Ακροάσεις από την Στέλλα Βλαχογιάννη στον Ηριδανό


ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΔΙΑΦΑΝΟΣ

Τραγουδούν: Σωκράτης Μάλαμας, Μάρθα Φριτζήλα, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Φώτης Σιώτας,
ως προς τι;
Εταιρεία: LYRA

Τα τελευταία χρόνια ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κάνει τα πάντα για να φτιάξει ένα νέο είδος τραγουδιού, καταφέρνοντας να γίνει είδος από μόνος του. Σπάει φόρμες και δομές, εισάγει ήχους αταίριαστους και καινοφανείς, φτιάχνει μουσικές ιδιαίτερες -με την έννοια της διαφορετικότητας στην οποία είμαστε ανοικτοί και όχι με την έννοια της ποιότητας στην οποία είμαστε μάλλον αυστηροί.

Μετά από το ακατανόητο ηχογράφημα Η βροχή από κάτω έρχεται τώρα ο Διάφανος να μπερδέψει έτι περισσότερο την κατάσταση –του δημιουργού. Δεκα τέσσερα τρακ αριθμεί ο δίσκος εκ των οποίων το (έξι δευτερολέπτων) τελευταίο είναι απλώς σιωπή, ενώ το αμέσως προηγούμενό του που φέρεται να διαρκεί 14.24´´(!) εμπεριέχει κι αυτό μια πλήρη απουσία ήχου της τάξεως των 6.01´´ την οποία ακολουθούν …καλαμπούρια στο στούντιο! Αν γνώριζε κανείς τον Θ. Παπακωνσταντίνου από αυτούς τους δυο πρόσφατους δίσκους του δεν θα ασχολιόταν και πολύ. Θα έλεγε ένας Λαρισαίος που θέλει να κάνει εντύπωση, λίγο εκζητημένος λίγο δήθεν και θα άλλαζε… cd. Δεν είναι όμως έτσι διότι ο εν λόγω δημιουργός έχει δώσει εξαιρετικά τραγούδια στην πολύ σύγχρονη δισκογραφία. 'Αρα δεν μπορείς να τον αγνοήσεις ή έστω να τον πάρεις ελαφρά.

Στον Διάφανο ο Θ. Παπακωνσταντίνου επιχειρεί μιαν επιμιξία ενός υβριδικού (ως προς τη φόρμα του) τραγουδιού με «παράξενα» ορχηστρικά κομμάτια. Φτάνει μάλιστα να ξεκινά μ’ ένα τραγούδι «κανονικό» το οποίο στη συνέχεια εξελίσσει σε μια παράνοια ήχων και άσχετων με το προακουσθέν κομμάτι μουσικών. Στο όμορφο (και στιχουργικά) Στην Αμερική λ.χ. όταν τελειώσει το τραγούδι αρχίζει μια παρακρουσιακή μουσική με τζαζ, ελληνικό δημοτικό και λαϊκό ήχο, όλα σε παράταξη ή και μίξη. Χάνεσαι.

Βέβαια όσο κι αν επιζητά τη διαφορετικότητα ο παλιός καλός τραγουδοποιός μέσα του δεν έχει πεθάνει ακόμα. Παράδειγμα τα κομμάτι Κομμωτριάκι ( κι ας είναι στιχουργικά στα κουπλέ Θοδωρής Γκόνης και στο ρεφρέν Σαββόπουλος στους Αχαρνής), Τα παξιμάδια, τα 360χλμ και το Στην κοιλάδα των Τεμπών. Ενδιαφέρουσα η διασκευή του Αερικού που έγινε πολύ γνωστό με τη Μελίνα Κανά αλλά ήθελε κι αυτό να το… πειράξει.

