αρέσουνε; (γέλια) Εντάξει, τα δικά μου απ' τη στιγμή που κάθομαι τόσον καιρό και τα φτιάχνω στο στούντιο, μετά κατά κάποιον τρόπο δεν τα θέλω, δεν θέλω να τα ακούω.
- Τα 'χει βαρεθεί.
- Αυτό λέμε κι εμείς. Ότι απ' τη στιγμή που φεύγει πια δεν είναι δικό σου, είναι δικό μας, το κάνουμε ό,τι θέλουμε, δηλαδή κάπως έτσι. Απ' τη στιγμή που γίνεται δίσκος και κυκλοφορεί.
- Σ' ευχαριστούμε πολύ γι' αυτή την ωραία και διαφορετική εκπομπή που κάναμε μαζί.
Να 'στε καλά.
- Σου ευχόμαστε τα καλύτερα σε όλα. Καλό ταξίδι και στους δίσκους σου, την Αγρύπνια…
- Καλές συναυλίες. Να πούμε πότε έχει συναυλίες, εγώ ρώτησα.
- Να το πούμε.
- Πού έχεις συναυλίες και πότε Θανάση μου;
Στις 23, αν δεν κάνω λάθος, στο κάμπινγκ Αρμενιστής στη Χαλκιδική και στις 28 Ιουνίου στη Μονή Λαζαριστών, Θεσσαλονίκη.
- Πω, πω εκεί είναι και ωραίος χώρος. Είναι καταπληκτικά. Λοιπόν το πρόγραμμα για την Ιθάκη που θα πάει, τον Πλαταμώνα κι όλα τ' άλλα…
- Θα σε πάρουμε τηλέφωνο Θανάση και θα σου πούμε πότε.
- Ευχαριστούμε πολύ Θανάση που ήσουν εδώ, Να ευχαριστήσουμε τη Δώρα Ιωακειμίδου που ήταν στη ρύθμιση του ήχου. Από μας στους τρεις, το Θανάση Παπακωνσταντίνου, την Έλενα Διάκου και τη Λίντα Ζαφειροπούλου, καλό βράδυ.
(Ακολουθεί τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη)