Χρύσα, μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις και συμφωνώ με τα περισσότερα που λες. ¼μως μη πάμε μακριά. Ποιος γεράκος στο χωριό κτλ που αναμασούν εδώ;

Ο Άσιμος δεν ήταν που πουλούσε έναντι πινακίου φακής τις κασέτες του στα πεζοδρόμια στα Εξάρχεια; Ανάμεσα στα τόσα που είχε γράψει, βρέθηκαν και τραγούδια θησαυροί. Τα αξιοποίησε εμπορικά ο έτερος Παπ/νου, της ελληνικής μουσικής σκηνής, και ακόμα τρώει από τα δεδουλευμένα. Κι ακόμα έχει το δάχτυλο στο βαζάκι με το μέλι. Πότε ήταν που έβγαλε με τη Minos το \"πές μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ\".

Θέλω να πω πως αυτό που παράγεται, αν είναι θησαυρός κι αν συντρέχουν και κάποιοι επιπλέον παράγοντες, αποθησαυρίζεται αργά ή γρήγορα. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Εγώ πάντως έχω ντυθεί πειρατής και σε όσα φιλαράκια μου λένε \"Ποιος είναι αυτός ο Θ.Παπ/νου\" κοπιάρω αβέρτα ακόμα και ολόκληρα άλμπουμ και τους τα χαρίζω. Οι καλλιτέχνες που δεν είναι μικρόνοες καταλαβαίνουν πως αυτού του είδους η \"πειρατεία\" όχι μόνο δε σκοτώνει τη μουσική αλλά την ενισχύει κιόλας. Γιατί όπως εγώ αγάπησα καλλιτέχνες που μου συνέστησαν οι φίλοι μου, το ίδιο μπορεί να συμβεί με έναν καλλιτέχνη που μέχρι τώρα δεν έτυχε να γνωρίζουν. Και αύριο άμα ζητήσω στη Μαρία να έρθει μαζί μου στη συναυλία που θα κάνει πχ ο Θανάσης, θα έρθει, γιατί τον γνώρισε έτσι. Οπότε ο καλλιτέχνης δε χάνει, ακριβώς όπως το λες κι εσύ.

Το άλλο είναι αυτό που είχε πει και ο Θανάσης. Πως οι καλλιτέχνες είναι η πιο κακομαθημένη κάστα, γιατί κάνουν το κέφι τους και πληρώνονται. Αδρά θα έλεγα. Πάντως, ισχύει και το άλλο νομίζω. Αυτοί που κόπτονται πιο πολύ να πουλήσουν ούτε ο Θανάσης δεν είναι, ούτε ο Μάλαμας, ούτε ο Ιωαννίδης για να πω τρείς στη τύχη.

Τα σούργελα που θα έπρεπε να τρώνε ντομάτες και λεμονόκουπες στη μάπα όταν βγαίνουν να τραγουδήσουν, αντί τα λεφτά μας, είναι που κάνουν τον πιο πολύ σαματά γύρω απ’αυτά τα θέματα. Η Βανδή ρε σεις δεν ήταν που πήγε και έκανε σκηνή μπροστά στις κάμερες σε έναν μετανάστη που πούλαγε λαθραία τα CD της;

Χτες πάντως περπατούσα έξω από το Royal Albert Hall και ρωτάω τον συνοδοιπόρο μου με μια μικρή πίκρα. «Αυτό δεν είναι που έρχεται η Βίσση και κάνει συναυλίες?» «Αυτό είναι» μου λέει. «Και πόση χωρητικότητα έχει?» «4000 με 5000 άτομα παίρνει». Και ένιωσα θλίψη. Δες, λεω, αυτή η κυρία μας σερβίρει σκουπίδια και γεμίζει έναν τέτοιο χώρο με τόσο κόσμο και ο Θανάσης μας κερνάει θησαυρούς και ίσως να μη καταφέρει να εμφανισθεί ποτέ στο εξωτερικό...


Αλλά όπως έλεγε νέτα- σκέτα ο Άσιμος

«εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας»

ή το άλλο που έλεγε με λαϊκή σοφία ο Βαμβακάρης

«όσοι έχουνε πολλά λεφτά
να 'ξερα τι τα κάνουν
άραγε σαν πεθάνουνε, βρ' αμάν αμάν,
μαζί τους θα τα πάρουν»

ή με τη κυνική σοφία του Τριπολίτη

«ίσα κι όμοια
η βάρκα που δε γνώρισε προνόμια
με της χλιδής της σάρκα
στου τελευταίου ταξιδιού τη βάρκα.»

