Συνέντευξη στην εφημερίδα "Το Βήμα"
Αγρύπνια για το… Womad
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μιλάει στο «Βήμα» για την πορεία του, για την επιλογή του να κατοικεί και να δημιουργεί στην περιφέρεια αλλά και για την εμφάνισή του στο Γουδί.
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ-ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ το επάγγελμα ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, γεννήθηκε με το άρωμα του βρεγμένου χώματος του Τυρνάβου και το τσίπουρο της περιοχής στην καρδιά του. Σπούδασε μηχανολόγος-μηχανικός στη Θεσσαλονίκη (επάγγελμα που ασκεί περιστασιακά μέχρι και σήμερα) αλλά στον στρατό άρχισε να αντιλαμβάνεται στις ατελείωτες όσο και μοναχικές ώρες της σκοπιάς ότι η μουσική και τα τραγούδια θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Όπερ και εγένετο. Από τον Απρίλιο του 1993 ως τον εφετινό Απρίλιο, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει κυκλοφορήσει επτά άλμπουμ, ενώ εφέτος εμφανίζεται στο Έθνικ φεστιβάλ Womad -για πρώτη φορά μπροστά σε τόσο πολυπληθές κοινό. Πρώτο η «Νοσταλγία» και τελευταίο η «Αγρύπνια». Παράλληλα (στις προσωπικές τους δουλειές) έχει συνεργαστεί με τους Μελίνα Κανά, Σωκράτη Μάλαμα, Γιάννη Αγγελάκα και Λιζέτα Καλημέρη.
Ο θεσσαλός μηχανολόγος-μηχανικός, όπως δηλώνει στη συνέντευξή του στο «Βήμα», γράφει μουσική και τραγούδια επειδή με αυτόν τον τρόπο περνά καλά. «Είμαι καλοπερασάκιας» σημειώνει και συνεχίζει. «Η μουσική προκύπτει από τον συναισθηματικό κόσμο του κάθε δημιουργού. Δηλαδή εκείνη τη στιγμή δε λογοκρίνεται. Ή τουλάχιστον εγώ με αυτόν τον τρόπο λειτουργώ. Αυτό που επιθυμώ είναι εκείνος που θα ακούσει τα τραγούδια μου να τα αγαπήσει. Όταν γράφω τα τραγούδια μου, τη στιγμή που αναβλύζει από μέσα μου η μουσική και ο στίχος, κάτι μου συμβαίνει και αισθάνομαι ότι έχω ξεφύγει από την καθημερινότητα και συναντώ το άπειρο, το Σύμπαν».
Ίσως γι' αυτό ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γύρισε τη πλάτη του στη δημοσιότητα που θα κέρδιζε αν ζούσε στην Αθήνα και προτίμησε να μείνει στην πατρίδα του. «Το γεγονός ότι μένω στη Λάρισα έχει καταντήσει πια σλόγκαν. Διαβάζω παντού για την καταγωγή μου. Το καλό πάντως είναι ότι στη Λάρισα βρίσκομαι δίπλα στη φύση. Έχω και μια μανία με τους προϊστορικούς οικισμούς. Κάνω βόλτες πάνω στις μαγούλες κι εκεί μπορείς να ανακαλύψεις ένα πέτρινο εργαλείο, το οποίο κατασκευάστηκε πριν από χιλιάδες χρόνια. Αυτή η συγκίνηση είναι απίστευτη και δεν μπορεί να σου τη δώσει μια μεγάλη πόλη. Η Αθήνα είναι ο ορισμός του συγκεντρωτισμού» τονίζει ο ίδιος.
«Όταν ήμουν πιτσιρικάς είχα ένα ραδιοφωνάκι της "πλάκας", με το οποίο το βράδυ ξενυχτούσα και ταξίδευα μέσω αυτού μέσα από τις μουσικές των βραχέων. Η αγρύπνια είναι αίσθηση, είναι ταξίδι, είναι μια προσπάθεια και αυτή όπως η δημιουργία. Ξαγρυπνάμε επειδή θέλουμε να αγκαλιάσουμε τα πάντα Γι' αυτό ίσως επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο στο νέο μου άλμπουμ» σημειώνει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αν και γνωρίζει ότι αυτή η προσπάθεια αγκαλιάσματος είναι μάταιη. «Ουσιαστικά πρόκειται για μια προσπάθεια που κάνουμε για να περικυκλωθεί το άπειρο. Ο άνθρωπος όμως που ακολουθεί το άπειρο κατακρημνίζεται, γίνεται τελικά μηδενικό. Οι λίγες στιγμές όμως που μπορεί να το αγγίξουν αξίζουν. Και ο άνθρωπος μπορεί αυτό να το πετύχει είτε μέσω της μουσικής είτε γενικότερα μέσω της δημιουργίας. Έχω δει πρόσωπα που εκείνη τη στιγμή βρίσκονται σε έκσταση. Όπως στην επανάσταση και στον έρωτα. Τη στιγμή που ο άνθρωπος εκσπερματώνει δεν έχει μνήμη. Εκείνη τη στιγμή γίνεται ένα με το άπειρο».
Όπως εξηγεί ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αστειευόμενος, γράφει μουσική και τραγούδια «με το σύστημα των τριών "ου". Στα κουτουρού δηλαδή. Η αλήθεια είναι ότι δεν γράφω εγκεφαλικά. Δε βάζω εμπόδια, δε φράζω τις σκέψεις μου. Άλλωστε κάθε προσπάθεια που κάνεις για να τιθασεύσεις αυτό που αναβλύζει από μέσα σου καταλήγει σε αποτυχία». Ο ίδιος πάντως εννέα χρόνια τώρα έχει αποφύγει την αποτυχία. Παρ' όλα αυτά φοβάται λίγο την εμφάνισή του κατά την πρώτη ημέρα του Womad Festival. «Δεν είμαι συνηθισμένος να παίζω μπροστά σε πολυπληθές κοινό. Πιστεύω όμως ότι θα πάμε καλά (σ.σ. εμφανίζεται με τους Σωκράτη Μάλαμα και Μελίνα Κανά). Για να δούμε…».
Γ. ΣΚΙΝΤΣΑΣ