Το λιγότερο που έχω να πω για το ομότιτλο τραγούδι είναι απλά "συγκλονιστικό". Το άκουσα στο

Να πω την αμαρτία μου, μου άρεσε η βερσιόν του Ραμόν. Για το υπόλοιπο πόνημα θα συνεισφέρω με τη σιωπή μου. Επίσης λέω να πάω να ηχογραφήσω καμιά πρόβα μου να την κάνω δίσκο...

Κρίμα...

Εγώ πάλι δεν έχω απογοητευτεί ιδιαίτερα, διότι περίπου κάτι τέτοιο περίμενα.
Μιλάμε για έναν δίσκο συλλογή από παλιά-ξεχασμένα στο συρτάρι ακυκλοφόρητα τραγούδια του Θανάση, χωρίς τον ίδιο(ή κάποιο σταθερό μουσικό του) στην ενορχήστρωση και την παραγωγή.
Δεν είχα καμία εμπιστοσύνη στον Χαρούλη και τους μουσικούς του για το αποτέλεσμα και δυστυχώς επιβεβαιώθηκα.
Στα συν οι πολύ καλές ερμηνείες, και κάποιες εκτελέσεις σε τραγούδια όπως "Η ουρά του αλόγου" και "Ραμόν" (τα οποία είναι και επανεκτελέσεις, ευτυχώς καλύτερες των πρώτων).

Μιχαηλίδης έγραψε:
Πιο κυνικός, πεθαίνεις!

Μιχαηλίδης έγραψε:
+1

Εγώ πάλι να πω την αμαρτία μου είμαι πολύ ικανοποιημένος, και αυτό γιατί είχα πολύ πολύ καιρό να ακούσω ένα δίσκο και μετά από 12 ακροάσεις να είμαι περισσότερο ευχαριστημένος από ότι δυσαρεστημένος. Γιατί στο κάτω κάτω μιας κι εμένα ας πούμε μ' αρέσει το λαούτο και η λύρα ας είναι κι έτσι προκειμένου να τα ακούσω κάπου.. ΠΗΞΑΜΕ ΣΤΗ ΛΟΥΠΑ!!!!!
Όσο για τους μουσικούς, αν όντως είναι οι κλασσικοί του Χαρούλη , τότε με Κωσταντή και Τόλιο τι παράπονο να έχω παικτικά?..... Και να κράξω μπορώ αλλά δε χρειάζεται γιατί όπως είπα ξανά μιας και ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες και τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ας πω μόνο ότι λίγο πιο πλούσια ενορχήστρωση σε κανα δυό κομματάκια δε θα ήταν άσχημη. Αλλά από ερμηνεία είναι πολύ καλά τα πράγματα και αυτό αντισταθμίζει τη μερική απογοήτευση κάπου κάπου.
Μέχρι να αποδειχθεί κάτι άλλο, καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θανάσης είναι πολύ μακριά από την Α. Νοσταλγία ή την Αμδρομέδα σε νοοτροπία κυρίως δημιουργίας - ενορχήστρωσης (παράδειγμα ΝΑΙ μακάρι να βγαίναν οι μαγγανείες σε δικό του δίσκο και να τραγουδούσε κάποιος βραχνά καιπαράφωνα με μπουζουκάκι......αλλά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!!!)
δύσκολα θα ξαναχαρούμε διάχυτο το παραδοσιακό στοιχείο!
Ίσως τελικά ο Χαρούλης να είναι ό,τι πιο κοντά σε Θανάση έχουμε......