|
Καλώς ήλθατε,
Επισκέπτης
|
|
|
Κριτική από το rocking.gr
Πολύαναμενόμενος δίσκος, ο όποιος είχε αναγγελθεί προ τριετίας. Ο καιρός πέρναγε και ακούγαμε συνθέσεις του άλμπουμ σε συναυλίες και των δύο καλλιτεχνών, η κυκλοφορία όμως αργούσε αδικαιολόγητα. Ήρθε πέρσι μεν "Ο Ελάχιστος Εαυτός" αλλά τούτος εδώ ο δίσκος του Θανάση Παπακωνσταντίνου, δώρο προς τον Γιάννη Χαρούλη, δεν έκανε την εμφάνιση του στην ελληνική δισκογραφία και η ανυπομονησία ήταν ευδιάκριτη στους φίλους και των δύο καλλιτεχνών, που πάσχιζαν γι' αυτή την «ένωση». Να όμως που επιτέλους οι μελωδίες των κομματιών και οι υπέροχοι αυτοί στίχοι μέσα από την φωνή του Χαρούλη, έρχονται στα αυτιά μας και αυτό μας χαροποίει ιδιαίτερα. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου υπογράφει τους στίχους και την μουσική λοιπόν, σχεδόν σε όλα τα κομμάτια και δεν σου αφήνει αμφιβολίες για το ποιανού είναι ο δίσκος. Κάνει μπαμ από μακριά περί τίνος πρόκειται και σε ποια περίοδο ήρθε η έμπνευση των περισσοτέρων συνθέσεων. Οι μουσικές διαδρομές του Γιάννη Χαρούλη όλα αυτά τα χρόνια διέσχιζαν δρόμους μεταξύ rock μελωδίων, παραδοσιακών και τοπικών ιδιωμάτων και μιας μοντέρνας ethnic κουλτούρας. Όλα λίγο πολύ κοντά στην ιδιοσυγκρασία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Το αναμενόμενο πάντρεμα ήρθε σαν ευλογία, οι μουσικές είναι φανταστικές και η φωνή του Γιάννη Χαρούλη απογειώνει τις συνθέσεις, κάτι που πάντα (η φωνή) υστερούσε στα προσωπικά άλμπουμ του συνθέτη, αλλά εδώ μαγεύει όπως οι μαγγανείες, τα ξόρκια και τα μαγικά φίλτρα. Λύρες, λαούτο, τσέλο, τύμπανα, μπάσο, μαντολίνο, κοντραμπάσο, κιθάρες, κλαρίνο, μελόντικα, καζού, φλογέρα, άρπα, αερόφωνο, τσαράνγκο, λαφτά, καλίμπα, γκάιντα και μια υπέροχη φωνή να τραγουδά τους πανέμορφους στίχους, περισσεύουν για να σε μαγέψουν. Το κομμάτι "Ραμόν" το ακούσαμε και από τον Σαββόπουλο στον "Σαμάνο", χωρίς προσωπικά να μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τότε, κάτι που φέτος αναδεικνύεται από την φωνή του Χαρούλη και διαφέρει. "Η Ουρά Του Αλόγου" έχει ερμηνευτεί και από την Φένια Παπαδόδημα, ενώ το "Μια Μάνα Που 'Χε Ένα Γιο" έχει ακουστεί αρχικά από την Μελίνα Κανά. Οι "Άγιοι" και η "Ανεμόσκαλα" σου γεμίζουν το πρώτο ποτηράκι με τσίπουρο. Οι "Οδοιπόροι" «μπλέκουν» λίγο ρακί στο ποτήρι σου και τα "Πλύστρα Του Ουρανού" και "Το Σκουλαρίκι" σε μεταφέρουν ήδη μεθυσμένο σε συναυλιακό χώρο. Οι "Μαγγανείες" όνομα και πράμα σε μαγεύουν και τα "Ο Ακίνητος" και "Τότε Και 'Γω" σε καθηλώνουν με μυρωδιές που δύσκολα έχεις ξαναγευτεί στο παρελθόν. Η "Πρώτη Άνοιξη" σε προειδοποιεί πως «θα 'ρθουνε πίσω οι καημοί για να χεις συντροφιά»... Η δουλειά είναι αξιόλογη. Η αναμονή από ότι φαίνεται άξιζε τον κόπο και το αποτέλεσμα ανταμείβει τους φίλους και των δύο. Η μουσική αλλού rock, αλλού παραδοσιακή, κάπου θεατρική, σε φάσεις ρεμπέτικη και σε σημεία ανατολίτικη. Εδώ ανταμώνουν υπέροχα τα όργανα με τα ξεχωριστά φωνητικά και την ενορχήστρωση μιας παρέας. Εδώ σμίγουν η Κρήτη με την Θεσσαλία και η Δύση με την Ανατολή. Όταν ένας δίσκος σε κρατεί «μαγκωμένο» από την αρχή μέχρι το τέλος, σημαίνει απλά ότι είναι καθηλωτικός. Όταν οι συνθέσεις καταφέρνουν να σε ανατριχιάσουν σημαίνει ότι είναι αξιόλογες. Όταν οι στίχοι μπορούν να σε «αγγίξουν» και να σε συγκινήσουν σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει ταλέντο. Όταν η φωνή, όλα αυτά μαζί, τα τελειοποιεί τότε μιλάμε για κάτι ξεχωριστό που μόνο το ταλέντο του Θανάση και η χροιά του Γιάννη μπορούν να προσφέρουν. Δίσκος που μιλάει στην καρδιά και «χαϊδεύει» επίμονα την ψυχή. Link |
|
"...κι εμένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές..."
