Να ρωτήσω παιδιά.

Για τη Δευτέρα θα βρω εισιτήρια ή πρέπει να πάω να βγάλω από πολύ νωρίς?

Ευχαριστώ!

Εϊδα την ταινία και έχω να δηλώσω ότι ξεπέρασε τις προσδοκίες μου!
Ήταν συγκινητικότατη, νοσταλγικότατη, χιουμοριστικότατη και αντιπροσωπευτικότατη.
Ο Παπακώστας έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά και το \"προφίλ\" του κάθε μουσικού ήταν τέλεια δωσμένου μέσα από τις μίνι προσωπικές συνεντεύξεις!
Ο δε Μπασλάμ, δεν το συζητώ, δίνει ρέστα! Σε κάνει να ξελιγώνεσαι στα γέλια!

Ενθουσιάστηκα! (και δεν το περίμενα με τίποτα!)

Αδέρφια γεια και χαρά σας!

Μόλις γύρισα από τα \"Κέρατα του ταύρου\" και μόνο συγχαρητήρια έχω να πω στο σκηνοθέτη συνονόματο του Θανάση. Εννοείται πως πρέπει να κυκλοφορήσει και σε DVD. Μη μας σπρώχνετε στην πειρατεία, κ. Παπακώστα...

Ο βασικός λόγος βέβαια που γράφω τέτοιαν ώρα (και ποιος ξυπνάει αύριο, αλλά Θανάση μεγάλη η χάρη σου), είναι γιατί νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ και μαζί σας αυτά που ένιωσα βλέποντας την ταινία. Και εννοώ συναισθήματα ανάμικτα.

Εξηγούμαι: Από τη μια (ξανα)πέρασα πολύ πολύ όμορφα, βλέποντας στιγμές από τις συναυλίες, από τη άλλη όμως μελαγχόλησα σκεφτόμενος ότι όλη αυτή η ωραία ιστορία τελείωσε... (άραγε οριστικά;..)

Την προηγούμενη εβδομάδα, εδέησα να πάω στο Πόλις. Εντάξει, όλα καλά ρε παιδιά, οι μουσικοί ένας κι ένας, αλλά εμένα (και όχι μόνο) ο Θανάσης μου φάνηκε μόνος του... Από το 2003 που τον (παρ)ακολουθώ, δεν ήταν μόνο η μουσική του που με τράβαγε. Σε μεγάλο (ίσως και μεγαλύτερο) βαθμό ήταν αυτό που όλοι οι μουσικοί έβγαζαν προς τα κάτω: την αίσθηση της παρέας, της οικειότητας, της ομαδικότητας. Δεξιοτέχνες όλοι τους, αλλά δεν ήταν αυτό που εισέπραττες φεύγοντας από μια συναυλία. Ήταν πάνω απ' όλα κάτι που σπανίζει (αν δεν έχει εκλείψει): μια απίστευτη μουσική αλλά και ανθρώπινη χημεία μεταξύ τους, πράγμα που η ταινία αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο.

Σέβομαι απόλυτα και κατανοώ την επιθυμία, την ανάγκη -ό,τι κι αν είναι- του Θανάση να κάνει κάτι διαφορετικό, να σταματήσει κάτι που για κείνον (και ίσως και για αρκετούς άλλους) κινδύνευε να μετατραπεί πια σε ρουτίνα. Και μπορεί να πει κανείς: \"Εντάξει, και ως πότε τέλος πάντων θα έπαιζε με το συγκεκριμένο σχήμα;\". Κατανοητό, βέβαια οφείλω να πω πως προσωπικά αν μου έλεγε κανείς πως αύριο θα έπαιζαν πάλι όλοι μαζί, θα πήγαινα τρέχοντας, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη και αντιμετώπιση.

Εκείνο στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι το εξής: Σεβαστή η παρένθεση που θέλησε να ανοίξει ο Θανάσης, αλλά ειλικρινά θα ήθελα κάποια στιγμή αυτή η παρένθεση να κλείσει και να ανοίξει αγκύλη...

Τι λέτε;;.. (Κι εσύ, Θανάση, τι λές; )

Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: madredeus, στις: 24/03/2008 02:03

Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: madredeus, στις: 24/03/2008 02:06<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: madredeus, στις: 24/03/2008 02:13

madredeus έγραψε:+1!!
Φοβερό ντοκυμανταίρ! Απίστευτα συναισθήματα! Πολλή νοσταλγία...

\"Μετά από αυτό πώς να σου αρέσει το Πόλις?\"

Kι άλλο....κι άλλο...κι άλλο ντοκυμαντέρ!!!

Ophelia έγραψε:
Γλυκιές αναμνήσεις...Ωραία χρόνια!!!