Συνεχιζοντας το πρωτο μου Ποστ...
Το παρακατω κειμενο το αφιερωνω στην Μ...
Νερό…
Από τον ουρανό θα πέσει,
την γη να λούσει δάκρυ,
στο μάγουλο θα τρέξει,
στου λουλουδιού την άκρη.
Στο χώμα βρίσκει έρωτα,
στην θάλασσα αγάπη,
στο ρυάκι τ’ αφανέρωτα,
στις αλυκές τ’ αλάτι.
Ποτίζει τον κήπο της ζωής,
ξεβράζεται στ αλώνια,
πορφύρα πίνει της αυγής,
μεθάει στου ήλιου τα σεντόνια.
Στον ιδρώτα δίνει σχήμα,
στο αυλάκι την πνοή.
Στο ποτάμι κρύβει ρίμα,
και στον θάνατο ζωή.
Γλιστράει στα βουνά ψηλά,
ξανά στον κάμπο μπαίνει.
Τα σύννεφα σέρνει χαμηλά,
την καταιγίδα φέρνει.
Ελα και δώσε μου ψυχή,
τα όνειρά μου πλύνε,
θέλω να νιώσω την βροχή,
σε όλο μου το είναι.
(του μπι κοντινιουντ...)