Mετα απο ωρες ακρόασης και με 2-3 κομμάτια κολλημένα στο repeat,δηλώνω τον απροκάλυπτο ενθουσιασμό μου για το Πές μου κάτι και την Κοιλάδα!!!!!Δεν νομίζω οτι η προτίμησή τους είναι δείγμα προσωπικής μου ανισορροπίας(μιας και τα δυό τους είναι άκρως αντιτιθέμενα) αλλά όπως και να χει τα θεωρώ κορυφαία!!!Και προσθέτω τα you the universe,σκοτεινό και μυστηριακά ατμοσφαιρικό
, 360(σταθερή αξία...),μύγες(βΖΖΖζζζ),νανούρισμα(καιρός ήτανε να βγεί!!!)...Διαφανος και Αμερική,κατα την ταπεινή μου αποψη φώναζαν για Μάρθα,αλλά με τον καιρό και η διαφορετική ερμηνεία του Σωκράτη μου φανέρωσε καινούρια στοιχεία των κομματιών.
Τρομερή η ενορχήστρωση του δίσκου και για άλλη μια φορά οι μουσικοί σε κάνουν και χαζεύεις

kkgeorge έγραψε:
Η νέα εκτέλεση του «Αερικού» φαίνεται να συνεχίζει κάποιο «διακριτικό φλερτ» με τη τζαζ, το οποίο πάντως είνε μόνο ένα μικρό μέρος από τις θανασικές ηχητικές αναζητήσεις της μετά «Βραχνό προφήτη» εποχής, στην τελική μορφή των οποίων, υποθέτω ότι οι συνεργάτες του Θανάση, όλοι τους διαλεχτοί μουσικοί, έχουν σημαντική συμβολή.

Εμένα μου άρεσε ως εναλλακτική άποψη, περίμενα μάλιστα ένα μεγαλύτερης διάρκειας οργανικό μέρος στο τέλος του τραγουδιού, ας πούμε ένα παρατεταμένο σόλο της τρομπέτας, ή (και) το παιχνίδι του Στόικου με τον Σιότα που ακούγαμε στο ΣτΝ και μου φάνηκε ως ατολμία το γεγονός ότι το τραγούδι δεν παρατάθηκε σε εκείνο το μέρος (και το φλερτ έμεινε διακριτικό).
Λόγια όμως σαν αυτά της Γ. Λαιμού που έγραψε στην παρουσίαση του δίσκου για το e-go.gr ότι η νέα ερμηνεία «έδωσε σε αυτό το πανέμορφο τραγούδι όλο το βάθος και το πλάτος που του οφείλονταν», τα θεωρώ υπερβολές. Είνε μια διαφορετική, ενδιαφέρουσα όντως, άποψη αλλά τίποτα περισσότερο. Δε νομίζω ότι θα έχανε κάτι ο δίσκος αν έλειπε το τραγούδι.

Προτιμώ κι εγώ βέβαια την παλιά εκτέλεση στα \"Λάφυρα\", τον ήχο του ακορντεόν δεν τον αλλάζω με τίποτα άλλο, τη φωνή της Κανά ίσως μόνο με τη φωνή της Φριτζίλα. Το μόνο που με χαλάει λίγο στην πρώτη εκτέλεση είνε το τέμπο, υπερβολικά γρήγορο κατά τη γνώμη μου.

To «Αερικό» πάντως στη νέα του μορφή ωραιότατα χορεύεται ως αργό και αισθησιακό «μπλουζ» (όπως λένε και οι παλιοί)... Τι λέτε κορίτσια ;

Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: sonoro, στις: 18/01/2007 02:13<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: sonoro, στις: 18/01/2007 02:17

ΕΓΩ ΛΕΩ ΝΑΙ!!!!

Να πω και τα δικά μου? Γράφει?

Τα τραγούδια τα ξέραμε σχεδόν όλα αλλά βγήκαν διαφορετικά στη ζύμωση. Πολλοί φίλοι απογοητεύτηκαν άλλοι ενθουσιάστηκαν, βρήκαμε πάλι θέμα να διαφωνούμε.

Διάφανος
Το καλύτερο του δίσκου. Ο Σωκράτης ´το απογειώνει και οι στίχοι οι καλύτεροι του δίσκου. \"στου δειλινού την άκρη δεν βλέπεις ονειρα, βλεπεις τον ανθρωπο να τον πατάν στα αλήθεια τα πόδια του τα ιδια\". Αψογο.

Περσεφόνη;
Στη συναυλία όπως είναι φυσικό μου φαινόταν πολύ ζωντανή και γεμάτη η ερμηνεία. Στο δίσκο πολύ πιο απλή. Πολύ Καλό.

Στην Αμερική
Πάλι ο Σωκράτης το ανεβάζει το τραγούδι. Βέβαια στο πρώτο άκουσμα μου φάνηκε \"κάπως\", επειδή είχα συνηθίσει τη Μάρθα. Πολύ πιο καλή όμως η ενορχήστρωση, ελάχιστα \"λαϊκή\", μαρεσαν και τα μπλιμπλίκια (sure! sure! sure!) Με στίχο επίκαιρο παντού και πάντα.

