Κάπου στο 2002, 5-6 άτομα γνωρίστηκαν σε ένα live των Λαϊκεδέλικα στο Μύλο. Από τη στιγμή που καθιερώθηκαν οι "Θανασοσυνάξεις", η παρέα μεγάλωνε διαρκώς. Για παράδειγμα, δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη του Πολυτεχνείου, με τα 70-80 άτομα, και τα παιδιά με τα όργανα να αναγκάζονται να παίξουν σα να εμφανίζονται σε μουσική σκηνή
Η παρέα συνέχιζε να υπάρχει, όμως ο θεσμός των μαζικών συναντήσεων είχε ατονίσει από το 2008 και μετά. Λίγο το ότι οι συναυλίες του Καλλιτέχνη ήταν ελάχιστες, λίγο γιατί πολλοί από τον αρχικό πυρήνα δε μένουν πλέον στη Θεσσαλονίκη. Thanks to Ταμπουρλούκος, ο οποίος "έτρεξε" μόνος του το event, ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές το βράδυ της Παρασκευής.
Το μαγαζί, ζεστό. Πρόσωπα παλιά και νέα. Άριστη διάθεση, και όμορφες συζητήσεις. Όταν δεν τραγουδούσαμε
. Το σκηνικό ξεκίνησε με προβολή videos, μιας και το μαγαζί διέθετε προτζέκτορα. Συνεχίστηκε με ένα interactive DJ set από τον υποφαινόμενο και τον Ταμπουρλούκο. Τιμή και δόξα στον ενισχυτή της Αρκούδας, ο οποίος παρά τη δίωρη ασέλγεια την οποία υπέστη, δεν αποδήμησε εις τόπω χλοερώ.
Και μετά από αυτό, φτάσαμε στο κυρίως πιάτο : μπουζούκι, λαούτο, τζουράς και κιθάρα. Η πολυκοσμία δεν επέτρεπε σε όλα τα όργανα να ακούγονται δυνατά, αλλά την επόμενη θα φέρουμε και ενισχυτές, as Δημητρούλα said.
So, σε προσωπικό επίπεδο, πέρασα υπέροχα. Και πραγματικά, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ιδιοκτήτες της Αρκούδας για την επική τους ξήγα, σε όλα τα επίπεδα.
Φυσικά και θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας με το μαγαζί, πριν το επόμενο live του Θανάης στη Θεσσαλονίκη. Στα καλύτερα, φίλοι Κοιλαδίτες.