Είναι ασφαλώς δικαίωμα του κάθε δημιουργού να ψάχνει, να πειραματίζεται, να δοκιμάζει πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι προς κοινοποίηση όμως. Ίσως θα ήταν καλύτερα να καταλήξει ο κ. Παπακωνσταντίνου τι θέλει να κάνει με τη μουσική του και μετά να μας την παρουσιάσει. ¸νας βήχας, το γάβγισμα ενός σκύλου ή ο ήχος της μύγας σε ρυθμό βαλς την πρώτη φορά ξαφνιάζουν τη δεύτερη όμως απωθούν. Διαφορετικά κινδυνεύει πλέον άμεσα να κινείται ανάμεσα στην γραφικότητα, την εκζήτηση και το δήθεν. Φοβάμαι.


www.hridanos.gr/volume09/music/index.php#cd5

από το Hitech (που δημοσιεύεται και στο www.in.gr)

Διάφανος
Παπακωνσταντίνου, Θανάσης

Σύγχρονο ¸ντεχνο
Η ζωή κύκλους κάνει για τον πάντα ευρηματικό Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ξεκίνησε με έναν πολύ ενδιαφέροντα ήχο και γρήγορα πέρασε στα λεγόμενα \"στρογγυλά\" τραγούδια. Στη συνέχεια, έσπασε τη φόρμα, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί επικίνδυνα από τη μελωδία. Τώρα επιστρέφει σε πιο νορμάλ καταστάσεις. Αυστηρή προειδοποίηση: ¼ταν έχεις να κάνεις με καλλιτέχνες που διαρκώς ψάχνονται, το \"νορμάλ\" είναι κάτι το σχετικό. ¸χουμε και λέμε, λοιπόν.
Λόγος εξαιρετικός. Φράσεις που ρέουν, χωρίς απαραίτητα να κάνουν ρίμα, εμπνευσμένη προσέγγιση σε κοινότοπες εικόνες (θαυμάσιο το \"Κομμωτριάκι\") και έμφαση σε μικρές χαρές της καθημερινότητας (το σερβίρισμα μιας μερίδας πατσά, για παράδειγμα). Οι μελωδίες μοιάζουν ξανά με χαρμάνι από σύγχρονες μουσικές τάσεις και από μνήμες - δημοτικό τραγούδι, πανηγύρια. Οι ηχητικές \"παρεμβολές\" δεν λείπουν, ενώ το \"Αερικό\" και ο \"Βασιλιάς\" επανέρχονται σε νέα επεξεργασία. Το στοιχείο που σηκώνει συζήτηση είναι η επιλογή του Σ.Μάλαμα ως βασικού τραγουδιστή. Η \"ιδιαίτερη\" ερμηνεία του ταιριάζει μεν σε ορισμένα track (\"Στην Κοιλάδα των Τεμπών\"), αλλά δεν αφήνει να ανοίξουν τα φτερά τους μελωδικά κομμάτια, όπως ο \"Διάφανος\" ή τα \"Παξιμάδια\".
Μίλτος Σαλβαρλής
HITECH

Από το περιοδικό ΗΧΟΣ (τεύχος Ιανουαρίου 2007)

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΔΙΑΦΑΝΟΣ
(Αχός/ Λύρα)

