δεν νομιζω πως εννοει τον εαυτο του στο φοραει ο μερμυγκας γυαλια. Μια απλη παρομοιωση ειναι νομιζω οπως και για τις πετρες που εχουν χορταριασει<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Jean Marinaque, στις: 31/10/2006 17:12

εμ γι αυτό λέω ότι ο καθένας τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα ..... εγώ όταν ακούω \"φοράει ο μέρμυγκας γυαλιά\" κατευθείαν συνδυάζω αυτή την εικόνα με το Θανάση ενώ όταν ακούω \"μια μοσχαροκεφαλή στο πιάτο μου αρμενίζει\" αυτή δεν είναι μια εικόνα που συνδυάζω με το Θανάση. Είναι καθαρά συνειρμικό και γι αυτό δεν νιώθουν όλοι τα ίδια πράγματα στο άκουσμα ενός στίχου.

Δεν είπα ότι μοιάζει! Και γενικά δε με αφορά αν μοιάζει για δε μοιάζει. Ανάλυση βάσει κάποιων στοιχείων πάω να κάνω.
Στο θέμα μου τώρα.

---

Ο αυτοσαρκασμός εναπόκειται στην ευχέρεια του καθενός να δει τον εαυτό του μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της σάτιρας/χλεύης/σαρκασμού και να διακωμωδήσει στοιχεία που στα μάτια των άλλων μπορεί και να μοιάζουν συνηθισμένα.

....Που εδώ μπορεί να μην είναι καν αυτοσαρκασμός παρά περιπαιχτική διάθεση δάνεια από το Διονύση, η οποία όμως καταλήγει να γίνεται αυτοσαρκασμός μέσα από την υιοθέτησή της, ανεξάρτητα από την εκκίνηση (δλδ. αν είναι εικόνα του Διονύση για τον ΘΠ ή του Θανάση για τον ίδιο κλπ).

Λένε για τον αυτοσαρκασμό πώς είναι μηχανισμός άμυνας και μάλιστα προληπτικός (δλδ \"κοροϊδευει\" κάποιος τον εαυτό μου για να μη τον κοροϊδεψουν οι άλλοι). Γι'αυτό λέμε πχ πως τα παχουλά άτομα έχουν χιούμορ και αυτοσαρκάζονται- για να μη γίνουν βορρά για πειράγματα, αυτοσαρκάζονται πρώτοι.

Η τελευταία προσέγγιση ανατρέπει αντί να στηρίζει την ερμηνεία μου, σε πρώτη ανάγνωση.
Επειδή ακριβώς ο Θ.Π. δεν έχει λόγους να σαρκάζει ένα χαρακτηριστικό που δεν έχει (πχ μεγαλο κεφαλι) για να επανέλθω και στο σχόλιο της Μαρίνας.
Υπάρχει όμως ένα \"αλλά\". Δεν είναι κανείς σε θέση να ξέρει την αυτο-εικόνα του άλλου. Και πάλι όμως, ούτε αυτή η προσέγγιση ευσταθεί. Γιατί δε πρόκεται για \"αυτο-εικόνα\" του Θ.Π. ιδωμένη αυτοσαρκαστικά. Κι αυτό γιατί έχουμε να υπολογίσουμε την εισαγωγή του ΘΠ στο λάιβ που αποδίδει την πατρότητα του χαρακτηρισμού στο Διονύση.

Επομένως καταλήγω στο δάνειο αυτοσαρκασμό, αν υπάρχει τέτοια έννοια....Κι αν δεν υπάρχει, την εισάγω αυτή τη στιγμή.

Η αδυναμία του τραγουδιού (σε περίπτωση που ισχύει η ερμηνεία μου) ειναι ότι χωρίς το εισαγωγικό μπλα-μπλα του ΘΠ ο ακροατής δε παραπέμπεται στη μεταφορά του δάνειου αυτοσαρκασμού.

Πάντως και στο Σταυρό (την Πέμπτη αν δεν κάνω λάθος) ο Θανάσης είπε πως ο Διονύσης είναι φίλος του και όχι ο Σαββόπουλος και πως όταν τον βλέπει (τον Θανάση) τον αποκαλεί μοσχαροκεφαλή.

Και γω δεν \"είπα\" ότι \"είπες\" ότι μοιάζει, είπα απλώς ότι ακούγοντας αυτό το στίχο δεν ερχεται σε καμιά περίπτωση στο μυαλό ότι ο Θανάσης εννοεί τον εαυτό όταν λέει \"μια μοσχαροκεφαλή στο πιάτο μου αρμενίζει\".

Θεωρώ ότι εννοεί μια \"Μοσχαροκεφαλή που στο πιάτο του αρμενίζει\" και όταν την κοιτά χαρά τον πλημμυρίζει. Εμένα αυτός ο συνειρμός μου έρχεται, ο αυτονόητος, κι αυτό γιατί όταν υπάρχει κάτι στο πιάτο μου που μου αρέσει πολύ, πραγματικά \"χαρά με πλημμυρίζει\".

Εσύ πάλι θεωρείς ότι λέγοντας \"μια μοσχαροκεφαλή\" χλευάζει τον εαυτό του δανειζόμενος τον χαρακτηρισμό ενός φίλου. Μέσα από μια συλλογιστική που ανέπτυξες παραπάνω κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα και πολύ καλά έκανες. Αυτός είναι ο τρόπος που το αντιλαμβάνεσαι εσύ και ο άλλος είναι ο τρόπος που το αντιλαμβάνομαι εγώ. Γι αυτό χρησιμοποίησα και το παράδειγμα με τα παξιμάδια. Εγώ ταυτίζω συνειρμικά το μέρμυγκα με τα γυαλιά με τον Θανάση (χωρίς να θεωρώ ότι μοιαζει με μέρμυγκα ). Ο Μαρινάκης πάλι όχι, το θεωρεί απλώς μια παρομοίωση. ¼πως πολύ σωστά είπες η ποίηση επιδέχεται πολλές ερμηνείες οπότε δεν αναζητούμε το σωστό και το λάθος. <br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: MeLiTzaNio, στις: 31/10/2006 18:19

Πελα - Μαρινα 1-1