Γιατί ρε Θανασάκη μας το κάνεις αυτό.

Φτάσαμε 40 χρονών, παντρευτήκαμε, κάναμε παιδία, έχουμε βάλει τη ζωή μας σε μια σειρά, ξέρουμε τι είναι καλό και τι κακό, ξέρουμε τι μας αρέσει και τι όχι. Και έρχεσαι εσύ και μας ζητάς να αποκαθηλώσουμε την Νοσταλγία, τον Προφήτη, τον Διάφανο κλπ και να βάλουμε στη θέση τους τί... την Πρόσκληση. Γιατί μας το κάνει αυτό. Το ξέρεις ότι για 2 χρόνια κάθε σαββατοκύριακο ανέβαινα στη Λάρισα ακούγοντας την Νοσταλγία; Μάλλον δεν το ξέρεις. 20 χρόνια είναι αυτά Θανάση μου... μια ζωή ολόκληρη.

20 χρόνια μετά μας λες ότι σαρανταρίσαμε αλλά δεν σαραντίσαμε. Ακούμε την Πρόσκληση και ξεχνάμε να ξεκινήσουμε στο φανάρι, όπως τότε, ακούμε την Πρόσκληση ξεχνάμε να στρίψουμε και χάνουμε το δρόμο, ακούμε την πρόσκληση και μας καρφώνεις μελωδίες και λόγια στο μυαλό με ταβανόπροκα.

Κορυφαίες στιγμές:
Η συνήχηση ξανά των φωνών της Μελίνας και του Θανάση
Τα ηχοχρώματα των πλήκτρων
Το κανονάκι (το πιάνο της ανατολής) στο Φίλεμα
Η ερμηνεία της κοπέλας στο Φίλεμα
Το έπος που λέγεται Θηρίο.
Η νοητή γραμμή που ενώνει όλες τις δουλείες του Θανάση
O Θανάσης να ψιθυρίζει si maritau rosa

Ο κορυφαίος δίσκος του.