Παιδιά συμφωνώ με όλα τα παραπάνω. Aυτό που αναρωτιέμαι ως προς τις \"κρίσεις λατρείας\" που μας πιάνουν (όλους μας) ώρες ώρες σε διάφορους τόπους του forum είναι το πως θα αισθάνεται ο Θανάσης διαβάζοντάς τες. Παίρνοντας αφορμή απ' τις πρώτες σκέψεις και από διάφορες συνεντεύξεις του (βλ. Τσάμπρα \"όταν είμαι με τους φίλους μου δεν παίζω τα δικά μου κομμάτια, εδώ υπάρχουν Πέντε μάγκες στο περαία κ.α.) και γενικά απ' ότι έχω καταλάβει μέχρι τώρα πρέπει να είναι αρκετά μετριόφρων και ευνόητο είναι.

Αυτό που εντυπωσιάζει εμένα περισσότερο είναι η εικονοπλαστική του δυνατότητα, μέσω της οποίας αντικατοπτρίζονται και αποτυπώνονται στο νου αλλοπαρμένοι και ονειρικοί, σουρεαλιστικοί κόσμοι που ταυτόχρονα τους αντιλαμβάνεσαι ως πραγματικούς. Συχνά μου έχει συμβεί να μεταφέρομαι και corpore εκεί. Και αυτό είναι το ουσιωδέστερο. Το ταξίδι αυτό είναι το πολυτιμότερο \"εργαλείο\" σε μια καταπιεστική, μικροαστική, αγχώδη αθηναϊκή καθημερινότητα.

Χαιρετώ...

Χρήστος Γιαλαμάς έγραψε:
Δεν θα το έλεγα \"κρίσεις λατρείας\". Μάλλον καθημερινό φαινόμενο είναι, απλά το δηλώνεις και δημόσια!. Αλλά καταλαβαίνω αυτό που λες. Ώρες-ώρες ντρέπομαι. Δεν είναι πράγματα αυτά για διάβασμα..

Χρήστος Γιαλαμάς έγραψε:
Και όχι μόνο αθηναϊκή, σε βεβαιώ..

Καλημέρα σε όλους, ό,τι ώρα και να 'ναι .

Θα συνφωνισω με τον Soares που εγραψε οτι αυτο ειναι καθημερινο φαινομενο και αυτο συμβεινει για αυτο ακριβως που εγραψες στην δευτερη παραγραφω του post σου!Και κατα την γνωμη μου δεν πρεπει να περνεις παραδειγμα αυτο το topic, γιατι οπως λεει και ο τιτλος εδω γραφουμε το extreme σεναριο, οποτε μια δοση υπερβολης και λατρειας πρεπει να υπαρχει!!

