ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ MUSIC CORNER
Η καινούργια δουλειά του Θανάση Παπακωνσταντίνου μοιάζει να είναι ότι πιο εσωτερικό έχει παρουσιάσει. Προχωράει τον ήχο που βρήκε μαζί με τους μουσικούς του στις live εμφανίσεις, μπλέκοντας την παραδοσιακή με την ηλεκτρονική μουσική, τη τζαζ, τους αυτοσχεδιασμούς, αλλά και την ανθρώπινη ομιλία που λειτουργεί σαν όργανο, φωνές νέες και μεγαλύτερες που λειτουργούν σαν ήχοι αυτόνομοι χωρίς να ξεφεύγουν και να διασπούν τη μουσική ροή του έργου. Η αίσθηση που είχα όταν άκουσα το cd ήταν ότι επισκέπτομαι έκθεση μεταμοντέρνας τέχνης με εγκατάσταση. Θα μπορούσε επίσης να είναι και μία θεατρική παράσταση με κυρίως θέμα τον τρόπο που μπορεί να δει κάποιος τη ζωή και τα μικρά της θαύματα.


HIGHLIGHTS:

... Η ιδιαιτερότητα του ήχου του album ...


ΕΝΘΕΤΟ CD:

Η αγάπη του συνθέτη για την ευαίσθητη και αόρατη καθημερινότητα της ζωής όπως επίσης και η γοητεία των παλιών πραγμάτων. Το χαρτί (εσόδων - εξόδων) με τους στίχους γραμμένους απο γραφομηχανή αλλά και χειρόγραφα. Περίεργα κολάζ που δίνεις ξεχωριστή αισθητική (μεταμοντέρνα), οι παλιές φωτογραφίες, το στήσιμο, όλα... Το booklet μοιάζει περισσότερο με μικρό βιβλίο...

ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ:

Με μεγάλη δυσκολία και ύστερα απο πολλές ακροάσεις, τη \"sara\" για την ιδέα (ένα μικρό άρθρο γίνεται τραγούδι), το \"ο σκύλος των άστρων\" για το ηλεκτρονικό δέσιμο του κλασσικού ήχου με τα θιβετιανά πιάτα, τα κρόταλα, τα κουδούνια, την παραδοσιακή μελωδία και το ψιθύρισμα και την \"άυπνη πόλη\" για το στίχο και στα ισπανικά...

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ:

\"Κι όμως εσύ Sara
δεν φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου, Sara
κι όπου νάναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.

Ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη Sara
δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς,
με τέσσερα φεγγάρια στη πλάτη σου Sara
τέσσερα γαλήνια ξέφωτα\"...
(στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - \"Sara\")




Από το musiccorner.gr

Από την εφημερίδα \"Νέος Τύπος Θεσσαλίας\"

\"Η βροχή από κάτω\" (ΛΥΡΑ), λέγεται η νέα δισκογραφική δουλειά του Λαρισαίου δημιουργού Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Ο νέος ψηφιακός του καταξιωμένου ανά το πανελλήνιο δημιουργού, περιλαμβάνει 14 συνολικά συνθέσεις, με ερμηνευτές - εκτός του ιδίου - τον Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου, τον Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου και τη Μάρθα Φριτζήλα.

Εκτός από τη μουσική, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου υπογράφει και τους στίχους της νέας του δουλειάς, ενώ περιλαμβάνονται και μελοποιημένα τραγούδια σε ποίηση Νίκου Καρούζου και Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα.

Βαθιές στοές ορυχείων ανοίγει με τη νέα του δουλειά ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, μεσ' στις οποίες, ο προσεκτικός ακροατής θα διακρίνει τη σκιά του δημιουργού, την ώρα που σκύβει να πιάσει μια παραπεταμένη λέξη ή μια εικόνα περαστική στην οποία οι άλλοι συνήθως γυρίζουμε την πλάτη. ¼ποιος κοιτάξει μέσα βλέπει τις πληγές, τις θλίψεις, τα κλάματα, τις αγωνίες κι όλα τα θαύματα που συμβαίνουν τις νύχτες τις ώρες που κοιμάσαι

Τα μικρά και τα μεγάλα σκαλίζει πάλι ο Θανάσης, όπως μόνο ένας άνθρωπος με το χιούμορ και την ευφυία του Θανάση Παπακωνσταντίνου μπορεί μόνο να σκαλίσει. Και περιπλανιέται ανάμεσα σε όσα δε βλέπουν τα μάτια όταν ανοίγουν και σε όσα είναι αδύνατον να αποφύγουν μόλις κλείσουν.

