¸κανα εψές ..εγγραφή,όπως λένε, μόνο και μόνο για να ρωτήσω τι έγινε με την αναβληθείσα συναυλία του Θανάση στα Γιάννενα στις 2 Αυγ. ...
Μπαίνω λοιπόν, σήμερα για να δω μπας και φιλοτιμήθηκε κάποιος
απ' εδώ μέσα,να με πληροφορήσει σχετικά και τι βλέπω ?
Κάποιος μάγκας (διαχειριστής..συντονιστής..πώς τους λένε αυτούς..) είχε σβήσει την ερώτησή μου.
¸τσι, μνήσκω ακόμα με την απορία-αγκούσα μου αφενός,αλλά απ' την άλλη επιβεβαιώνεται μέσα μου κάτι που ανεκαθεν πίστευα: ότι δηλαδή, σ' αυτές τις ιστορίες με τα φόρουμς των σάιτς κ.λ ,ανακατώνονται-αναλώνονται άτομα Ά-πραγα, Ά-μουσα , που κυριολεκτικά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ πώς να τιθασεύσουν την ανία τους κι ανταλάσσουν κουταμάρες εν είδει πινγκ-πονγκ.
Στην \"κουβέντα\", φέρ' ειπείν', για την καλλτεχνική σύμπραξη
Θανάση-Νιόνιου,(o οποίος Νιόνιος, ειρήσθω εν παρόδω, κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα που 'βαλε με τον καλλιτεχνικά στερεμένο πια εαυτό του και να καπελώσει τελικά το Θανάση που με τόσο δέος παρακολουθεί, χρόνια τώρα),μπορεί να γελάσει ο κάθε πικραμένος, διαβάζοντας τις αρλούμπες που ειπώθηκαν :Τι αναφορές για κλίμακες μαντζόρε και μινόρε κ.λ , τι προτάσεις για καλύτερους συνδυασμούς πνευστών κ.λ , τι αναλύσεις ..στιχουργικές ...!
Δεν βρέθηκε ένας χριστιανός, να πει το προφανές.
¼τι δηλαδή, ο Θ.Παπακωσταντίνου είναι πρωτίστως ποιητής και μάλιστα καλός ποιητής.
Αντί λοιπόν ο άνθρωπος να κάτσει να εκδίδει ποιητικές συλλογές και να τις τρώει η σκόνη στα ράφια των βιβλιοπωλείων, ή να τις διαβάζουν 100-200 νοματαίοι (στην καλύτερη περίπτωση), φοράει στους στίχους του τις μουσικές που μπορεί κι εμπνέεται και τον \"διαβάζουν\" 100.000 νοματαίοι πλέον.
Η δύναμή του είναι ο Λόγος του.
Διότι όταν ο άνθρωπος γράφει \"Ο Ήλιος είναι του κόσμου η μαία / που ξεγεννάει τις σκιές..\" ή \"Σαν τις αλογόμυγες στης άνοιξης την πλάτη/τώρα χάσκουν αδειανά τα πολυβολεία..\", ήδη απ' εκείνη τη στιγμή που σκάρωσε τέτοιας απίστευτης ευρηματικότητας στίχους-εικόνες, μας ..έχει πάρει τα σώβρακα.
Η μουσικούλα που θα ακολουθήσει, είναι λεπτομέρεια, πλέον.
Για να μην πω ότι, τέτοιοι ευρηματικοί στίχοι ελκύουν-μαυλίζουν,
σαν κουταβάκια,ανάλογης ευρηματικότητας μελωδίες,από μόνοι τους, τελείως.
Τέλος πάντων, είναι ασέβεια προς το τιμώμενο πρόσωπο(το Θανάση λέω), να σπαταλάτε τόσο στα χαμένα το χρόνο σας,εδώ μέσα.
Είναι επίσης, ο ορισμός του οξύμωρου, η σελίδα που φτιάχτηκε χάρη ενός ανθρώπου που υμνεί τη Στιγμή, να γίνεται ένα απέραντο νεκροταφείο χαμένων στιγμών.
Πάτε και μαγειρέψτε κάνα μπριάμ, οι γυναίκες.
Τραβάτε για ψάρεμα, οι άντρες.
ΜΗΝ αποξηραίνεστε άλλο, εδώ μέσα.
ΥΓ Αναρρωτήθηκαν κάμποσοι και μάλιστα επέκριναν το \"γούργια\", που λέει ο Θανάσης στο \"Ζεϊμπέκικο Της Κυριακής\".
Χωρίς το ΕΥΦΥΕΣΤΑΤΟ \"γιούργια\" λοιπόν, το \"απάνω τους\" είναι επιρρηματικός προσδιορισμός και η αναβλύζουσα εικόνα είναι αυτή ενός ανθρώπου που κάθεται ..πάνω στη σκοτούρα της Παρασκευής κ.λ, ενώ με το \"γιούργια\" έρχεται ο Θανάσης και προλαβαίνει το συνειρμικό αυτό ..ολίσθημα του ακροατή, φωνάζοντάς του και μια δεύτερη φορά ό,τι ακριβώς του είπε με το \"απάνω τους\"(=γιούργια).
Αλλά κι εκείνο το \"Μαζί σου, αφεντικό, ΚΑΙ στο βούρκο πάμε\", σοφά γράφτηκε έτσι.
¼πως και το \"..καγκελάκι\", αντί του \"..φράχτη\".
Διότι, είναι επιστήμονας ο Θανάσης και ξέρει ότι άλλο ο κλέφτης που πηδάει το καγκελάκι κι άλλο ο κλέφτης που πηδάει το φράχτη.
Ο πρώτος, φερ' ειπείν, οδηγεί συνειρμικά άνετα ΚΑΙ σ' αυτόν που μπαίνει και \"κλέβει\" ένα φιλί,ας πούμε.
Ο δεύτερος, κυρίως σ' αυτόν που μπαίνει προς αρπαγήν οπώρων ή τιμαλφών...
Χώρια που -κυρίως- εδώ, τον ενδιαφέρει η εικόνα του ανθρώπου που ξεκινάει τη μέρα του...
Στο έβγα του σπιτιού,λοιπόν ...
Τη στιγμή δηλαδή, ακριβώς που πηδάει το καγκελάκι, για να ΒΓΕΙ απ' το σπίτι του.
Ενώ, ο στίχος \"κλέφτης που πηδάει το φράχτη\", παραπέμπει περισσότερο στην εικόνα κάποιου, τη στιγμή που ετοιμάζεται να ΜΠΕΙ κάπου( και μάλλον προς αναζήτηση ..οπώρων ή τιμαλφών, όπως είπαμε).
Μην τα ψάχνετε.
Είναι έτη φωτός μπροστά ο Θανάσης.
............
Για μπριάμ και ψάρεμα, λοιπόν....
