Μήπως έχουμε τους στίχους κι από το Δεύτερο Άνεμο;

με τους ιππότες ήμουνα στου θάνου την ταβέρνα
και ξαφνικά ένας άνεμος με πήρε απ' την καρέκλα

με πήρε, με στροβίλισε σαν να 'μουν σκουπιδάκι
στους καταρρακτες τ' ουρανού ξαναβαφτίστηκα

η πόλη που μεγάλωσα φορούσε τα καλά της,
μόνο η καλή μου έλειπε γιατί έμπλεξε στις ζήγρες τα μαλλιά της

χάλκινα απ' την Γουμένησα, απ' το Γιδά ζουρνάδες
κι απ' την Αγιάσο γέροντες χορεύαν σιωπηλά

κοντά μου κι ο προφήτης μου, της γειτονιάς μαγκάκι
κρατούσε αλφαβητάριο κι είχε στο χέρι μάρτη

άνοιξε το βιβλίο του στην πρώτη την σελίδα
ξεπήδησαν τα γράμματα κι εγίνηκαν πουλιά

κι ο ιωσήφ που πέρναγε μοιραία ή κατα τύχη
απο τ' αυτί του τράβηξε και μου 'δωσε του μαραγκού μολύβι

πάρε και γραψε αγόρι μου με το καλό σου χέρι
ό,τι η ψυχή σου λαχταρά στο άδειο το χαρτί

στον ιορδάνη ήμουνα ή μήπως στο Ασμάκι
κι έγραψα με τ' αριστερό \"άδεια ζωή'', ήρεμα και μ' αγάπη

αχ να 'μουνα καλλίτερος, αχ να μην ήμουν ψεύτης
και το μεγάλο κάλεσμα να μην φοβόμουνα


νομιζω οτι εχω κανει πολλα λαθη εκεί με τα ονοματα, ελπιζω να μην γελασετε πολυ...αν γνωριζει καποιος ας στειλει διορθωσεις
<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: manu_, στις: 31/10/2006 14:30

Μερσί manu!

¼ταν πρωτάκουσα το τραγούδι μου έκανε εντύπωση ο στίχος:

η πόλη που μεγάλωσα φορούσε τα καλά της,
μόνο η καλή μου έλειπε γιατί έμπλεξε στις ζήγρες τα μαλλιά της

Μου έδωσε μια ωραία εικόνα αλλά δε μπόρεσα να τον καταλάβω. Δεν ήξερα και τη λέξη ζίγρες.... Την έψαξα στο google και βρήκα αυτό μόνο:

«Συνέβαινε όμως το εξής: Τα γόνιμα μέρη είχαν συστάδες δέντρων, ράμνων, βατομουριών κ.τ.λ. ¸τσι, αναγκάζονταν να πηγαίνουν στα καθαρά μέρη, που δουλεύονταν εύκολα, και όπου συναντούσαν τις συστάδες, τις ζίγρες ή ζίγδες, τις παρέκαμπταν και ο γεωργικός κλήρος έπαιρνε παράξενα σχήματα.»

Και πάλι δε κατάλαβα τι εννοεί ο στίχος. Γιατί να μπλεχτούν τα μαλλιά της γυναίκας στα χωράφια με τις ζίγρες;

Αλλά μετά διάβασα την ομιλία του Θανάση για τον Τάκη Τλούπα όπου λέει:

«Σ´ ένα τέτοιο μέρος με λεύκες και ζίγρες είχα τις πρώτες κρυφές ερωτικές συναντήσεις.»

Τώρα κατάλαβα πως ανεφέρεται στις ερωτικές επαφές παλιών καιρών στην ύπαιθρο.

&#8230;.Εγώ βλέπετε, των μοντέρνων καιρών παιδί και του αστικού περιβάλλοντος δε μπόρεσα να κάνω αμέσως το συνειρμό. Τα δικά μας μαλλιά πού να μπλεχτούν; Στο καυσαέριο μπορεί και στη βουή της πόλης&#8230;.Κι άντε να γράψουμε ποίηση σαν του Θανάση&#8230;

Αλλά τουλάχιστον οι πόλεις μας φορούνε τα καλά τους...

Πολύ ενδιαφέρον τραγούδι!

Νομίζω ότι στον πρώτο στίχο μάλλον για συμπότες γινεται λόγος. Ταιριάζει πιο πολύ και με τα συμφραζόμενα.
(συν + πότες, όπως \"συμπόσιο\")

\"Με τους συμπότες ήμουνα στου θάνου την ταβέρνα\"

Ο manu έγραψε τους στίχους τους οποίους τραγουδούσε ο Θανάσης το 2005, όταν και παιζόταν το τραγούδι.