Κοντά 14 χρόνια τώρα, από τη μέρα που κυκλοφόρησε η «Αγία Νοσταλγία», κάποιοι έχουμε σχέση βιωματική με τα τραγούδια και τις μουσικές του Θανάση Παπακωνσταντίνου. ¸χουμε κάνει γλέντια και χορούς, έχουμε περάσει έρωτες και χωρισμούς, έχουμε συρθεί σαν τα σκουλήκια από το μεθύσι σε γήπεδα και «καταστήματα» μετά από συναυλίες του… Τι βρήκαμε στα τραγούδια του εκτός από την εκπλήρωση της βασικής τους λειτουργίας, δηλαδή της επικοινωνίας μας με το σύμπαν; Την αισιοδοξία ότι δεν είμαστε ούτε μόνοι ούτε λίγοι, το «γαμώ το πορτοφόλι μας» που λέει κι ένας στίχος στον τωρινό του δίσκο… Και κάποιοι «επαγγελματίες» δισκοθέτες στο ραδιόφωνο και «δισκοπαρουσιαστές» στον Τύπο, βρήκαμε κι ένα υψηλό μέτρο για να αντιμετωπίζουμε τους υπόλοιπους δημιουργούς τραγουδιών σε αυτή τη χώρα. Προφανώς και αυτή τη φορά μιλάμε για έναν πολύ καλό δίσκο, σοβαρό, προσεγμένο, βαθύ, βαρύ (ανά στιγμές κι ασήκωτο), σύγχρονο και «παραδοσιακό» ταυτόχρονα. ¸ναν δίσκο σύγχρονης ελληνικής λαϊκής μουσικής που συνδιαλέγεται ταυτοχρόνως με τις μονομανίες μας για την παγκόσμια ποίηση, τα προκατοχικά ρεμπέτικα, τα δημοτικά τραγούδια και τον Tom Waits. Τραγουδούν, παρέα με τον δημιουργό των τραγουδιών οι Σωκράτης Μάλαμας (τι θα ’μασταν χωρίς Σωκράτη, Φώτης Σιώτας (με τρόπο μοναδικό το «Αερικό»), Χορωδία Τσούξανης (η νέα υπενθύμιση της πρωταρχικής λειτουργίας του τραγουδιού ως μέσου ανεπιτήδευτης διασκέδασης), η Μάρθα Φριτζήλα (απ’ την οποία βέβαια δεν καταφθάνει και τόσο καθαρό στ’ αυτιά μας το πνεύμα των στίχων), οι περισσότεροι μουσικοί που συμμετέχουν στην ηχογράφηση και διάφοροι φίλοι και συγγενείς του συνθέτη και στιχουργού Θανάση. Οι ενορχηστρώσεις που υπογράφονται από την παρέα των μουσικών, δεν κομίζουν βέβαια την απρόσμενη και τόσο ουσιαστική τομή που έφεραν ο Βραχνός Προφήτης και η Αγρύπνια, παραμένουν όμως τόσο ανοιχτόμυαλες και ικανές να ταιριάζουν τα επιφανειακά αταίριαστα στοιχεία των ήχων που μας περιτριγυρίζουν καθημερινά, που αξίζουν τον κόπο και με το παραπάνω.
* * * *
Αποστόλης Καπαρουδάκης

Με χαλαρότητα και καλή διάθεση


Σε ήχο ελληνικό


Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ


* ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΔΙΑΦΑΝΟΣ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΑΧΟΣ - LYRA




Δεκατρία τραγούδια εκ των οποίων τα 11, αν και ηχογραφούνται για πρώτη φορά, είναι γνωστά από παλαιότερες συναυλίες, όπως θα ξέρουν όσοι παρακολουθούν το έργο και την πορεία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οπως αναφέρει ο ίδιος σε ένα ...ρεπορτάζ για τον καινούργιο του δίσκο, ή καλύτερα σε επιστολή του προς τους ακροατές, «...Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Μεταξοχώρι Αγιάς -όπου μένω- με χαλαρότητα και καλή διάθεση. Αρκετά από τα τραγούδια τα παίζαμε στις εμφανίσεις μας για καιρό πριν δισκογραφηθούν. Αυτό, και το ότι σχεδόν όλα ηχογραφήθηκαν ζωντανά, δηλαδή με τη σύμπραξη όλων των μουσικών και σε μερικές περιπτώσεις των ερμηνευτών, έχει δώσει ενέργεια και ζεστασιά στο τελικό αποτέλεσμα. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν συλλογικά από τους συμμετέχοντες -κάθε φορά- μουσικούς. Τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Σωκράτης Μάλαμας, η Μάρθα Φριντζήλα, ο Φώτης Σιώτας, εγώ και διάφορα μέλη της οικογένειάς μου, ενώ σημαντική είναι και η συμβολή της ανδρικής χορωδίας της Τσιούξιανης. Δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω, για τη συμμετοχή τους, τη μικρή Βάσω, την ορχήστρα του υπερωκεάνιου «Μέγας Ανατολικός» και τις μύγες από την περιοχή «Αμυγδαλή Λάρισας».