Ποιητικός, \"παράξενος\", \"ψαγμένος\", ανήσυχος, και γουρλομάτης, ο Θανάσης, όπως πρέπει δηλαδή να είναι κάθε δημιουργός που μάχεται να περιγράψει όσα ανεξέλεγκτα ξεχειλίζουν από την ψυχή του, σκίζοντας τα νύχια του πάνω στα βράχια των λέξεων και ματώνοντας μεσ' στα νταμάρια των ήχων. Μια μουσική δουλειά που συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Από το ηλεκτρονικό περιοδικό Ηριδανός.(www.hridanos.gr)
Κριτική από τη Στέλλα Βλαχογιάννη.

Από την πρώτη του εμφάνιση στη δισκογραφία ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επιχειρεί να διαφοροποιηθεί από ό,τι λέγεται και σημαίνει ελληνικό τραγούδι. Στην αρχή τα βήματά του ήταν δειλά, με τα χρόνια «ξεθάρρεψε» για να φτάσουμε σ' αυτόν τον τελευταίο του δίσκο που είναι νομίζω ο πλησιέστερος στην εξ αρχής διαφαινόμενη επιθυμία του.

Να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα. Η Βροχή από Κάτω δεν έχει καμία σχέση με τραγούδι. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ο Θεσσαλός συνθέτης απλώς σπάει την οικεία μας φόρμα του τραγουδιού προτείνοντας μιαν άλλη. Προσωπικά θεωρώ ότι απλώς δημιουργεί ηχητικά περιβάλλοντα για να «στεγάσει» τον αξιοπρόσεκτο λόγο του ο οποίος προσιδιάζει καλύτερα στην ποίηση παρά στην στιχουργία και είναι και το ισχυρότερο στοιχείο αυτής της εργασίας. Κι αν σπάει τελικά μια φόρμα αυτή είναι της μουσικής. Οι συνθέσεις του είναι περισσότερο θραύσματα ήχου, «συραμμένα» με θορύβους, ομιλίες, επιφωνήματα, γέλια, σκόρπια λόγια. Ακόμα κι όταν τραγουδά ο ήχος είναι περισσότερο ψέλλισμα και αργόσυρτη απαγγελία παρά τραγούδι.

Ακούγοντας προσεκτικά τον δίσκο, αυτό που αισθάνθηκα να μου λείπει είναι η ...εικόνα. ¸χοντας στ' αυτιά αυτές τις σπασμένες μελωδίες, τα κατακερματισμένα ηχογραφήματα αναζητούσα το πλαίσιο που θα μπορούσε να τα ισχυροποιήσει και δεν βρήκα άλλη δυνατότητα πέρα από την εικόνα. Και πράγματι μελετώντας το ένθετο του δίσκου ανακαλύπτεις πως τα περισσότερα κομμάτια έχουν προϋπάρξει σαν μουσικές για κινηματογράφο και θεατρικές παραστάσεις. Εκεί φαντάζομαι θα ήταν ισχυρότερο το σήμα τους. ¸τσι «αποκομμένα» σ' ένα δίσκο με ηθελημένη έλλειψη ειρμού είναι κατά τη γνώμη μου ένα δημιούργημα χωρίς ταυτότητα.

Μια αγωνιώδης αναζήτηση της καταγωγής του ήχου μοιάζει αυτή η εργασία του Θ. Παπακωνσταντίνου. ¼ταν και αν φτάσει στο τέλος της μπορεί να έχει ενδιαφέρον. Μέχρι τότε θα παρακολουθούμε αυτή την ιδιότυπη πορεία που επέλεξε ο δημιουργός -από εσωτερική ανάγκη θέλουμε να πιστεύουμε και όχι από διάθεση εφεύρεσης μιας διαφοράς που κάνει τα πράγματα να φαίνονται χωρίς να είναι.

από το http://www.tranzistor.gr

Παρατηρώντας την σχετικά μεγάλη επιτυχία-απήχηση που πέτυχε ο Θανάσης Παπακωσταντίνου τα τελευταία χρόνια ,πάντα βέβαια τηρούμενη των αναλογιών ,ήμουνα περίεργος για το επόμενο του βήμα, έπειτα από την πολύ καλή «Αγρύπνια».

