Στο ¸ψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας τεύχος 825, 4 Φλεβάρη 2007, σελ.82-83, κριτική του Διάφανου από τον Γιώργο Χριστοδουλόπουλο. Τίτλος: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, υπότιτλος: Της αγρύπνιας κοινότητες.
\"Η σπάνια, για τη σύγχρονη δισκοπαραγωγή, αίσθηση της κοινότητας, απελευθερώνει εδώ 2 καινούρια και 11 παλιότερα κομμάτια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οι δυνατές ερμηνείες από τον Σωκράτη Μάλαμα, τη Μάρθα Φριντζήλα και τον Φώτη Σιώτα, το εύψυχο παίξιμο από τους μουσικούς, που μπολιάζουν με τη συλλογική τους ευαισθησία τον Καίσαρα της λατινοαμερικανικής ποίσης Σέζαρ Βαγιέχο με το ελεύθερο πνεύμα του κάμπου της Αγιάς, αναδεικνύουν ένα σύγχρονο ελληνικό τραγούδι που, απαλλαγμένο από το κόμπλεξ του μη αγγλόφωνου, κοιτά στα ίσα το παγκόσμιο πολιτισμικό γίγνεσθαι των καιρών. (\"Διάφανος\"/Αχός - Λύρα).
Για τους \"έντεχνους\" ήταν απλώς ένας \"κακόφωνος\", οι \"λαϊκοί\" τον έβρισκαν \"κουλτουριάρη\", ακόμα και για το οπτικό πεδίο των \"ροκάδων\" ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου παρέμεινε επί χρόνια αθέατος. Ώσπου στον πέμπτο του δίσκο, τον \"Βραχνό Προφήτη\", ήρθε η ερμηνεία του Γιάννη Αγγελάκα. Το \"άγγιγμα\" του Μπάμπη Παπαδόπουλου. Και, σιγά σιγά, μια μπάντα με μουσικούς ευφυείς να αντιμετωπίζουν την τέχνη τους όχι ως στείρα αναπαραγωγή στερεοτύπων, αλλά ως παιχνίδι με το οτιδήποτε βιώνει ο σύγχρονος απαιτητικός ακροατής ως παράδοση: φυσικούς ήχους και ντοπιολαλιές, \"κλασικές\" μουσικές ανά τον πλανήτη, \"σύγχρονη\", ροκ, ρεμπέτικα, λαϊκές μουσικές του κόσμου, αυτοσχεδιασμούς... Και, μαζί με την μπάντα, ήρθε ξανά στη συζήτηση το αυτονόητο - πως ο δρόμος πως την καλλιτεχνική ωρίμανση περνάει μέσα από τον πειραματισμό, αντί για τις ωδειακές ασκήσεις φωνητικής τελειότητας ή οργανοπαιχτικής δεξιοτεχνίας. Η δυναμική που απελευθερώθηκε ηχεί, τόσο \"νέα\" και τόσο αρχαία συνάμα, βάλσαμο για το αφτί στην εποχή της επιβολής της εκζήτησης και της υποβολής της εικόνας. ¸χει κάτι απ' το αεράκι που έφερναν στη μίζερη μονοκαλλιέργεια της δικτατορίας δίσκοι όπως το ¨Βρώμικο ψωμί¨ή ο \"Μπάλος\". Αλλά, αν οι εμπνεύσεις της εποχής του '70 έμελλε να χαθούν στο στόμφο των πανηγυρικών της μεταπολίτευσης, σήμερα δίσκοι όπως ο \"Διάφανος\" δείχνουν πως η πόρτα έχει ανοίξει για τα καλά σε έναν ελεύθερο επαναπροσδιορισμό αυτού που στις μέρες μας αποδεχόμαστε ως ελληνική μουσική, συσκευάζοντάς το σε κατηγορίες όσες και οι \"φυλές\" των καταναλωτών: σοβαροί, παραδοσιακοί, λαϊκοί, έντεχνοι, ροκ...
Το δείχνει και το ενθουσιώδες \"κίνημα\" των ακροατών που ακολουθεί τον Τυρναβίτη μουσικό και την μπάντα του, κάνοντας τα ανά τη χώρα ζωντανά παιξίματά τους προσκλητήρια καλών φίλων. Που, σαν μετανάστες στη χώρα τους, αναζητούν τη συγκίνηση κάτω από τους τόνους επίφασης που έχει επιφυλάξει για το συναίσθημα η κυρίαρχη αγοραία αισθητική.
Θα συναντηθούν και στο επόμενο ζωντανό: την Παρασκευή 9/2, στις 8 μ.μ., στο γλέντι αλληλεγγύης που διοργανώνει το Στέκι Μεταναστών (πολιτιστικό κέντρο \"Ελληνικός Κόσμος\", Πειραιώς 254) Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ.\"
Να συμπληρώσω πως σε ολόκληρη την απέναντι σελίδα φιλοξενείται ασπρόμαυρη φωτογραφία του Θ.Π.
Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Χρύσα, στις: 04/02/2007 16:01<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Χρύσα, στις: 04/02/2007 16:03