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.
|
|
Review από το e-tetradio:
Επιτέλους κυκλοφόρησε! Πόσα χρόνια περιμέναμε αυτό το δίσκο; Είχε γίνει σαν το γεφύρι της Άρτας: ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν. Δεν γνωρίζω τους λόγους που έκαναν τη συγκεκριμένη κυκλοφορία να καθυστερήσει τόσο, ωστόσο δηλώνω ευχαριστημένος που δεν είμαι πια υποχρεωμένος να ακούω το αγαπημένο μου τραγούδι (Ουρά του αλόγου), είτε από κακές ζωντανές ηχογραφήσεις στο youtube, είτε στην πρώτη του εκτέλεση από τη Φένια Παπαδόδημα (δίσκος: Το μαντήλι της νεράιδας, 2000, LYRA). Χωρίς να υποτιμώ την εκδοχή της Παπαδόδημα, προτιμώ την ερμηνεία του Χαρούλη που είναι δυναμική, ρωμαλέα και προσδίδει μια ένταση αναγκαία στο τραγούδι. Ένα κομμάτι σήμα κατατεθέν της τραγουδοποιίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που συνηθίζει, γράφοντας τραγούδια, να καταπιάνεται με ιδιαίτερα θέματα και ξεχωριστές ιστορίες. Οι «Μαγγανείες» είναι ένας συνολικά πολύ καλός δίσκος. Το πρωτογενές υλικό του, τα τραγούδια δηλαδή, είναι εξαιρετικό. Ωστόσο, η μακρά αναμονή, τον αποδυνάμωσε, θαρρώ. Και εξηγούμαι: Περισσότερα από τα μισά τραγούδια του δίσκου (Ανεμόσκαλα, Πλύστρα του Ουρανού, Σκουλαρίκι, Μια μάνα που χε έναν γιο, Η ουρά του αλόγου, Τότε και εγώ, Ραμόν) συμπεριλαμβάνονται στις ζωντανές εμφανίσεις του Γιάννη Χαρούλη εδώ και πολύ καιρό. Στην εποχή του youtube αυτό μεταφράζεται σε αμέτρητες «ηχογραφήσεις» και αναπαραγωγές τους, σε κακή, μάλιστα, ποιότητα ήχου και εικόνας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο καινούργιος δίσκος να μην είναι τελικά και τόσο καινούργιος. Να μην περιέχει το ξάφνιασμα και την έκπληξη της πρώτης ακρόασης ενός τραγουδιού. Και αυτό το συναίσθημα, έως τώρα, ήταν κυρίαρχο στη συνείδηση του αγοραστή ενός νέου δίσκου. Στις μέρες μας, η πλειοψηφία του κοινού έχει συνηθίσει να ακούει μουσική από το youtube. Έτσι, οι «Μαγγανείες» ηχούσαν στα αυτιά μας, πολύ πριν κυκλοφορήσουν. Αν σε αυτό προστεθεί και η ενορχήστρωση του δίσκου με τον αναμενόμενο τρόπο, ακολουθώντας πιστά, δηλαδή, τις προβαρισμένες ζωντανές εκτελέσεις (κατά την τακτική των προπονητών ποδοσφαίρου, όπου «ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει»), τότε ο ακροατής «απογοητεύεται» λιγουλάκι. Προφανώς όμως δε μιλώ για ουσιαστική απογοήτευση, καθότι ο δίσκος είναι πολύ καλός και τα καινούργια τραγούδια του (όσα δεν είχαμε ακούσει πριν την κυκλοφορία του: Οι Άγιοι, ο Ακίνητος, Πρώτη άνοιξη, Οδοιπόροι, Μαγγανείες) είναι εξαιρετικά. Ο Γιάννης Χαρούλης, με τις μεστές ερμηνείες του, αναδεικνύει το υλικό του δίσκου. Είναι κατά την άποψή μου ο ιδανικός άντρας ερμηνευτής των τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Έχει συναίσθημα, τεχνική και ξεχωριστή χροιά. Ακόμα και η ντοπιολαλιά του βοηθάει στην ερμηνεία των τραγουδιών. Εν κατακλείδι, οι «Μαγγανείες» είναι ένας δίσκος που αξίζει την προσοχή μας. Εμπεριέχει αγαπημένα τραγούδια, που κέρδισαν το ακροατήριο πολύ πριν την κυκλοφορία τους. Που διαδόθηκαν από (ηλεκτρονικό) στόμα σε (ηλεκτρονικό) στόμα και αναδείχθηκαν. Που κέρδισαν χώρο στο θυμικό μας και που, εν τέλει, ήρθαν για να μείνουν. Καλώς ήρθανε, λοιπόν, κι ας άργησαν. Link |
|
"...κι εμένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές..."
Τελευταία Επεξεργασία: 12 έτη 6 μήνες πριν, από τον/την κρυστάλλινος αρουραίος.
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.
|
|
Η Udjat Team ευθύνεται για τη δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας.
The Udjat Team is responsible for weaving this site.
Αν σας ενδιαφέρει η επικοινωνία μαζί μας, δοκιμάστε το παρακάτω email:
If you are interested in contacting us, please use the email address below:
