Συνέντευξη στην εφημερίδα "Το Παρόν"

www.paron.gr

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Δεν φθείρομαι

όπου

αγαπάω

Το ύφος του είναι μάλλον αδιάφορο όταν απέναντί του βρίσκεται ένας δημοσιογράφος και τον «απειλεί» με ερωτήσεις… Φωτογραφίες δεν βγάζει, εξ ου και το εξώφυλλο του δίσκου παραπλεύρως, όμως έχει βρει το δικό του τρόπο επικοινωνίας με το κοινό: Γράφει και ερμηνεύει… Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, εργοδηγός δημοσίων έργων το επάγγελμα που του επιτρέπει την επιβίωση, ζει και δημιουργεί στην περιφέρεια.

Ευαίσθητος, με τα τρυφερά αγγίγματα της Φύσης έντονα στην έκφραση του, βλέπει για πρώτη φορά τα δημιουργήματά του αποτυπωμένα στο Βινύλιο. Αν και όπως ισχυρίζεται «το STUDIO λειτουργεί σαν φίλτρο που κόβει αρκετά από τον αυθορμητισμό του δημιουργού, όταν ακούς αποσπάσματα από την «Αγία Νοσταλγία» αισθάνεσαι ότι έχεις εισπράξει τα πάντα από την καθαρότητα των συναισθημάτων του.

- Πώς νιώθετε με την κυκλοφορία του πρώτου σας δίσκου;

- Λίγο καιρό πριν πίστευα ότι την ευχαρίστηση που προέρχεται από τη δημιουργία τη νιώθεις μόνο τη στιγμή της δημιουργίας. Τότε αισθάνεσαι πληρότητα, αισθάνεσαι ότι ξεφεύγεις από το ανθρώπινο στοιχείο. Τελικά όμως διαπιστώνω ότι ένα έργο ολοκληρώνεται όταν περάσει και στον κόσμο χωρίς βέβαια να ξαναζήσεις την ευχαρίστηση της δημιουργίας.

- Μέχρι ποίου σημείου σας ενδιαφέρει επαγγελματικά αυτό που κάνετε;

- Αν έρθουν κάποια χρήματα από όλη αυτή την ιστορία είναι δεκτά χωρίς όμως να είναι ο στόχος μου. Αν αρχίσω να στηρίζομαι επαγγελματικά στη μουσική τότε σίγουρα θα αρχίσει να χάνεται κάθε τι το αληθινό. Προτιμώ δηλαδή να φθείρομαι σε ένα επάγγελμα που δεν αγαπάω παρά να συμβαίνει το αντίθετο.

- Αν αισθανθείτε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο μπορεί και να σταματήσετε;

- Εφ' όσον τα τραγούδια που κάνω βγαίνουν από ανάγκη και φλόγα τότε θα συνεχίσω να γράφω και να ερμηνεύω άσχετα αν υπάρχει και κάποιο οικονομικό όφελος. Αν δω όμως ότι κάποια τραγούδια γίνονται παρά τη θέλησή μου τότε σίγουρα θα σταματήσω.

- Υπάρχει αισθητική στο ελληνικό τραγούδι;

- Το τραγούδι είναι μικρό είδωλο της κοινωνίας. Αφού λοιπόν η κοινωνία μας είναι «ξεφτίλα», το ίδιο συμβαίνει και με τα τραγούδια της. Οι περισσότεροι απ' αυτούς που γράφουν συνήθως δεν το κάνουν από εσωτερική ανάγκη. Όμως είναι δυνατόν αν δεν νιώσεις την ανάγκη να τραγουδήσεις, να νιώσεις και την ανάγκη να γράψεις τραγούδια; Τα πάντα έχουν στόχο το χρήμα… Γι' αυτό και όλα αυτά τα τραγούδια που σωρηδόν κυκλοφορούν δεν έχουν ψυχή παρά μόνο… ημερομηνία λήξεως… Περνούν και χάνονται. Βεβαίως οι οάσεις και στο χώρο της μουσικής υπάρχουν, είναι όμως ελάχιστες.

-Ζείτε και δημιουργείτε στην περιφέρεια… Δεν σας έλκει το κέντρο;

- Όχι καθόλου. Λατρεύω τη φύση και η φύση στην Αθήνα είναι εξόριστη. Δεν μπορώ να ζήσω και να δημιουργήσω αν δεν νιώθω όλες τις μυρωδιές της…

- Θα βλέπετε κάποιο από τα τραγούδια σας να γίνεται βίντεο-κλιπ;

- Όχι γιατί πιστεύω ότι το βίντεο-κλιπ καθορίζει μονοσήμαντα αυτό που έχει να πει το τραγούδι. Το αυτί είναι το πιο «δύστροπο» αισθητήριο. Δεν κάνει εύκολα λάθη. Το μάτι όμως ξεγελιέται πολύ πιο εύκολα. Εξάλλου ο λόγος και η μουσική είναι υπεραρκετά… Δεν νομίζω ότι χρειάζεται και εικόνα.

Βιβιάννα Βαρδή