Τα συνθήματα και τα γκράφιτι είναι street culture και ως τέτοια οφείλει κανείς να τα βλέπει (κι εγώ ως τέτοια τα ασπάζομαι- με τσιμεντένιους ασπασμούς). Είναι κάτι που μου λείπει στο Λονδίνο με τους καθαρούς τοίχους...
Κι ας μη ξεχνάμε πως κι δικός μας Θανάσης αποτέλεσε
γκράφιττι .
(...που για την ιστορία το έχω wallpaper στον υπολογιστή στο πανέπι και το είδε η συμφοιτήτριά μου η Sara -όχι η πεταλούδα- και της άρεσε τόσο πολύ και μου ζητούσε να τις μεταφράσω τι γράφει μέσα στο ελικόπτερο. Κι άντε να πεις τώρα στα αγγλικά \"
όσες κι αν χτίζουν φυλακές/ κι αν ο κλοιός στενεύει/ ο νους μας είναι αληταριό/που όλο θα δραπετεύει\"...)
Και για το κλείσιμο:
T.
Αφίετε έφιπποι ω! αφελείς κεφαλές
των γκράφιτι των σταθμών τις βαφές.
Αφικνούνται αφάνες
-κρεολές γαρ οι μάνες-
εφορμώντας με σπρέυ
στων μαρμάρων τα κλέη
[....]
\"και λοιπά, και λοιπά...\"
που λέει και στον \"σκύλο των άστρων\"
