Θανάση Παπακωνσταντίνου

«στην Ανδρομέδα και στη γη»

Τον Θανάση Παπακωνσταντίνου άφησε η μάνα του ένα πρωί του 1959, στα κέρατα του Ταύρου.

Έκτοτε τον συναντάμε:

· Στον Τύρναβο, όπου μεγαλώνει αγαπώντας το άρωμα του βρεγμένου χώματος και τα νυχτέρια της γειτονιάς.

· Στη Θεσσαλονίκη, να σπουδάζει -ανόρεχτα- μηχανολόγος μηχανικός. Μια συνεργασία -ως στιχουργός- με τον Μάνο Λοΐζο κόπηκε στη μέση από τον θάνατο.

· Στο στρατό, να κοιμάται στη σκοπιά αλλά να ξαγρυπνά στα ταβερνεία. Μορφοποιεί και τα πρώτα του τραγούδια.

· Στη Λάρισα -εδώ και χρόνια-, να εργάζεται ως εργολάβος δημοσίων έργων, προσπαθώντας να περιορίσει τις πονηριές του, ενώ παράλληλα συνεχίζει να γράφει στίχους και μουσικές.

Τον Απρίλιο του 1993 κυκλοφόρησε η «Αγία Νοσταλγία», ο πρώτος του δίσκος, σε παραγωγή Νίκου Παπάζογλου.

Σήμερα, Μάιος του 1995, κυκλοφορούν από τη Λύρα του Βορρά, (ο ιθύνων νους της οποίας διατείνεται ότι πρόκειται περί χολιγουντιανής υπερπαραγωγής) τα νέα του τραγούδια κάτω από τον τίτλο: «Στην Ανδρομέδα και στη γη».

Βαρύ σταυρό γι' αυτή τη δουλειά σήκωσε ο Σωκράτης Μάλαμας, ο οποίος συγκέντρωσε και καθοδήγησε τους μουσικούς, έπαιξε ο ίδιος, επιμελήθηκε την ενορχήστρωση -συνεπικουρούμενος από τον Κώστα Θεοδώρου και τον Στέργιο Γαργάλα-, τραγούδησε και επιπλέον καθησύχαζε τις ανησυχίες της εταιρείας.

Η Μελίνα Κανά, επίσης, τραγούδησε με την απαραίτητη για τα τραγούδια ένταση.

Οι Κώστας Θεοδώρου και Στέργιος Γαργάλας συμμετείχαν ενεργά είτε παίζοντας είτε καταθέτοντας την άποψή τους.

Οι συμπολίτες του Θανάση, Γιώργος Δεληγιάννης και Κώστας Βελής έδωσαν το υπαίθριο χρώμα στα τραγούδια.

Και οι υπόλοιποι καλοί μουσικοί βοήθησαν όσο τους ζητήθηκε.

Ο Χρήστος Μέγας ηχογράφησε υπομονετικά στο «Αγροτικόν».

(Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και να προσφερθούν ευχαριστίες στα εικοσιτρία κιλά τσικουδιάς που καταναλώθηκαν στη διάρκεια των ηχογραφήσεων).

Την επιμέλεια της έκδοσης είχε η Ντόρα Ρίζου, ενώ η χαρακτηριστική φωτογραφία -που βρίσκεται σε σύμπνοια με το περιεχόμενο- είναι του Τάκη Τλούπα.

Πέρα απ' όλα, ο καχύποπτος Λαρισαίος, σκέφτεται πως στον εξαντλητικό κόσμο της δισκογραφίας, χρειάζεται το φυλαχτό της ανιδιοτέλειας για να παραμείνει καιόμενη βάτος.

Στο μεταξύ, γράφει δελτία τύπου σε τρίτο πρόσωπο.