Δύο ακόμα κείμενα για το δίσκο, από δύο εφημερίδες της Κύπρου:
http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=546&id=515016
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=746235&-V=archivearticles&-p
O δεύτερος, αν και οι αρχικές γενικές σκέψεις του δεν είναι αβάσιμες κατά τη γνώμη μου, καταλήγει μάλλον αδικαιολόγητα σε εκνευριστικά απόλυτες και κατηγορηματικές αρνητικές κρίσεις.
Ενδιαφέρον πάντως είναι πώς ο Παπαχαραλάμπους φαίνεται να διχάζει τους σχολιαστές του δίσκου με κρίσεις σχεδόν διαμετρικά αντίθετες:
\"
Προσωπικά, πρόσεξα ΟΛΑ τα στιχάκια του Δημήτρη Παπαχαραλάμπους (άριστα), διότι είναι λιτά, «γυμνά» και εύστοχα. Λένε ό,τι έχουν να πουν με μια «λαϊκή» απλότητα που είναι αξιοθαύμαστη και περιζήτητη στον έντεχνο λόγο.\" (
Γεωργία Λαιμού, e-go.gr)
\"
Τα τραγούδια είναι μεν λαϊκά αλλά αδυνατούν να αγγίξουν το λαϊκό αίσθημα εξαιτίας της πολυπλοκότητας της στιχουργικής τους. Πλούσια και συμπυκνωμένα νοήματα που όμως αδυνατούν να ανταποκριθούν στον στόχο ενός λαϊκού τραγουδιού που είναι να είναι άμεσο και κατανοητό σε ένα ευρύτερο κοινό.\" (
Θωμάς Μητσόπουλος, musiccorner.gr)
\"
Πραγματικά, εκπλήττομαι που ακόμα και ο Μάλαμας κατάφερε να γράψει τραγούδια, αμήχανα, χωρίς ταυτότητα και να μελοποιήσει μετριότατους στίχους άλλων, που βρίθουν από υπαρξιακούς γρίφους που ερωτοτροπούν με την ψευδοποίηση και τις \"φιλοσοφικές\" ασυναρτησίες. Δηλαδή, απ' όλο το δίσκο μόνο το τραγούδι του Οδυσσέα Ιωάννου \"Τα σπίτια\", υπηρετεί το δρόμο του τραγουδιού που βρίσκει χιλιάδες άλλους ανθρώπους να ταυτιστούν μαζί του.\" (
Πέτρος Λαζάρου, \"Πολίτης\")
Αντε να βγάλεις άκρη... \"Αξιοθαύμαστη λαϊκή απλότητα\" και \"ευστοχία\" βρίσκει η μία, \"πολύπλοκη στιχουργική\" ο άλλος, \"ψευδοποίηση\" και \"φιλοσοφικές ασυναρτησίες\" ο τρίτος.
Άλλη μια επιβεβαίωση της υποκειμενικότητας των κρίσεων;
Αν, στη θεωρία τουλάχιστον, όλοι συμφωνούμε ότι η απλότητα και ευστοχία της έκφρασης είναι η σταθερή βάση ενός υποτιθέμενου (ή αναζητούμενου) προτύπου της \"λαϊκότητας\", στην πράξη, η αδυναμία των χρηστών της (ίδιας) γλώσσας να συμφωνήσουν και μόνο ποιό είναι το \"απλό\", το \"άμεσο\", το \"εύστοχο\", υπονομεύει σοβαρά την όποια εγκυρότητα και χρησιμότητα ενός τελικού ορισμού.
Τα ξέρουμε εμπειρικά άλλωστε. Στον ένα το \"Τσιγάρο ατέλειωτο\" π.χ. μιλάει στη ψυχή του και στον άλλο πέφτει βαριά κουλτούρα.
Ο καθένας λοιπόν μπορεί να έχει τη δική του άποψη και το δικό του συναίσθημα περί του \"λαϊκού\" αλλά μόνο εκεί όπου θα συμπέσουν περισσότεροι, μπορούμε να έχουμε μιαν ένδειξη ότι η δεδομένη μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης αξίζει τον τίτλο \"λαϊκή\".
Αυτό αναμφίβολα το έχει πετύχει ο Μάλαμας επανειλημμένα, παράλληλα με την καθαρά καλλιτεχνική αξία του έργου του. Και τα τραγούδια που έγραψε με τον Παπαχαραλάμπους θα κριθούν -όπως πάντα- και στα δύο πεδία, και από την τρέχουσα απήχησή τους και διαχρονικά.<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: sonoro, στις: 13/11/2007 02:19