Συμφωνώ απολύτως. Αξίζει σεβασμός πραγματικά σε αυτούς που αγωνίζονται για τα πιστεύω τους με προσωπικό τους κόστος και ΜΟΝΟΝ. Επαναλαμβάνω ότι δεν μπορεί να αξιώνει σεβασμό αυτός που αγωνίζεται με τεράστιο κόστος του συναδέλφου του, του φίλου του, που τυχαίνει να έχει διαφορετική άποψη και δεν επιθυμεί να αγωνιστεί, χωρίς, ασφαλώς, να του δίνεται δυνατότητα αντίδρασης. Εγώ που δεν επιθυμώ να αγωνιστώ, γιατί καλώς ή κακώς έχω διαφορετική άποψη για ποιο λόγο θα πρέπει να επωμιστώ το κόστος του δικού σου αγώνα και να τον σεβαστώ κιόλας.

Δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να εφευρίσκω τρόπους αντίδρασης σε αποφάσεις της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας. Εσείς είστε αυτοί που εν προκειμένω \"αγωνίζεστε\", εσείς θα έπρεπε να βρείτε έναν τρόπο αντίδρασης που δεν θα επηρέαζε τη ζωή χιλιάδων συμφοιτητών σας. Υπενθυμίζω πως δεν επιτρέψατε να δώσουν εξετάσεις ούτε αυτοί που εντάσσονται στην ευαίσθητη και ειδική κατηγορία των επί πτυχίω. Στην τελική εσύ θες να αγωνιστείς, μην πας να δώσεις εξετάσεις και ανέλαβε το κόστος του αγώνα σου. Ο άλλος που δεν θέλει να αγωνιστεί και´έχει κάνει έναν προγραμματισμό ζωής γιατί θα πρέπει να επωμιστεί το κόστος του δικού σου \"αγώνα\". Πολλώ δε μάλλον που ο \"αγώνας\" αυτός είναι παράνομος.

Εντελώς καλοπροαίρετα υπό ποία έννοια δεν απέτυχε ο αγώνα σας. Το αίτημα σας δεν ήταν να μην κατατεθεί ο νόμος; Το αποτέλεσμα: κατατέθηκε.

Ως προς την εφαρμογή του νόμου θα επαναλάβω το εξής. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον επί πτυχίω Α, ο οποιος χρωστάει 15 μαθήματα. Αν δεν εξεταστεί επιτυχώς στα μαθήματα αυτά μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια (δηλαδή σε 15 εξεταστικές) τότες θα διαγραφεί αυτομάτως από το μητρώο της σχολής. Αν θες ξαναδιάβασε αναλυτικά το νόμο.

υ.γ. ¸να μάθημα την εξεταστική δεν το βρίσκω και τόσο τραγικό!<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Χρήστος Γιαλαμάς, στις: 10/04/2007 22:26