Εδώ και μερικά χρονάκια το λοιπόν, σκέφτομαι πως πρέπει να βγάλουμε τα άπλυτα μας στη φόρα.. - ε τί, μόνο ο Θανάσης μπορεί;

Το θέμα έχει ως εξής : από τη στιγμή που πρωτοακούμε ένα τραγούδι μέχρι τη στιγμή που πέρνουμε το βιβλιαράκι στα χέρια μας ή βρίσκουμε τους στίχους στην κοιλάδα μεσολαβεί ένα διάστημα που οι στίχοι είτε μένουν κάπως μετέωροι είτε έχουν ερμηνευτεί αλλιώς. Τί πιο ωραίο από το να μοιραστούμε αυτές τις στιγμές μας;

Ξεκινώ λοιπόν με τα μυστηριώδη ερωτηματικά που ποτέ δεν τα πετυχαίνω αλλά ως δια μαγείας δεν αλλάζουν συγκλονιστικά το νόημα. Χρόνια το λοιπόν εγώ "άκουγα" στο "στη φωτιά"

- Πες μας πού πας μέσα στη φωτιά;


Και στον "Τειρεσία":

Την ώρα αυτή στον κάμπο ομίχλη κατεβαίνει
τα σκιάχτρα, τα κουρέλια θα φοβηθείς
Τρέξε να ψηλαφήσεις ...

Και μου άρεσαν!!!

Πολύ ωραίο το θεματάκι!
Σιγά τα λάθη ρε Φοινικάκι!!!

Εδώ άλλοι ψάχνανε το Πανάμι που είναι για να σεργιανίσουν!

Φίλιππος έγραψε:
Καλά εκείνο απλά δεν υπήρχε!!!

"...με τα δίδυμα αγκαλιά
κοιμάται η κυρά μου" στο "όνειρο"...
μέχρι να πάρω το δισκάκι και αφού το άκουγα μόνο στο ράδιο "Ανατολικός"...στα αυτιά ερχόταν...
"με τα δίδυμα αγκαλιά
η μάταιη κυρά μου"...μουχαχαχαχαχα!!!

Έχω ένα που είναι εξαιρετικά γελοίο...
Παξιμάδια.
"[...] έχεις κι εσύ κακόμοιρε κουπιά σε μαύρα κυάλια [...]".
Δεν έβγαζα κανένα απολύτως νόημα αλλά δικαιολογούμαι μάλλον γιατί είμαι λίγο κουφή (με σχετική ιατρική γνωμάτευση).