Μιχαηλίδης έγραψε:
Να έρθω κι εγώ στη πρόβα??

Κι εγώ γενικά θα συμφωνήσω με τους προηγούμενους ,κάποιες επανεκτελέσεις ,και ειδικά αυτή του Ραμόν ήταν ενδιαφέρουσες ,αλλά τα τραγούδια έμοιαζαν σκόρπια .Μάλλον συνοθύλευμα εκτελέσεων θα το έλεγες αυτό παρά δίσκο ...Α ,πρόσεξε κανείς ότι όλα σχεδόν τα τραγούδια είναι αφηγηματικά; Μου έκανε εντύπωση ...

'Αλλιώς τα περιμέναμε κι αλλιώς μας ήρθαν', λένε αναστενάζοντας στον τόπο μου οι γριές

Μερικά πρόχειρα συμπεράσματα:

1)Ο δίσκος όντως δεν έχει συνοχή. Αλλά όταν το ήμιση είναι παλιά κομμάτια, τι περιμένεις;
2)Οι ενορχηστρώσεις είναι πολύ απλές - αλλά στα περισσότερα κομμάτια ταιριάζουν μια χαρά.
3) Ο Χαρούλης τα τραγουδάει πολύ καλά!
4) Η πρώτη άνοιξη θυμίζει τόσο πολύ τους Καλογέρους, που νιώθω αμήχανα.
5) Δε με ενθουσιάζουν οι στίχοι στα καινούρια κομμάτια.
6) Δεν περίμενα και κάτι πολύ διαφορετικό από το τελικό αποτέλεσμα.
7) Καλά πιστεύω έκανε ο Θανάσης και άφησε το Χαρούλη να πάρει στις πλάτες του όλο το δίσκο, δίνοντας μόνο τα κομμάτια. Διαφορετικά, θα είχαμε ένα ακόμα δίσκο του Θανάση, απλά με άλλη φωνή.

Καλησπέρα,

μια μεγάλη απογοήτευση για μένα

Ο πιο αδύναμος δίσκος του Θανάση κατ' εμέ.
Στιχουργικά, πιστεύω ότι ήταν αρκετά αξιόλογος (ειδικά τα λογία των "Η ουρά του αλόγου" και "Μαγγανείες") και μουσικά μελωδικός κάποιες φορές, αλλά η ανέπνευστη και άνοστη ενορχήστρωση του Χαρούλη και των μουσικών του δεν αφήνει να ανοίξει τα φτερά του ο δίσκος. Επίσης, ως πότε ο Θανάσης θα καλεί άλλους μουσικούς να ερμηνεύουν τα τραγούδια του; Γιατί όποιος ακούει Θανάση πρέπει αναγκαστικά να ακούει Μάλαμα, Φριντζήλα, Κανά κλπ-κλπ ;;; Όχι ότι δεν μου αρέσουν οι παραπάνω καλλιτέχνες, αντιθέτως τους αγαπώ και τους εκτιμώ πολύ, αλλά είναι καιρός ο Θανάσης να εμπιστευθεί τη φωνή του και να πιστέψει στις δυνατότητές του. Ποιος μπορεί να ερμηνεύσει αυτά τα τραγούδια καλύτερα από τον ίδιο το δημιουργό; Εδώ, μου έλειψε πολύ αυτή η γλυκιά φαλτσάδα του, αυτή η αμεσότητα και η ειλικρίνια της φωνής του. Σίγουρα, ο Χαρούλης είναι ένας χαρισματικός τραγουδιστής και η ιδιαίτερη ερμηνεία ταιριάζει σε ορισμένα track ("Το σκουλαρίκι"), αλλά είναι η πλέον ακατάλληλη για κομμάτια όπως η "Πλύστρα του ουρανού" ή "Οι οδοιπόροι".

Όμορφη η διασκευή του Ραμόν, αλλά στον αντάρτη που καθέται στου ουρανού την άκρη πιστεύω ότι κεντά ο Νιόνιος (γενικά ο "Σαμανός" είναι έτη φωτός μπροστά από αυτό).

Τουλάχιστον, έχουν ένα καλό οι "Μαγγανείες": καταλαβαίνεις πόσο μεγάλα αριστουργήματα είναι δίσκοι όπως "Η βροχή από κάτω" ή ο καταπληκτικός περσινός "Ελάχιστος εαυτός".


Τέλος πάντων,
καλοτάξιδος!

ας ημαστε φειδωλοι στις εντυπωσεις και ασ αφησουμε τον χρονο να ''κρινει'' εχουν γνωση οι φυλακες.....γιατι ποι'ος γαρ δυναται βαλεσθαι κατα της προβλεψεως.................βεβαια συμφωνω στο 99.9% απο οσα ανεφερες...anyway....