Ήθελα να το γραψω στο σπιτι αυτό με την ησυχία μου. αλλά δεν μπορώ. Τώρα θέλω.
Πριν απο 2 χρονια περίπου άκουσα στο´ραδιόφωνο στην ΝΕΤ 105.8 τραγούδι του Θανάση. (Συνήθως ακούω μουσική όταν διαβάζω.) Σήκωσα το κεφάλι μου ν'ακούσω τι έλεγε ο άνθρωπος.. \"Κι εσυ αποσπερίτη μου..\" Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση..¾στερα από μερικές μέρες στην ίδια εκπομπή άκουσα \"Μια νύχτα θα 'ρθει απο μακριά αέρας Πεχληβάνης...\" Πρόλαβα και ηχογράφησα λίγο στο κινητό.
Τα χριστούγεννα στο χωριό ρώτησα ένα φίλο ποιος είναι αυτός που ακούγετε στο κινητό μου? \"Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ρε Σπύρο..\" είπε ο φίλος μου ο οποίος ονομάζεται κι αυτός Θανάσης. ¾στερα από λίγο καιρό κατάφερα να ηχογραφήσω στο κινητό και τον αποσπερίτη ολόκληρο! ¼ταν ήρθα στη σχολή το Σεπτέμβρη άρχισα να ρωτάω γνωστούς και φίλους για τον Θανάση. Δυστυχώς δεν κατάφερα και πολλά...Ώσπου μια μέρα, πήγα να δώσω ένα προγραμμα για τον υπολογιστή σε κάποιο γνωστό και μου λέει \"Μουσική ακούς?\" Του λέω \"Για να δω τι έχεις..\" Σε φάκελο που έγραφε ελληνικά μπήκα.. μμμμ... Τι είναι αυτό alternative music? Μπαίνω.. και βλέπω Χαίνηδες και Θανάσης Παπακωνσταντίνου! Η χαρά μου δεν περιγράφονταν. ¸γραψα γρηγορα 4-5 δίσκους του Θανάση και έφυγα! Στο άκουσμα τους ένοιωθα έναν ρεμπέτη να μου μιλάει κατευθείαν στη καρδιά. Και μετά.. \"¼μορφούλα μου..Ο κακός ο λύκος είμαι... και σε κυνηγώ...\" Είχα κοκαλώσει. Τις υπόλοιπες μέρες δεν ξανάκουσα ράδιο. Εν τω μεταξύ άρχισα να μπαίνω κι εδώ και να διαβάζω για το Θανάση.
Τα χριστούγεννα έβαλα στον πατέρα μου να ακούσει Θανάση και του άρεσε! Μου λέει -ποιος είναι αυτός?
- Ο Θάνάσης Παπακωνσταντίνου
- Καλός είναι..
Βάζω τις γριές...
-Ποια είναι αυτή?
-Η γιαγιά του!
-Ωραίος ανθρωπος φαίνεται, σίγουρα όμως δεν θα βγάζει λεφτά. Αυτόν τον νοιάζει να περνάει καλά με τους φίλους του και την οικογένεια του.
Μετά από δυο τρεις μέρες καθόμασταν στο τζάκι και μου λεεί:
-Σπύρο, που είναι ο Θανάσης; Βάλε να τον ακούσουμε να πιούμε ένα κρασάκι μέχρι να πάω να αρμέξω!
¸νοιωθα συγκινητικά...¸βαλα να παίξει το \"Του κάτω κόσμου οι φύλακες\"...
Και προχθές μου λέει στο τηλεφωνο:
-Πως ήταν ο Θανάσης?
- Ο ποιο απλός άνθρωπος του κόσμου. απαντάω
- Εδώ στο σπίτι ολημέρα Θανάση ακούμε!

¼ταν ακούω Θανάση νιώθω οικεία...
Νίωθω οτι είμαι στο σπίτι μου...... ¸τσι απλά! Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω...

Ξυπνάω και νιώθω σαν την Περσεφόνη(?).Πλένω τα μούτρα μου να συνέλθω.Φτιάχνω πρωινό και ανοίγω την τηλεό(ρ)αση.Βλέποντας τους πρωταγωνιστές των πρωινάδικων φαντάζομαι έναν αέρα Πεχλιβάνη να τους παρασέρνει.Την κλείνω και νιώθω καλά γιατί αντιστέκομαι.Και αντιστέκομαι χάρη στα βιώματα μου απο τα τραγούδια του Θανάση,τα οποία έχουν ριζώσει μέσα μου λειτουργώντας ως μηχανισμοί άμυνας στις δυσκολίες,τις στεναγχώριες,στα αδιέξοδα,στις κρίσεις ματαιοδοξίας,στην έπαρση,στο φόβο για το θάνατο.Ειναι με λίγα λογια το δεύτερο ανοσοποιητικό μου σύστημα.Κι ένα σαράκι που με κατατρώει νύχτα μέρα.Με αυτά απογειώνομαι,με τα ιδια προσγειώνομαι.Προσπαθώ να γινομαι μέρα με τη μέρα καλύτερος ανθρωπος,επικοινονώντας έμμεσα έστω με τη φύση.
¸πειτα η γνωριμία με τις μουσικές του ήρθε τη κατάλληλη στιγμή για να με βοηθήσει να κάνω ενα βήμα παραπερα απο την καταθλιψη του προπερσινού καλοκαιριου.Από τότε ξέρω που πατώ και που πηγαίνω,κρατώντας μέσα μου αυτή τη πηγή δύναμης ,το μικρό μου μυστικό,το δώρο του..Τον ευχαριστώ(καθημερινά).