Το γυάλινο μπουκάλι δεν το \"έφαγε\" ο μπασίστας αλλά ο κιθαρίστας. Και δεν έπεσε μπροστά του αλλά πάνω στην κιθάρα του. Για μερικά εκατοστά γλίτωσε τα χειρότερα. Αν βέβαια ο έξυπνος που το πέταξε δεν είχε βάλει τόση δύναμη και το μπουκάλι έπεφτε στον κόσμο μπροστά από τη σκηνή, δε θέλω να σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει -ίσως να ήμουν εγώ ο ...τυχερός. Με εξέπληξε δυσάρεστα το γεγονός ότι παρά το έκτροπο δεν ακούστηκε ούτε ένα από τα γνωστά \"εεεεε!\" προς το καλόπαιδο. Υποψιάζομαι ότι δυστυχώς δεν θα συνέβαινε το ίδιο αν το μπουκάλι χτύπαγε το Θανάση.
McV έγραψε:Το να ξυπνάει όμως ένα συγκρότημα οπαδικά συναισθήματα σε κάποιους και να πετάνε μπουκάλια στη σκηνή, για μένα λέει πολλά.
Λέει πολλά για το πνευματικό επίπεδο όσων εκφράζουν αυτά τα συναισθήματα, καθώς και όσων θεωρούν τέτοιες συμπεριφορές αναμενόμενες ή δικαιολογημένες (μην το παρεξηγήσεις αυτό, McV, δεν υπονοώ ότι εσύ ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, δεν σε γνωρίζω άλλωστε).
McV έγραψε:Πάντως όση ώρα έπαιζαν ήταν σα να ήταν διάλειμμα…όλοι μίλαγαν που σημαίνει ότι δεν υπήρχε επικοινωνία με το κοινό και το αποκορύφωμα ήρθε όταν στο τέλος ενός τραγουδιού τους δεν χειροκρότησε κανείς. Μα κανείς.
¼ταν αυτή η συμπεριφορά παρατηρείται από το πρώτο δευτερόλεπτο της εμφάνισής τους, είναι νομίζω προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη επικοινωνίας με το κοινό αλλά η προκατάληψη του κοινού. Τα εξυπνακίστικα σχόλια είχαν ξεκινήσει πριν ακουστούν καν οι πρώτες νότες και συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια του \"διαλείμματος\". Δυστυχώς, η πλειοψηφία του κοινού θεώρησε δικαίωμά της να γράφει τους NOE και όσους ήθελαν να τους ακούσουν στα παλιά της τα παπούτσια. Κι όμως, τα πράγματα είναι τόσο απλά: σε συναυλία πήγες, φίλε μου (μη θεωρηθεί ότι απευθύνομαι σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο). Σκάσε κι άκου και αν δεν σ'αρέσει κάνε λίγη υπομονή και μη χειροκροτάς μέχρι να βγει στη σκηνή ο εκλεκτός σου ή σήκω και φύγε. Στην τελική το ήξερες ότι θα παίξουν και οι ΝΟΕ. Αμα δεν είχες διάθεση να κάνει έστω μια προσπάθεια να τους ακούσεις, τι κουβαλήθηκες μέχρι την Πετρούπολη; Και αφού δεν άκουσες ούτε νότα τούς κρίνεις κιόλας; ¸λεος!
Το χειρότερο είναι ότι η ίδια πλειοψηφία κοιτούσε γεμάτη αγάπη και θαυμασμό το Θανάση και τραγουδούσε κάθε στίχο του με πάθος. Εγώ λοιπόν δεν κατανοώ το εξής: αν αγαπάτε ρε παιδιά τόσο πολύ το Θανάση, γιατί δεν δείχνετε λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη ή σεβασμό ή έστω ανοχή στις επιλογές του; Ή μήπως αυτή η αγάπη δεν είναι τίποτα παραπάνω από οπαδισμός;
Το πράγμα βέβαια φαινόταν από τότε που βγήκε η \"Βροχή από κάτω\" και ακούστηκαν και αρκετα καθόλου καλοπροαίρετα σχόλια. Ο Θανάσης έγινε και παραμένει \"εναλλακτική\" μόδα, μάλλον χωρίς να έχει ο ίδιος μεγάλη ευθύνη, Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο να συμβαίνει τέτοιο έκτροπο όπως αυτό της περασμένης Παρασκευής και πολλοί να μην δίνουν καν σημασία. Τουλάχιστον απαράδεκτη συμπεριφορά από ένα κοινό που είναι, λέει, προοδευτικό και ψαγμένο.
Οι Λαϊκεδέλικα ήταν μια μπάντα που, ειδικά τον τελευταίο χρόνο της ύπαρξής της, σε μερικά κομμάτια της άγγιζε το post-rock, πειραματιζόταν με τη jazz, ακόμα και με το θόρυβο. Ποτέ δεν είδα τέτοιου είδους αντίδραση, ούτε τέτοιο \"γράψιμο\" σε κάποια μεγάλης διάρκειας ορχηστρικά, έστω και αν φαινόταν ότι οι περισσότεροι τα βαριούνταν.
Κι εγώ νοσταλγώ τους Λαϊκεδέλικα αλλά το έχω πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να τους ξαναδώ ζωντανά και προσπαθώ να μην τους συγκρίνω με οτιδήποτε καινούργιο. Ευτυχώς ο Θανάσης αποφάσισε, ως καλλιτέχνης, να πάει παραπέρα. Εμείς, ως κοινό, θα πάμε; Τη συναυλία αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας θα τη θυμάμαι ως μια πολύ ωραία συναυλία όπου σημαντικό μέρος του κοινού δεν με άφησε -με πρόσχημα την αγάπη του για το Θανάση- να τη χαρώ όσω ήθελα. Κρίμα...