Νέες εκτελέσεις

Το «καινούργιο» που φέρνει ο δίσκος είναι ουσιαστικά μόνο οι εκτελέσεις και οι ενορχηστρώσεις των τραγουδιών κι αυτό όχι μόνο για όσους έχουν ακούσει τα τραγούδια αυτά παλαιότερα, αλλά και για όσους δεν τα έχουν ακούσει μεν, αλλά γνωρίζουν τις δύο προηγούμενες εργασίες του Παπακωνσταντίνου «Βραχνός Προφήτης» και «Η βροχή από κάτω». Οι τελευταίοι ίσως εντοπίσουν το πρωθύστερον της έκδοσης αυτών των τραγουδιών, ότι δηλαδή, ως έργα, προηγούνται των δύο παλαιότερων δίσκων.

Δίσκος πιο «ελαφρύς» θα έλεγα και πιο προσιτός σε ένα πλατύτερο ακροατήριο, χωρίς ωστόσο να του λείπουν και κάποιες, ας πούμε, λιγότερο ευανάγνωστες ή και σουρεαλοφέρνουσες στιγμές. Σχετικά, πάντως, είναι δίσκος εξαιρετικός, ήτοι αποτελεί εξαίρεση μέσα στο πέλαγος της ευτέλειας που παρουσιάζει η ελληνική δισκογραφία.

Πιο έκδηλος από άλλοτε είναι εδώ ένας θεατρικός αέρας όχι τόσο (και μόνο) στην απόδοση, στην ερμηνεία, αλλά και στη σύνθεση, στη βαθύτερη «θέληση», θα λέγαμε, των τραγουδιών να παραστήσουν κάτι από ζητήματα και καταστάσεις που ανήκουν (συνήθως) στο θεματικό μουσικό-θεατρικό «ρεπερτόριο» (π.χ. τα τραγούδια «Περσεφόνη» ή «Στην κοιλάδα των Τεμπών»).

Το χιούμορ, το κέφι, η δημιουργική διάθεση των μουσικών συντελεστών είναι στοιχεία κατάδηλα και μαζί με τους στίχους αποτελούν την πιο μεγάλη αρετή του έργου. Θα έλεγα, επιπλέον, πως είναι αυτά που το σώζουν διότι η μουσική μόνη της δεν προβάλλει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σπουδαίες καλλιτεχνικές διεκδικήσεις.

Ευκολίες

Παρά τα πολλά θετικά που έχει να επιδείξει η συλλογή αυτή, δεν της λείπουν, πάντως, ούτε οι ευκολίες ούτε οι προχειρότητες. Χαρακτηριστικό, κακό, τραγούδι (το χειρότερο του δίσκου) είναι το «Κομμωτριάκι» που απορεί κανείς πού και πώς βρέθηκε ανάμεσα στα άλλα.

Τα ωραία παιξίματα, οι καλές ηχογραφήσεις και οι λοιπές τεχνικές «καλλιτεχνίες» που συναντά κανείς εδώ δεν αρκούν πλέον, ιδιαιτέρως σήμερα που ο καθένας ξέρει τα θαυμαστά και τα απίστευτα κατορθώματα που η τεχνολογία των υπολογιστών παρέχει στους μουσικούς, στους συνθέτες και στους «συνθέτες».

Από τους τραγουδιστές πιστεύω ότι η Μάρθα Φριντζήλα είναι μακράν καλύτερη από όλους. Ακολουθούν ο Φώτης Σιώτας και ο Σωκράτης Μάλαμας που η διανομή τού εμπιστεύτηκε «κρίσιμα» τραγούδια όπως το «Στην Αμερική», που είναι, νομίζω, μια δυνατή (συγκινητική για όσους γνωρίζουν κάτι για τους μετανάστες των αρχών του 20ού αιώνα) αναφορά στην πιο τραγική μετανάστευση της νεοελληνικής Ιστορίας. Το τραγούδι αυτό όπως και το «Διάφανος» και «Τα παξιμάδια» απαιτούσαν, πιστεύω, μια φωνή περισσότερο σταθερή (τονικώς), περισσότερο εκφραστική και λιγότερο νωθρή και πλαδαρή, μακριά από κάθε χαλαρότητα ή χαυνότητα.