Δεδομένου της συνεχόμενα αυξανόμενης δημοτικότητας του ,πίστευα πως ήταν πολύ πιθανό ο διάδοχος της «αγρύπνιας» να κινείται σε πιο ευκολοχώνευτα για τον ακροατή επίπεδα.

Και όμως με την έλευση του νέου του δίσκου «Η βροχή από κάτω» ο Θανάσης Παπακωσταντίνου με βγάζει ψεύτη και καχύποπτο και στην τελική…καλά μου κάνει.Διότι μας παραδίδει ένα δίσκο δύσκολο ,και δύσπεπτο που χρειάζεται συνεχόμενες και ώριμες ακροάσεις για να μπορέσουμε να τον εκλάβουμε και να τον ερμηνεύσουμε με τον δικό μας τρόπο.

Φαίνεται πως η ανάγκη του για πειραματισμό και η αναζήτηση διαφορετικών μουσικών ερεθισμάτων αποτέλεσε βασικό συστατικό στην δημιουργία αυτού του δίσκου.

¸τσι λοιπόν ο Θανάσης Παπακωσταντίνου ως ένα ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα δεν επαναπαύτηκε στην εύκολη λύση και έβαλε πλώρη για απάτητους για αυτόν μέχρι τώρα δρόμους.Κρατάει τα στοιχεία που τον έχουν καθορίσει μουσικά στο παρελθόν και τα εμπλουτίζει με σύγχρονη και πρωτοποριακή αντίληψη.Δεν κωλώνει σε τίποτα και συνδυάζει τα πάντα μεταξύ τους στο χωνευτήρι του.

Υπάρχουν μεν και εδώ τα τραγούδια που διακατέχονται από κάποια φόρμα και ένα σκελετό αλλά υπάρχουν και εκείνα τα ασπόνδυλα κομμάτια που είναι έντονα αφαιρετικά και πολλές φορές έχουν δημιουργηθεί από ένα κολλάζ ήχων, διαφορετικών μουσικών και συνεπώς έχουν δημιουργηθεί από ένα συνδυασμό διαφορετικών πολιτισμών.

Συνθέσεις που πρέπει να είσαι εκεί να τις ακούσεις και να τις εκλάβεις όπως πρέπει, αλλιώς ρέουν σιωπηλά και χάνονται.Χάνοντας έτσι και την όλη ουσία του δίσκου.

Ο Παπακωσταντίνου είναι ένας άνθρωπος σκεπτόμενος που αρνείται να υποκύψει σε ταμπέλες και κινήσεις επιφανειακές και αυτό φαίνεται στο νέο του δίσκο που αποτελεί για αυτόν ένα ταξίδι αυτογνωσίας , ένα ταξίδι δοκιμασίας κάποιων ορίων ,ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης.

Φτιάχνει ένα δίσκο χωρίς να χαρίζεται σε κανενός τις επιθυμίες, παρά μόνο στις δικιές του.Φτιάχνει ένα δίσκο αυστηρά για να εκπληρώσει πρωτίστως τις δικές του ανάγκες…και καλά κάνει άλλωστε.Το θέμα είναι κατά πόσο εσύ θες να τον ακολουθήσεις και να μπεις στο κόσμο του;

Σίγουρα είναι ένα πολύ όμορφο και συναισθηματικό άκουσμα ,αλλά και δύσβατο για τον ανυποψίαστο ακροατή ,τόσο ώστε είναι επικίνδυνο και εύκολο να χαθεί.Ο Θανάσης κατάφερε για άλλη μια φορά να με εντυπωσιάσει με ετούτο του το καταπληκτικό δίσκο.

Το θέμα είναι ότι διάλεξε να πάρει το δρόμο χωρίς επιστροφή, μια επιστροφή που έπειτα από ετούτο εδώ το δίσκο θα μοιάζει απίστευτα μουδιασμένη και μίζερη αν δεν είναι τουλάχιστον το ίδιο καινοτόμα και φρέσκια.

Αλλά ας μην προτρέχουμε , ο χρόνος θα δείξει άλλωστε.

