¼σα σπυριά του τραχανά
Μετρώντας πελαγώνω
Τόσο βαρειά παιδεύομαι
Την ώρα που εκκενώνω

Χουνέρια έκανε ο κώλος μου
Καμώματα μεγάλα
Γιατί έτρωγα ανελλιπώς
Τυρί πολύ και γάλα

Μα μια γριά πονετική
Που ʽξερε τι τραβούσα
Κρυφά χώθηκε μια νυχτιά
Στο σπίτι πʼ αγρυπνούσα

Παιδί μου πες στη μάνα σου
Το φούρνο να πυρώσει
Να φτιάξει λαχανόπιτα
Να ʽρθει να σου τη δώσει

Μόνος να τη φχαριστηθείς
Μόνος να τη χωνέψεις
Και τʼ άλλο γιε μου το πρωί
Σίγουρα θʼ αφοδεύσεις

Κι όπως τα είπε έγιναν
Κι αφού έγινα μουσκίδι
Το ʽβγαλα ένα μονάχο του
Βαρύ σαν το μολύβι

Απʼ της χαράς τα κλάματα
Η μύξα μου κυλούσε
Σαν τʼ άκουσε και ο παπάς
τα σήμαντρα βαρούσε

Λεύτερος πια ήμουν κι όμορφος
Μα ανάλαφρο αγόρι
Γνώρισα και παντρεύητκα
Μια κάποια πλούσια κόρη

Ευτύς μετά τα στέφανα
Γαιδούρι καβαλάμε
Ταξίδι όπως όλοι σας
Σε μέρη άλλα να πάμε

Σʼ ένα απʼ αυτά είχε θάλασσα
Και μου ρθε να βουτήξω
Με το βρακί μου ρίχνομαι
Τον πάτο για νʼ αγγίξω

Χέρια και πόδια κούναγα
Κοιτώ να μάθω κάτι
Μα ξάφνου νιώθω ένα άγγιγμα
Πίσω στην ωμοπλάτη

Μια φωνούλα με καλεί
Αγόρι διαλεχτό μου
Γυρνώ και βλέπω ολόγυρα
Να κλώθει το σκατό μου


Μετάφραση: Νικολέτα Φριντζήλα