Γεια χαρά κι από μένα. ¸φτασα πριν από καμιά ώρα στο σπίτι μου. Ειλικρινά ακόμα δεν έχω συνέλθει από αυτό που ζήσαμε χτες. Ας τα πάρω όμως από την αρχή:
Καθώς κατευθυνόμασταν προς Λονδίνο με το φίλτατο chris219 τα σύννεφα είχαν πυκνώσει πολύ επικίνδυνα. Παραμέναμε όμως αισιόδοξοι ότι ο καιρός θα φτιάξει κοιτώντας κάποια σημάδια ελπίδας στον ουρανό (ελπίδα = μικρά τμήματα μπλε ουρανού στον ορίζοντα). Δυστυχώς όμως ο καιρός δεν μας έκανε το χατήρι. Με το που βρεθήκαμε τα πρώτα άτομα άρχισε αμέσως να βρέχει καταρρακτωδώς, θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν τυχαίο. Αυτή ήταν η αρχή. Στον υπόγειο λοιπόν όπου αναζητήσαμε καταφύγιο έγιναν οι πρώτες συστάσεις. Η αμηχανία όλων ήταν φανερή, \"σαν να είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο\" όπως πολύ σωστά σχολίασε ο φίλτατος at99057. Ο πάγος άρχισε να σπάει μετά τις πρώτες γουλιές τσίπουρου στα κρυφά από πλαστικό μπουκαλάκι. Η παρέα άρχισε να μεγαλώνει και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς ένα μαγαζάκι όπου καταφέραμε και ακούστηκαν 3 κομμάτια του Μάλαμα, ω ναι πιστέψτε το. Ο Θανάσης δεν πρόλαβε να παίξει, ήταν παρακάτω στην playlist και μας το βγάλανε πολύ νωρίς
.
Δυστυχώς κάποιοι έπρεπε να φύγουν μα νέα άτομα ήρθαν. Καταλήξαμε στο σπίτι του at99057 με ναργιλέ, ρακόμελα, τσίπουρο, ούζο και την θεϊκή σπανακόπιτα του chriss219. Τα παιδιά πιάσανε τα όργανα και αρχίσανε να παίζουν αγαπημένες μελωδίες. Θέλω να σταθώ στο έμφυτο ταλέντο του \"ακούω ένα τραγούδι και το βγάζω σε δευτερόλεπτα\" μπουζουκοπαίκτη και στην μαγευτική φωνάρα του Χρήστου. Εύγε παιδιά, να μας συχωρέσετε που με τις γαϊδουροφωνάρες μας σας καλύπταμε ώρες ώρες
. Και ναι η παρέα μεγάλωνε κι άλλο, μετράγαμε πάνω από 10 άτομα χαλαρά. Είχαμε ήδη δεθεί τόσο πολύ που κανείς δεν πίστευε ότι είχαμε γνωριστεί εκείνη τη μέρα. Και έτσι όμορφα συνεχίστηκε το γλέντι, μα και έτσι όμορφα τελείωσε. Τολμώ να πω ότι ήταν μια από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου. Ειλικρινά δεν μπορώ ούτε να το συνειδητοποιήσω μα ούτε να το περιγράψω, ευελπιστώ ότι όσοι παραβρέθηκαν εκεί μπορούν να με καταλάβουν. Μέσα στο μυαλό που έχει πάρει ήδη διαστάσεις cult. Συνάντηση τυχαίων ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα στην Αγγλία, το τόλμημα μεγάλο αλλά το αποτέλεσμα τεράστιο. Παιδιά χαίρομαι πάρα πολύ που σας γνώρισα όλους και που όλοι μαζί ζήσαμε για μια βραδιά το όνειρό μας. Η μήπως να πω ότι χαίρομαι που σας ξανααντάμωσα, έτσι αγαπητή Moha? Γιατί ήσασταν όλοι τόσο οικεία και αγαπητά πρόσωπα, γιατί στον καθένα σας έβρισκα ένα κομμάτι του εαυτού μου, γιατί είστε εσείς. Σας ευχαριστώ θερμά μέσα από την καρδιά μου. Ανυπομονώ να τα ξαναπούμε.
Μ.
ΥΓ1: Στον απολογισμό της βραδιάς έχω να βάλω ένα στραμπουληγμένο πόδι (αλλού πατώ κι αλλού πηγαίνω απ' το μεθύσι) και ένα κενό μνήμης μεταξύ 12-2. Λέτε να με απήγαγαν εξωγήινοι;
ΥΓ2: Πλούσιο φωτογραφικό υλικό εν καιρώ και κατόπιν συνεννόησης με την official photographer Moha.