Είναι μάλλον περιττό να συμβουλέψω κάποιον να αγοράσει αυτόν το δίσκο αφού ήδη οι φίλοι του Θανάση έχουν σπεύσει.Παρόλα αυτά ευελπιστώ οι ανησυχίες του αγαπημένου τους δημιουργού να βρουν ανταπόκριση στο πρόσωπο τους.

Γιώργος Παπαδόπουλος

(τα είπε όλα)

άλλη μία από την Εφημερίδα \"Πολίτης\" της Κύπρου:

Η βροχή από κάτω

Θανάσης Παπακωνσταντίνου ΛΥΡΑ

2006

**** Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια όταν καθώς ήμουν μέσα σ' ένα δισκάδικο μου προκάλεσε την περιέργεια ένα εξώφυλλο δίσκου. Το περιεργάστηκα και φυσικά το αγόρασα αν και δεν ήξερα τον δημιουργό, αλλά ήξερα ότι το \"Αγροτικόν\" του Νίκου Παπάζογλου εκείνη την εποχή μας σύστηνε με άγνωστους, αλλά ταλαντούχους μουσικούς. Ο δίσκος με ξετρέλανε κι ένα βράδυ καθώς διεκπεραίωνα τη μουσική μου εκπομπή στο ραδιόφωνο πήρα τηλέφωνο τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Η έκπληξή του ήταν μεγάλη. Ποτέ δεν περίμενε ότι από την Κύπρο θα έπαιρνε τηλεφώνημα από κάποιον που του έλεγε ότι θεωρεί το δίσκο του πολύ καλό. ¸τσι, αυτό που υποψιάστηκα στη συνομιλία μας εκείνη τη βραδιά με τον εν λόγω δημιουργό με τα χρόνια βγήκε αληθινό. Ο τύπος αυτός από τη Λάρισα που επαγγέλλεται τον πολιτικό μηχανικό θα έλθει εποχή που οι δίσκοι του θα γίνουν αντικείμενο πολλών συζητήσεων. Μάλιστα, τόλμησα να γράψω ότι από τον καιρό του Σαββόπουλου έχει να εμφανιστεί τέτοιο ανήσυχο πνεύμα στο χώρο της δισκογραφίας! Με κάθε νέο του δίσκο σε καλεί στο δικό του νέο \"κόσμο\" που ανακαλύπτει και ταυτόχρονα σου προτείνει μια νέα ενορχηστρωτική, ηχητική και υφολογική άποψη, που πατά γερά όμως στις μουσικές παραδόσεις που αγαπά και επεξεργάζεται μονίμως.

Πραγματώνει τις πιο ζωντανές συναυλίες. Ούτε στιγμή δεν βαριέσαι βλέποντας τον Θανάση και την παρέα του στη σκηνή. Κι όμως τα χρόνια περνούσαν αθορύβως και ταπεινά για τον Θανάση, ώσπου κάποια στιγμή ο άγνωστος τραγουδοποιός της \"Αγίας Νοσταλγίας\" αιφνιδίως έγινε το πρώτο όνομα στους χώρους της ελληνικής μουσικής, αναγκάζοντας ακόμα και φανατικά παιδάρια της rock μουσικής να τον προσέξουν.

¼λα αυτά ξεκίνησαν όταν στο \"Βραχνό Προφήτη\" εγκαταλείπει τον παραδοσιακό ακουστικό του ήχο και τη συνήθη φόρμα τραγουδοποιίας και ανιχνεύει περιοχές του post punk, garage rock, country blues, καθώς και της νεοψυχεδελικής πειραματικής σκηνής τα οποία στοιχεία τα σμίγει με τις λαϊκοδημοτικές του μελωδίες κάνοντας ακόμα και αυτόν τον Αγγελάκα να τον προσέξει περισσότερο, αφού με χαρά συμμετέχει στο δίσκο του.