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/01/2007

Σήμερα το avopolis.gr \"έχρισε\" τους 10 καλύτερους ελληνικούς δίσκους της χρονιάς....

Ταρατατα....

Best of 2006: Ελληνικά Albums 1-10


Ημερομηνία: 25/01/2007
Κείμενο: Avopolis Team
-Τάσος Βογιατζής -

1. Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Διάφανος
Είδος: ¸ντεχνο, Λαϊκό, Παραδοσιακό
Label: Λύρα
Κυκλοφορία: 12/2006



Ο «Διάφανος» είναι η ομαδική έκρηξη συναισθημάτων που θα ανέμενε κανείς μετά την κλειστοφοβική ομορφιά του άλμπουμ που κυκλοφορησε νωρίτερα μέσα στο χρόνο. Καο τα δύο άλμπουμ δημιουργήθηκαν από τις ίδιες στάχτες, πατούν ακόμα και στα ίδια ρυθμολογικά πρότυπα, μόνο που στο «Βροχή από κάτω» τα πάντα φάνηκαν να αποδομούνται ηλεκτρονικά και να ευωδιάζουν ψυχεδελικά μέχρι εκεί που δεν πάει. Στο νου μας έρχεται η αντιστοιχία με τις Ανάσες των Λύκων του Γιάννη Αγγελάκα. Κι έπειτα ήρθε η φωτοβολίδα, η διονυσιακή γιορτή, το πανηγύρι, όπως συνέβαινε στις εποχές της Ανδρομέδας, όπως συμβαίνει από κάποια στιγμή και μετά στις ζωντανές συγκεντρώσεις του. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε εμφυσήσει αέρα αμερικανικής ερήμου ή Tom Waits στο ελληνικό τραγούδι. Το αποδεικνύει στο \"Πες μου κάτι\". Παράλληλα ο ίδιος που έκανε το \"Βάλε Κρασί\" να μοιάζει με κλασικό, παραδοσιακό μας άσμα, στην εκτέλεσή του χωρίς λόγια. Εδώ λέγεται \"Κομμωτριάκι\" και είναι όσο χαζό επιβάλλεται. Τα αναμειγνύει όλα στο \"Στην Αμερική\". Στα \"παξιμάδια\", βιολιά, τζουρά, πλήκτρα και τρομπέτα δε θα μπορούσαν να δέσουν καλύτερα... Ξέρει πως να χαϊδέψει το φαινομενικά πιο δύσκολο κομμάτι του κοινού με ένα tribute στους bloggers. Το κάνει έξυπνα, γρήγορα και -όπως αποδεικνύεται από τη μανία μας να τοποθετούμε ταμπέλα προστασίας ποιότητας και μοναδικότητας σε κάθετί που ασχολούμαστε- πολύ πιο εύκολα από ότι το ίδιο το target group είχε υποψιαστεί. Είναι με όλους. Αλλά τελικά στο \"Διάφανος\", είναι περισσότερο ο εαυτός του από ποτέ. Ο σημερινός, κατασταλλαγμένος και μπολιασμένος με διαφορετικούς ήχους προερχόμενους από ερεθίσματα μερικών εκ των καλύτερων ελλήνων μουσικών.



Kαι η βροχή από κάτω στο ν.4!

1. Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Διάφανος
2. Gardenbox: Last Resort
3. Night On Earth: Night On Earth
4. Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Η Βροχή Από Κάτω
5. Διάφανα Κρίνα: Ο Γύρος Της Μέρας Σε Ογδόντα Κόσμους
6. Film: Angel B
7. Αλκίνοος Ιωαννίδης – Μιλτιάδης Παπαστάμου: Που Δύσην Ως Ανατολήν
8. Lost Bodies: Brutal
9. Ελευθερία Αρβανιτάκη: Γρήγορα Η Ώρα Πέρασε
10. Χρήστος Αλεξόπουλος: Παραπούνες και Τριαφύνταλλα

http://www.avopolis.gr/articles/default.asp?ID=237