Ηλιος που τρύπησε τα βλέφαρά μου, /καρέκλα που έτριξε στο κάθισμά μου, /κούπα που έγειρε πάνω στα χείλη. /Η μέρα έρχεται και θ’ ανατείλει. /Τα ρούχα που φορώ με χαιρετάνε /«μαζί σου αφεντικό στο βούρκο πάμε». /Λοξό το κοίταγμα στο ρολογάκι / σαν κλέφτης που πηδάει πάνω απ’ το φράχτη. / Τα λόγια τα σκληρά, τα τιποτένια, / τα πήρε ο ύπνος μου μακριά στα ξένα. / Αφήνω πίσω μου ζεστό κρεβάτι / και παίρνω της ζωής το μονοπάτι. / Μπορεί να πληγωθώ, μπορεί να κλάψω, / μπορεί τα λάθη μου να μην τ’ αλλάξω, / μα όλα τα πρωινά μοιάζουν σε κάτι. /Τα στεφανώνει μια γλυκιά φενάκη.
¼ποιος γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες γι αυτό το κομμάτι μη διστάσει να τις συνεισφέρει... Κλέινει πανέμοφα πάντως....