Πες μου κάτι
Πολύ χαρούμενο και θυμίζει Θανάση της Αγίας Νοσταλγίας. Το \"πες μου κάτι αληθινό σαν την μοναξια αυτού που απαγχονίζεται...\" πολύ αληθινό.

Οι μύγες βαλσαμώνονται με βαλς
Ωραίο βαλσάκι αλλά όχι και εξαιρετικό ρε ολντμπόι! Μόνο οι μύγες αποτελούν πρωτοτυπία.

Το κομμωτριάκι
Το πιο λαικό κομμάτι του δίσκου για αυτό και θα κρατήσω τις αποστάσεις μου.

Τα παξιμάδια
Ο Σωκράτης σουτάρει και κάνει το 3/3. Από τα καλύτερα του δίσκου και στιχουργικά και μουσικά και ερμηνεία.

Αερικό
Εδώ θα συμφωνήσω με τους περισσότερους συμφορουμίτες. Αν και μαρέσει η \"τζαζ\"- λέμε τώρα- εκτέλεση, η φωνή της Κανά δε μου επιτρέπει να εκτιμήσω την ερμηνεία του Σιώτα. Θα μπορούσε να είναι μπόνους τρακ.

360 χλμ
Η Μάρθα σε μια καλή ερμηνεία. 'Ομως η ενορχήστρωση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά από αυτό που είχα στα αυτιά μου από τις συναυλίες. Άψογο.

You, the_universe
Ωραίο το τραγουδάκι ως περιθωριακό του δίσκου, φόρος τιμής στην κοιλάδα. Πολύ όμορφο το κλείσιμο με την παρέα που ακούγεται και την κιθάρα.

Στην κοιλάδα των Τεμπών
αυτό μάλλον είναι από τον καινούριο δίσκο του σωκράτη έτσι? σουτ! και ο Σωκράτης κάνει το 4/4. μια και οι τελευταίοι δίσκοι του Σωκράτη είχαν κατά τη γνώμη μου πτωτική πορεία, στο δίσκο του Θανάση κάνει δυναμικό καμ μπακ. ¸χω να δω το Σωκράτη 2 χρόνια λαιβ μετά από το οβερντόουζ 1995-2004. Φέτος νομίζω θα ξαναπάω γιατί πολύ θα ήθελα να ακούσω την κοιλάδα από αυτόν. Είναι το απόλυτα σωκρατικό τραγούδι (ειδικά με αυτή την ενορχήστρωση στο δίσκο).

Βασιλιάς
Για μένα η απαγοήτευση του δίσκου. Ο Βασιλίας είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια Περίμενα πως και πως να βγει και τελικά άκουσα μια έκδοση στην οποία μπορώ να κάνω 10 διαφορετικά πράγματα και να τοχω για μουσική υπόκρουση τρώγοντας φιστίκια αιγίνης. Ενώ στο \"Βασιλιά\" από την ταινία κάθομαι σούζα ακούγοντας το Θανάση.

Η μοσχαροκεφαλή
Κάτι από \"κολυμπήθρα\" και \"Πότες\" στο κλίμα. Παρέα και πανηγύρι. ¼μορφα.

Ανακεφαλαίωση:
Μια κομματάρα \"Διάφανος\"
Πέντε διαμάντια Αμερική Παξιμάδια 360 Κοιλάδα Περσεφόνη
¸να αλκοολικό \"Μοσχαροκεφαλή\"
ένα \"αληθινό\" \"Πες μου Κάτι\"
¸νας φόρος τιμής \"Γιούνιβερς\"
Δυο απαγοητευσεις \"Βασιλιάς\" \"Αερικό\"
ενα τσαι και συμπάθεια \"Βαλς\"
και ένα αλαφρό \"κομμωτριάκι\"

Το αρτγορκ πολύ κατώτερο από τα παλαιότερα (ειδικά σε σύγκριση με το \"Βροχή από κάτω\"). έξυπνα τα δυο λογάκια στα Αγγλικά. Τα σκιτσάκια με τα μέρη του σώματος και τις σημειώσεις θυμίζουν ρέντιοχεντ και η ιδέα δε μου φάνηκε πρωτότυπη.

Αντε και στο πρινσιπαλ θα τα κάψουμε.

Να πω και τα δικά μου? Γράφει?

Τα τραγούδια τα ξέραμε σχεδόν όλα αλλά βγήκαν διαφορετικά στη ζύμωση. Πολλοί φίλοι απογοητεύτηκαν άλλοι ενθουσιάστηκαν, βρήκαμε πάλι θέμα να διαφωνούμε.

Διάφανος
Το καλύτερο του δίσκου. Ο Σωκράτης ´το απογειώνει και οι στίχοι οι καλύτεροι του δίσκου. \"στου δειλινού την άκρη δεν βλέπεις ονειρα, βλεπεις τον ανθρωπο να τον πατάν στα αλήθεια τα πόδια του τα ιδια\". Αψογο.