Η συνεργασία, λοιπόν, των δύο, έμελλε να είναι καθοριστική τόσο για τον Θανάση, όσο και για τον Γιάννη, αφού οι φαινομενικά αντίθετες κατευθύνσεις και προθέσεις τους εν τέλει συγκλίνουν και εξηγούμαι αμέσως. Την προηγούμενη χρονιά ο Αγγελάκας κυκλοφορεί το δίσκο \"Από δω και πάνω\" ένα δίσκο που όπως ο ίδιος παραδέχθηκε συνέχιζε αυτό που ξεκίνησε ο Θανάσης στο \"Βραχνό Προφήτη\" και δεν έχει άδικο, αφού για πρώτη φορά πειραματίζεται με μπαγλαμαδάκια και λαούτα σε ρυθμούς ζεϊμπέκικου και πεντοζάλη. Ακούγοντας τον Θανάση να τραγουδά σαν Αγγελάκας στο \"Η βροχή από κάτω\" και οι πειραματισμοί και οι ιδέες του να παραπέμπουν στις ιδέες των Αγγελάκα και Βελιώτη (Οι ανάσες των λύκων) αλλά και στο τελευταίο άλμπουμ των Τρυπών \"Μέσα στη νύχτα των άλλων\", ο αλληλοεπηρεασμός των δύο τους είναι εμφανής.

Βέβαια, αυτά τα γράφω έχοντας το ελεύθερο και αυθόρμητο του ακροατού και δεν επικαλούμαι κάποια εξειδικευμένη και ερευνητική προσέγγιση του θέματος, που άλλωστε δε με ενδιαφέρει τη στιγμή που οι δύο καλλιτέχνες εδώ και χρόνια κινούνται έχοντας την καλλιτεχνική τους ελευθερία στο απυρόβλητο. Οπωσδήποτε... Την ώρα, λοιπόν, που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου βρίσκεται στο ιδιωτικό του στούντιο και ηχογραφεί το νέο του δίσκο, που όπως λέγεται θα είναι \"λαϊκός\".

Αυτό βέβαια είναι πρωτόγνωρο από τον Θανάση αν σκεφτεί κανείς ότι το CD \"Η βροχή από κάτω\" κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες (δύο δίσκους την ίδια χρονιά). ¼μως, είναι και δικαιολογημένο αφού το CD ήταν έτοιμο από την περασμένη χρονιά, αλλά η εταιρεία του αρνείτο πεισματικά να το κυκλοφορήσει, θεωρώντας το \"αντιεμπορικό\"!!! Τελικά, κατόπιν ώριμης σκέψης και παρεμβάσεων τρίτων η ΛΥΡΑ υποχώρησε και δεήθηκε να το κυκλοφορήσει. Ο Θανάσης στο \"Η βροχή από κάτω\" καταθέτει και πάλι την προσωπική του αναζήτηση στη συγκεκριμένη στιγμή. Υπερβάλει σαφώς, θέλοντας, ίσως, να τσιγκλήσει τους ακροατές με την ευχή ότι θα ξυπνήσουν από το λήθαργο της μαζικοποιημένης κουλτούρας του εφήμερου τόσο με τους στίχους όσο και με τις ακατέργαστες και σκόρπιες μουσικές του ιδέες. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει.

Αν ανατρέξει κανείς σε όλη του τη δισκογραφία θα εντοπίσει πολλά \"προκλητικά\" τσιμπήματα. Σίγουρα, μες στον παγκόσμιο χάρτη της μουσικής, ο Θανάσης δεν πρωτοπορεί, ούτε πρωτοτυπεί με τη \"βροχή\" του. Οι σοβαροί ακροατές της ροκ γνωρίζουν ότι από τους Beatles έως και τους Radiohead οι avant - garde πειραματισμοί και η αναζήτηση μιας εσωστρεφούς έκφρασης ήταν πάντοτε το ζητούμενο από πολλούς καλλιτέχνες. Στην περίπτωση όμως του Θανάση αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι επιτυγχάνει να μας υπενθυμίσει ότι όπως ήλθε στη δισκογραφία αθόρυβα και ξαφνικά, αθόρυβα μπορεί και να εξαφανιστεί ακολουθώντας μια άλλη στράτα, αν καταλάβει ότι πειράζεται η καλλιτεχνική του ελευθεροστομία από τους \"νόμους\" της δισκογραφίας. Μπορεί ο \"Βραχνός Προφήτης\" και \"Αγρύπνια\" να ενθουσίασαν τους \"κριτικούς\", αλλά οι δισκογραφικές μετρούν νούμερα πωλήσεων. Επομένως τα πάντα δύνανται να συμβούν.

