Αλήθεια.

Δεν ξέρω, από την πρώτη στιγμή που άκουσα Θανάση, αυτό σκέφτηκα. Μπορεί να είπα κατά καιρούς \"Ώπ!Τι ήταν αυτό;Δεν το 'πιασα..\" ή \"Τι άκουσα μόλις τώρα;\" αλλά πάντα, κάτι ήταν σωστό, κάτι ήταν αληθινό. Τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να το προσδιορίσω αλλά είναι πάντα εκεί. Πάντα πίστευα δυο πράγματα: (1) δεν μπορεί να μεταδοθεί κάθε είδους γνώση λεκτικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, και (2) ίσως να είναι δυνατόν λέξεις να μπορούν να παρακάμψουν τα κέντρα 'λογικής' επεξεργασίας του εγκεφάλου, και παρόλα αυτά να μεταδόσουν χρήσιμη πληροφορία.

Το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται πολύ φλου/μπαρούφες/αερολογίες και δεν συμμαζεύεται (και εγώ μαζί σας), αλλά εδώ και χρόνια έχω απτή απόδειξη, και είναι τα τραγούδια που μας χάρισε και μας χαρίζει ο Θανάσης. ¸χουν τρια επίπεδα: ένα μελωδικό/καλλιτεχνικό, που είναι συναρπαστικό από μόνο του και δεν έχει δεύτερο στην Ελλάδα τουλάχιστον, ένα νοηματικό/εικονικό-οπτικό, που είναι το γενικότερο νόημα των στίχων και οι εικόνες που μεταφέρουν (απίστευτες), και τέλος αυτό το.. κάτι. Είναι εκεί, είναι πίσω από όλα, όταν χάνεσαι στο τραγούδι το βλέπεις με την άκρη του ματιού σου, είναι το φόντο, το υπερσύνολο, αυτό που λείπει από τους στίχους για να τους \"καταλάβεις\", είναι το αρχέτυπο, το original, η εικόνα πριν την δεις, ο ήχος πριν τον ακούσεις, η μυρωδιά πριν την μυρίσεις..

Το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται πολύ \"θεωρητικά\", αλλά σας βεβαιώ, μόνο θεωρητικά δεν είναι. Ίσως δεν μπορώ να μεταδώσω αυτό που νοιώθω, που ξέρω, αλλά ίσως πάλι να μην γίνεται. Και γιατί να χρειάζεται άλλωστε; Αφού έχετε τα τραγούδια..

¸να όνειρο, το οποίο δεν κοιμήθηκες ποτέ και από το οποίο δεν ξύπνησες ποτέ. ¸να καλό όνειρο..

@Αντώνη: Σε ένα άσχετο θέμα: Γιατί μπερδεύεσαι; Ο Soares άντρας δεν ήταν; Τα σέβη μου

Μ´ έφτιαξες! Κορυφαίο.... Τα έχω δει κι εγώ αυτά. ¸χω κι άλλα να πω. Να χαλαρώσω λίο από τη δουλειά του σχολείου και επανέρχομαι, ίσως και σε μερικές ώρες.

Sory για την αλλαγή ... φύλου. Δεν ήταν εσκεμένη. Αλλά έγραφα αργά τη νύχτα... Της νύχτας τα καμώματα... και η αγρύπνια ... που πληρώνει το φόρο της διάννοιας... κλπ. θα ... επανέλθω....

Τα σέβη μου

Ίσως είναι καλό να διακρίνουμε τα περιοχές ανφοράς μέσα από τα τραγούδια του Θανάση. Εννοώ ότι η θεματολογία του είναι αρκετά πλατιά. Περισσότερο θα έλεγα ότι δηημιουργεί πεδία συνεύρεσης των ψυχών μας. Δεν είναι διασκέδαση, δεν είναι αναψυχή, είναι διονυσιακή τελετή, ιεροτελεστία, μυσταγωγία. Σε φτιάχνει χωρίς να έχεις φτιαχτεί από ουσίες.

Αλλά αν ξεχωρίσουμε μερικά τραγούδια που έχουν μιλήσει ξεχωριστά στον καθένα μας σε διάφορες περιόδους της ζωής μας ίσως συνεννοηθούμε και καλύτερα.