Περσεφόνη;
Στη συναυλία όπως είναι φυσικό μου φαινόταν πολύ ζωντανή και γεμάτη η ερμηνεία. Στο δίσκο πολύ πιο απλή. Πολύ Καλό.

Στην Αμερική
Πάλι ο Σωκράτης το ανεβάζει το τραγούδι. Βέβαια στο πρώτο άκουσμα μου φάνηκε \"κάπως\", επειδή είχα συνηθίσει τη Μάρθα. Πολύ πιο καλή όμως η ενορχήστρωση, ελάχιστα \"λαϊκή\", μαρεσαν και τα μπλιμπλίκια (sure! sure! sure!) Με στίχο επίκαιρο παντού και πάντα.

Πες μου κάτι
Πολύ χαρούμενο και θυμίζει Θανάση της Αγίας Νοσταλγίας. Το \"πες μου κάτι αληθινό σαν την μοναξια αυτού που απαγχονίζεται...\" πολύ αληθινό.

Οι μύγες βαλσαμώνονται με βαλς
Ωραίο βαλσάκι αλλά όχι και εξαιρετικό ρε ολντμπόι! Μόνο οι μύγες αποτελούν πρωτοτυπία.

Το κομμωτριάκι
Το πιο λαικό κομμάτι του δίσκου για αυτό και θα κρατήσω τις αποστάσεις μου.

Τα παξιμάδια
Ο Σωκράτης σουτάρει και κάνει το 3/3. Από τα καλύτερα του δίσκου και στιχουργικά και μουσικά και ερμηνεία.

Αερικό
Εδώ θα συμφωνήσω με τους περισσότερους συμφορουμίτες. Αν και μαρέσει η \"τζαζ\"- λέμε τώρα- εκτέλεση, η φωνή της Κανά δε μου επιτρέπει να εκτιμήσω την ερμηνεία του Σιώτα. Θα μπορούσε να είναι μπόνους τρακ.

360 χλμ
Η Μάρθα σε μια καλή ερμηνεία. 'Ομως η ενορχήστρωση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά από αυτό που είχα στα αυτιά μου από τις συναυλίες. Άψογο.

You, the_universe
Ωραίο το τραγουδάκι ως περιθωριακό του δίσκου, φόρος τιμής στην κοιλάδα. Πολύ όμορφο το κλείσιμο με την παρέα που ακούγεται και την κιθάρα.

Στην κοιλάδα των Τεμπών
αυτό μάλλον είναι από τον καινούριο δίσκο του σωκράτη έτσι? σουτ! και ο Σωκράτης κάνει το 4/4. μια και οι τελευταίοι δίσκοι του Σωκράτη είχαν κατά τη γνώμη μου πτωτική πορεία, στο δίσκο του Θανάση κάνει δυναμικό καμ μπακ. ¸χω να δω το Σωκράτη 2 χρόνια λαιβ μετά από το οβερντόουζ 1995-2004. Φέτος νομίζω θα ξαναπάω γιατί πολύ θα ήθελα να ακούσω την κοιλάδα από αυτόν. Είναι το απόλυτα σωκρατικό τραγούδι (ειδικά με αυτή την ενορχήστρωση στο δίσκο).

Βασιλιάς
Για μένα η απαγοήτευση του δίσκου. Ο Βασιλίας είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια Περίμενα πως και πως να βγει και τελικά άκουσα μια έκδοση στην οποία μπορώ να κάνω 10 διαφορετικά πράγματα και να τοχω για μουσική υπόκρουση τρώγοντας φιστίκια αιγίνης. Ενώ στο \"Βασιλιά\" από την ταινία κάθομαι σούζα ακούγοντας το Θανάση.

Η μοσχαροκεφαλή
Κάτι από \"κολυμπήθρα\" και \"Πότες\" στο κλίμα. Παρέα και πανηγύρι. ¼μορφα.

Ανακεφαλαίωση:
Μια κομματάρα \"Διάφανος\"
Πέντε διαμάντια Αμερική Παξιμάδια 360 Κοιλάδα Περσεφόνη
¸να αλκοολικό \"Μοσχαροκεφαλή\"
ένα \"αληθινό\" \"Πες μου Κάτι\"
¸νας φόρος τιμής \"Γιούνιβερς\"
Δυο απαγοητευσεις \"Βασιλιάς\" \"Αερικό\"
ενα τσαι και συμπάθεια \"Βαλς\"
και ένα αλαφρό \"κομμωτριάκι\"

Το αρτγορκ πολύ κατώτερο από τα παλαιότερα (ειδικά σε σύγκριση με το \"Βροχή από κάτω\"). έξυπνα τα δυο λογάκια στα Αγγλικά. Τα σκιτσάκια με τα μέρη του σώματος και τις σημειώσεις θυμίζουν ρέντιοχεντ και η ιδέα δε μου φάνηκε πρωτότυπη.

Αντε και στο πρινσιπαλ θα τα κάψουμε.

Oldboy... έγραψε:
Ήθελα καιρό τώρα να το δηλώσω και εγώ, η τρομπέτα του Στόικου είναι απλά υπέροχη! Ξεχωρίζει....