Ε ναι... δεν κρατήθηκα... τελικά πήγα... έστω και μόνος....ή σχεδόν μόνος....
¼λη η Αθήνα σκεπασμένη με παπλώματα και κουβέρτες και τα καλοριφέρ να καίνε στο τέρμα.
Και εγώ να ξεκινάω από Ηλιούπολη για το \"Άγιο ¼ρος\".
Λεωφορείο->Μετρό->Ηλεκτρικό->Ταξί->Πόδια. Τελικά το βρήκα. Και ήμουν και στην ώρα μου.
Μέσα σε ένα στενό δρομάκι που θυμίζει Αμερικάνικες ταινίες στην εποχή της ποταπαγόρευσης. Εκεί που μπορεί να συμβούν όλων των ειδών οι παράνομες \"ντίλιες\". Και ούτε μία πινακίδα ή μια ταμπέλα.
Ευτυχώς που άκουσα φωνές πίσω από μια \"μεταλλική\" πόρτα. Αλλιώς θα προσπερνούσα. Μικρές αφισούλες η μία δίπλα στην άλλη. \"Η Κληρονομιά\". Εδώ είμαστε είπα.
Μέσα ο χώρος με λιγοστά τραπέζια και καρέκλες. Στο πίσω μέρος η μπάντα. ¸να ακορντεόν, μια κιθάρα, ένα πάντσο και ένα μπάσο σαντούρι με χορδές από πιάνο.Μερικές παρέες... γέμισαν τα τραπεζάκια ίσα ίσα. Ούτε συνεννοημένοι να ήταν για τον αριθμό. Και το μοναδικό μπακούρι στην όλη υπόθεση...εγώ. Που αλλού, στο γωνιακό τραπεζάκι.
Αλλά δεν ήμουν μόνος. Δεν με αφήσανε να νοιώσω έτσι...
\"¼ποιος θέλει να πάει τουαλέτα να πάει τώρα\" είπε η Μάρθα. Σαν να ήξερε ότι μετά θα είναι δύσκολο για κάποιον να εγκαταλήψει έστω και για λίγο την παράσταση. Δεν είχε και άδικο. Ήρθε και έκατσε από πίσω μου. Πάντα με ένα στριφτό στο χέρι. ¼πως όλοι μας.
Η παράσταση άρχισε...
Ο Μαρκήσιος, η Κόμησσα, ο Υπηρέτης ξάδερφος, η άλλη υπηρέτρια, ο Ιππότης και η ερωμένη του.
¸νας έρωτας που δεν ξεστομίζεται, ένα δίλημμα, μια αμοιβαία έλξη, αγάπες που μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούνε, μια τεράστια κληρονομιά. Στο Παρίσι ενός άλλου αιώνα. ¼λα αυτά με μια μεγάλη δόση γέλιου.
Πρώτη και καλύτερη η Μάρθα, που σε ρόλο θεατή γελούσε συνέχεια. ¼πως και εμείς άλλωστε.
Το κερασάκι στην τούρτα ? Τα τραγούδια από τα ίδια τα παιδιά που παίζανε.
Μετά το τέλος της παράστασης λίγες κουβέντες με την Μάρθα.
Πίσω στο στενό δρομάκι. 11 και μισή περίπου και έξω να λυσσομανάει με χιόνι και αέρα. Σαν να ήμουν σε άλλο κόσμο και με ξύπνησαν βίαια. Περιμένω να περάσει κανά ταξί.
Γυρίζοντας σπίτι σκεφτόμουν ένα πράγμα μόνο.
Την στιγμή που θα ξανα-επέστρεφα πίσω. Εκεί. Στο στενό δρομάκι.
Ελπίζω να σας δω εκεί....
Θοδωρής<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: lab_mice, στις: 24/01/2006 02:08