Για να μην πλατειάσω σε αυτό το Post πρωί - πρωί, θα αναφερθώ στα παιδικά μου χρόνια στην Κρήτη, καλοκαίρια σε παραλίες του Λιβυκού πελάγους: Ελαφονήσι, Χρυσοσκαλίτισσα, Παλιόχωρα. Τα βράδυα άνοιγε το ραδιοφωνάκι (λίγο πριν και λίγο μετά το '80) και ξεχύνονταν από τα βραχέα τα Αραβικά τραγούδια. Ψαλμοί της Ανατολής. Αυτή την εικόνα έχω κάθε φορά που ακούω την αγρύπνια.

Η ησυχία της νύχτας στο παραλιακό χωριό να συνοδέυεται από \"τον Καντάφι\" - έτσι το λέγαμε τότε, δεν έπιανε και τίποτα άλλο το ραδιόφωνο. Και προχωρούσε η νύχτα, κι άλλοτε χάνονταν λιγάκι το σήμα σε παράσιτα, άλλοτε ξαναβρισκόταν αλλά σχεδόν πάντα σε σταθερές περιόδους. Λίγο αργότερα, στην εφηβεία, όταν τις νυχτερινές αγρύπνιες στα Χανιά τις συνόδρυε το Δεύτερο, πού και πού γύριοζα το κουμπί στα Βραχέα, για να ξανακούσω και να θυμιθώ τις Αραβικές αγρύπνιες \"του Καντάφι\" των παιδικών χρόνων. Ας είναι καλά ο Θανάσης που κράτησε ολοζώντανη και αυτήν την παιδική ανάμνηση...

Τα σέβη μου

Αντώνη βλέπω από μικρός στις αγρύπνιες.. Το φαντάστηκα ότι από εκεί θα το εμπνεύστηκε, αλλά να σου είναι και βίωμα αυτό.. φοβερό! Εντωμεταξύ, ακόμα ένα επίθετο για τον Θανάση: Καντάφι!

Δυο ιστορίες και από μένα, όχι κουραστικές (ελπίζω).

Μπορεί τον κομήτη του χάλεϋ να μην το είδα, αλλά ήταν η αρχή μιας υπέροχης σχέσης. Το έστειλα με email (συγνώμη θανάση..) στην wanna-be-κοπέλα μου και, τι να πω..; Επικοινωνία. Τελεία. ¼λα τα άλλα μετά ήρθαν μόνα τους, αλλά ήταν τρομερό kickstart! Μου άρεσε και νωρίτερα (μ'αρέσουν αυτά τα μικρά από την Αγία Νοσταλγία), αλλά μετά από αυτό.. Το συνιστώ σε όσους έχουν παρόμοια προβλήματα/βλέψεις/επιθυμίες.. Σ'ευχαριστώ Θανάση, έφερες (τουλάχιστον) δυο ανθρώπους κοντά, και αυτό είναι τα πάντα, ό,τι και να πουν στο μέλλον καλοθελητές και μη (γιατί με την μόδα έρχονται και αυτά..).

¼ταν πρωτοάκουσα τον Πεχλιβάνη έτυχε να είμαι σε δημόσιο χώρο με κόσμο και άκουγα με ακουστικά. Θυμάμαι πολύ έντονα το σημείο που πλησιάζει το τέλος. Στο αριστερό μου αυτί είχα όλα τα φυσικά όργανα και στο δεξί όλα τα ηλεκτρικά να παίζουν.. τα απίστευτα! Χάος. Αυτό μόνο. Και το χάος έχει ανθρώπινο πρόσωπο, και όταν σε κοιτάει δεν το περιμένεις..

Προσωπικά πιστεύω ότι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ότι πιο δυνατό στιχουργικά έχει βγάλει το ελληνικό τραγούδι. Το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τους εκάστοτε στίχους και τι προσωπικές αμπειρίες και αναμνήσεις έχει από τα τραγούδια είναι το μέγα όφελος της μουσικής. Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του. Πάντως, επειδή έχω κάνει αυτή τη συζήτηση με πολλούς ανθρώπους, αν μπορεί κάποιος να σας δώσει ένα \"δυνατό\" στιχουργικά κομμάτι της ελληνικής δισκογραφίας, σίγουρα ο Θανάσης θα έχει γράψει κάτι εξίσου δυνατό (αν όχι πιο δυνατό).
Σ'ευχαριστούμε φίλε

exeis dikio. o thanasis exei poli dinato stixo alla entaksei min ipervaloume...
kata ti gnomi mou einai ap'tous korifaious alla entaksei... uparxei kai enas akis panou...