και το σατιρικό μάτι του Πανούση

\"όσο πιο πολλά μαζεύεις
τόσο πιο πολύ χαζεύεις.\"


κτλ κτλ

\"γαμώ το πορτοφόλι μας....\"<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Πηνειώ, στις: 08/02/2007 16:47

Καλησπερα σας,
ενδιαφερουσα τροπη εχει παρει αυτο το θρεντ...
Εγω το μονο που εχω να παραθεσω ειναι κατι που ειχε πει ο ιδιος ο Θανασης στο Θεατρο Δασους: \"δεν με πειραζει να κυκλοφορουν τα κομματια μου σε MP3 αρκει να μην βγαζει καποιος η καποιοι λεφτα απο αυτο...\" Επισης ο Μαλαμας ειχε πει οτι η Μουσικη ειναι για ολους ακομη και για αυτους που δεν εχουν αρκετα λεφτα να το παρουν απο το δισκαδικο...Για να κλεισω πιστευω πως πρεπει να βγαλουμε το καπελο σε καλλιτεχνες οπως ο David Bowie ο οποιος εβγαλε δισκο τον οποιον μπορεις να τον κατεβασεις μονο μεσω internet, ηταν τοτε που ειχε γινει ολος αυτος ο χαμος με τα mp3 και την πειρατεια, αν δεν απατωμαι. Επισης συγκροτηματα οπως οι Ωχρα Σπειροχαιτη που δινουν τους δισκους τους χερι με χερι...και πολλους αλλους που μου διαφευγουν τωρα...αυτα τα λεμε γιατι ειμαι κ στην δουλεια..

Πέλα,πολύ καλό το ποστ σου.Ζέφυρε,Ωχρά Σπειροχαίτη έχω ακούσει και εγώ,και τους βρίσκω πολύ καλούς!

Πολύ ωραία και ρομαντικά όλα αυτά. Το πρόβλημα είναι πως θα αποτρεψεις την περίπτωση να χωθεί το ξένο δαχτυλάκι στο μέλι σου? Η υπάρχουσα κατάσταση μπορεί να έχει τα αρνητικά της (ότι δλδ μεσάζοντες βγάζουν χρήματα από το \"προϊόν\" του καλλιτέχνη), δεν παύει όμως κατά κάποιο τρόπο να προστατεύει τον καλλιτέχνη από το παραπάνω ενδεχόμενο. Ο άλλος πάλι τρόπος, το χέρι με χέρι δλδ καθόλου δεν προστατεύει τον καλλιτέχνη και αφήνει το μέλι του βορά στα αδηφάγα δαχτυλάκια. Μέχρι λοιπόν να θεσμοθετηθεί κάποιος άλλος τρόπος διακίνησης θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης δεν μπορεί ούτε και πρέπει να μένει εκτεθειμένος. Εντάξει, ωραίο είναι να είσαι μποέμ αλλά αν η τέχνη σου είναι το μοναδικό μέσο βιοπορισμού σου είσαι αναγκασμένος να ακολουθείς τη διαδικασία. Δεν γνωρίζω κατά πόσο οι δισκογραφικές βγάζουν υπερκέρδος από τις παραγωγές. Αυτό που γνωρίζω με βεβαιότητα είναι ότι η οικογένεια μου εισπράτει ακόμη χρήματα από δισκογραφικές δουλειές (και την αναπαραγωγή αυτών από άλλους) του παππού μου που έχει πεθάνει εδώ και 30 χρόνια πράγμα που βεβαίως δε θα συνέβαινε αν τα τραγούδια δεν είχαν δισκογραφηθεί.

Από κει και πέρα, τους μποέμ και ανένταχτους καλλιτέχνες όλοι τους συμπαθούμε. ¼λοι αναγνωρίζουμε την αξία μιας κασσέτας του Άσημου -κιθάρα και φωνή - δισκογραφημένη σε ένα δωματιάκι με ένα μικρό κασσετοφωνάκι. Αλλά προσωπικά δεν μπορώ να παραβλέψω την αξία μιας παραγωγής με καλό ήχο και σοβαρούς μουσικούς. Καταλαβαίνω την ανάγκη του καλλιτέχνη να \"επενδύσει\" στη δουλειά του και να βγάλει καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό πάλι που πραγματικά δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ο υδραυλικός που σετάρει σωληνώσεις (χρήσιμες καθ´όλα, δε λέω...) πρέπει να την περνάει σα βασιλιάς και να παίρνει 200&#8364; την ώρα, και ο καλλιτέχνης απ´την άλλη να τη βγάζει με κερασμένο αυγουλάκι εφόσον έχει κάποιος την καλή διάθεση να τον κεράσει. Ζητιάνους τους θέλουμε δλδ τους καλλιτέχνες?

<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Πηνειώ, στις: 08/02/2007 19:11

Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα εγώ και έτσι το αντιλαμβάνομαι. ¼ταν λέμε ότι η τέχνη δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση με το χρήμα τι εννοούμε δηλαδή? Εννοούμε ότι ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να πληρώνεται. Ε, άμα δεν πληρώνεται θα γίνει ζητιάνος, δεν έχει και άλλη επιλογή νομίζω. Ωραίες οι θεωρίες για τον γεράκο στην πεζούλα και για τον συχωρεμένο το Νικόλα αλλά από που ως που έχουν όλα αυτά σχέση με τη ζωή μας και τα επικαλούμαστε? ¼λοι ενταγμένοι στο σύστημα και δούλοι του χρήματος είμαστε. ¼λοι μας έχουμε ντουλάπες και ψυγεία γεμάτα, κινητά τηλέφωνα pc και dsl συνδέσεις για να γράφουμε επαναστατικές θεωρίες στο νετ και κατά τα άλλα μας πήρε ο πόνος για την τέχνη που δεν πρέπει και καλά να πληρώνεται. Με λίγα λόγια κρυβόμαστε πίσω απ´το δάχτυλο μας.

Υ.Γ.: Πιφ και στα μούτρα σου. Δεν μπορείς δηλαδή να συζητήσεις σαν άνθρωπος?