Ο μαύρος γάτος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1
Ήταν ένας γάτος μαύρος, πονηρός
κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός.
Τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά.
Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια -δήθεν για σκοπό.
Κι αυτές άλλο δε θέλανε, φορούσαν νυφικά.
Κάλλιο με ένα γάτο παρά με κοιλαρά.
Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός.
Με τόση καρπερότητα -αχ, να 'χα μια σταλιά!
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά.
Βρε, θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί;
Έτσι αφού σκεφθήκανε, βρήκαν το πιο σωστό
το γάτο να τσακώσουνε σα μούτρο αναρχικό.
Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.
2
Αχ, καημένε γάτε μου, την έχεις πια βαμμένη,
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη.
Κι όπως το λέω έγινε, το πιάσανε το αλάνι.
Τους είδε μαύρους, νόμισε με φίλους πως θα κάνει.
Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει.
Αχ, μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος,
εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος.
Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα.
Μα εκείνοι πού ν' ακούσουνε, τον στήσανε στον τοίχο.
Τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.
Αν μία κόρη έχετε, κρατήστε την αθώα.
Μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει, μα θα 'ρθουν άλλα ζώα.
Κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε,
στα όργανά μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε.
Λεγεωνάριος
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
1
ΧΟΡΟΣ: Και θα πάρουμε έναν κλήρο
χωραφάκι γόνιμο
μια γαλάτισσα για σκλάβα
και συσσίτιο μόνιμο.
Πού με παν οι σκονισμένες μου μπότες
στο φιδίσιο της ζωής μου καρόδρομο.
Πόσες μάχες δίνονται χωρίς εμένα
ποια αψίδα δεν περίμενε να 'ρθω.
Λεγεωνάριος χρόνια και χρόνια
μόνος κι ασήμαντος, παλιοσειρά.
Θεριά γαλάτες με λιώσαν στη μάπα
καταταχτείτε μας λέγαν παλιά.
Και θα πάρετε έναν κλήρο
χωραφάκι γόνιμο
μια γαλάτισσα για σκλάβα
και συσσίτιο μόνιμο.
ΧΟΡΟΣ: Και θα πάρουμε έναν κλήρο
χωραφάκι γόνιμο
μια γαλάτισσα για σκλάβα
και συσσίτιο μόνιμο.
2
Από το φόρα-φόρα αυτό το κράνος
τα μαλλάκια μου σκορπίσανε στη γη.
Οι πατάτες μπλουμ και τα φασόλια βάρκες;
ξεφτίλα Καίσαρα να σ' είχα μια στιγμή.
Και θα πάρουμε έναν κλήρο
χωραφάκι γόνιμο
μια γαλάτισσα για σκλάβα
και συσσίτιο μόνιμο.
Λεγεωνάριος χρόνια και χρόνια
είπα άει σιχτίρ, τα μούντζωσα πια.
Απ' τις γιορτές, τα μνημεία ηρώων
φεύγει θυμίαμα μα δε με ακουμπά.
Τα μπλα-μπλα για Pax Romana
mare nostrum και λοιπά
βρήκα μέρος και τα γράφω
σφόδρα καλλιτεχνικά.
Τώρα αξύριστος κλωτσάω ντενεκέδια
σε κουφάλες δέντρων αναπαύομαι
κι όσο για τη δόξα που λέγαν θα πάρω
δε βαριέσαι αδερφέ, δε βιάζομαι.