Με το \"Η βροχή από κάτω\", να είναι το πλέον ασύμβατο έργο -όχι το καλύτερο- με ό,τι μας έχει δώσει μέχρι σήμερα, αισθάνομαι ότι κλείνει μία φάση δημιουργίας του ή μισοκλείνει. Άλλωστε ούτε και ο ίδιος δεν μπορεί καλά καλά να μας εξηγήσει γιατί καθόταν με τις ώρες μπροστά στον υπολογιστή και \"έπαιζε\" σαν έφηβος με ήχους, samplers, λούπες, αντίστροφες ηχογραφήσεις και διάφορα άλλα \"τεχνολογικά\" τρικ που έτσι και αλλιώς οι νεώτεροι τα κάνουν πολύ καλύτερα. Αναμένοντας λοιπόν τα λαϊκά του, δε μένει παρά να ξανακούσουμε ακόμη μία φορά το \"Η βροχή από κάτω\" για λόγους τιμής, αφού έχουμε ακόμη μία ψυχική κατάθεση ενός δημιουργού που δε νερώνει το κρασί του και αυτό λέει πολλά.

Να ξανακούσουμε όντως τους ευρηματικούς του στίχους που σαφώς υπερτερούν της μουσικής εδώ. Άρα, είτε μας αρέσει η δουλειά του είτε όχι, ο Θανάσης είναι εδώ για να μας φανερώνει την άλλη διάσταση της δημιουργίας και της αναζήτησης που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα. Η εκδοτική συσκευασία του CD είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν δεν έχετε πρόβλημα με την όρασή σας.

ΕΝΘΕΤΟ: Προτού \"Η βροχή από κάτω\" στεγνώσει ο Θανάσης ηχογραφεί το νέο του δίσκο...

Πέτρος Λαζάρου
Κωδικός άρθρου: 631712
ΠΟΛΙΤΗΣ - 21/05/2006, Σελίδα: 5


(και ένα σχόλιο - παρατήρηση από μένα: θέλω να ενημερώσω άπαντες ότι κάθε μηχανικός δεν είναι πολιτικός μηχανικός. Λευτεριά στους Μηχανολόγους. Άντε μην τα πάρω στο κρανίο τώρα)<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Μαρίνα Φραγκίσκου, στις: 01/06/2006 10:01

Ξεκινώντας από την ουσιαστική προτροπή του Θανάση για υπέρβαση έρχομαι στη συντροφιά σας για να σας πληροφορήσω σχετικά με ένα σάλο που έχει προκληθεί σε άλλο ηλεκτρονικό περιοδικό σχετικά με την αρνητική κριτική που σημειώνει το μέλος mitsman σε μουσικό μηνιαίο περιοδικό:για να μή σας κουράζω επισκεφτείτε αν θέλετε το kithara.gr,Δισκογραφία,Θανάσης Παπακωνσταντίνου-Η βροχή από κάτω και πιστεύω ότι θα φρίξετε.
Κριτικός που βγάζει απωθημένα-δηλητήριο και τουλάχιστον εμπάθεια αρνείται τη κριτική της κριτικής όταν μάλιστα αυτή γίνεται έξω από τα δόντια με επιχειρήματα και άποψη.
Οπότε στήνεται το κόλπο[4-5 γνωστοί-άγνωστοι πάνε να γυρίσουν το θέμα αλλού μακρυιά απ τη ταμπακιέρα που είναι η έξω από τα όρια προσβλητική επίθεση ενάντια στη στάση-προσωπικότητα και συμπεριφορά του Θανάση].Χαμός.Αλλά αυτός[η] που σήκωσε το βάρος όλης αυτής της συμπαιγνίας σε βάρος αρχικά του Θανάση και ύστερα απέναντι σε όποια φωνή τον υπερασπίστηκε τους άφισε σύξυλλους αφού έγραψε[και ξεφώνισε κατά τη γνώμη μου]αυτά που ήθελε και τους τα βρόντηξε κάτω.
Αξίζει να το πληροφορηθείτε για να νοιώσουμε όλοι καλά για μιά ακόμα φορά πόσο πολύ κάποιοι έχουν ανησυχήσει από το μπάσιμο του Θανάση και επιχειρούν με κάθε τρόπο τη παραπληροφόρηση όπου βρεθούν κι όπου σταθούν.Αν κάποιος εναντιωθεί πέφτουν να τον φάνε[αν μπορέσουν].
Αυτά και θα τα πούμε ξανά πολλές φορές γιατί μ'αρέσει να επικοινωνούμε χάριν του Θανάση.Γειά