Επιστροφή στη βάση. Με τον προηγούμενο δίσκο του πέταξε μακριά, αλλά φοβήθηκε μη χαθεί και επέστρεψε. Εδώ, εν μέσω οικογενειακής γιορτής, δοκιμάζει το δικό του στούντιο και βασίζεται στα πιο παραδοσιακά του υλικά: ποιήση, λαϊκοί δρόμοι, χιούμορ, απλότης, ροκ παρετροπές, καλοί μουσικοί που έχουν λόγο στη δράση, Σ.Μάλαμας, Μ.Φριντζήλα, Φ.Σιώτας και οικογένεια...


Athens Voice (25-31/7/2007)<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: Ντάντη, στις: 02/02/2007 16:24

Γράφει ο Χρήστος Μιχαλέρης,


Ο νέος «λαϊκός δίσκος του Θανάση Παπακωνσταντίνου εκδόθηκε τον περασμένο μήνα. Δίσκος, «χειροποίητος» και «ζωντανός» σε όλα τα επίπεδα, από την αυτοχρηματοδοτούμενη παραγωγή μέχρι τις ζωντανές ηχογραφήσεις στο Μεταξοχώρι της Λάρισας και με όλα τα απρόοπτα που συνέβησαν, ακούστηκαν και αποτυπώθηκαν έψς και στα εξώφυλλα.

Τα περισσότερα από τα 13 τραγούδια ήταν ήδη δοκιμασμένα στις πρόσφατες συναυλίες, και τα ερμηνεύουν ο Σ.Μάλαμας, η Μ.Φρι(ν)*τζήλα κι από ένα ο Φ.Σιώτας και ο ίδιος ο Θανάσης(2ο λάθος).

Ο «Διάφανος» αγαπιέται από το πρώτο άγγιγμα(3ο λάθος),διατηρεί τη λιτή μουσική διάθεση και την ευφυή ματιά του δημιουργού του και ικανοποιεί κι όσους δεν «χάρηκαν» με την «Βροχή από κάτω».¼λα αυτά σε ένα εικαστικά ενδιαφέρον «φακέλωμα».Στο τέλος του cd έχει «ξεχαστεί» κι ένα απόσπασμα από τις ηχογραφήσεις.

..από CITY231

*κι όμως ήταν γραμμένο χωρίς «Ν»!
1o λάθος

ΕΨΙΛΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (ΣΕΛ 82)
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τίτλος: \"Θανάσης Παπακωνσταντίνου &#8211; ΤΗΣ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ\"

Για τους «έντεχνους» ήταν απλώς ένας «κακόφωνος». Οι «λαϊκοί» τον έβρισκαν «κουλτουριάρη». Ακόμα και για το οπτικό πεδίο των «ροκάδων» ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου παρέμενε επί χρόνια αθέατος. Ώσπου στον πέμπτο του δίσκο, τον «Βραχνό Προφήτη», ήρθε η ερμηνεία του Γιάννη Αγγελάκα. Το «άγγιγμα» του Μπάμπη Παπαδόπουλου. Και σιγά σιγά, μια μπάντα με μουσικούς ευφυείς να αντιμετωπίζουν την τέχνη τους όχι ως στείρα αναπαραγωγή στερεοτύπων, αλλά ως παιχνίδι με το οτιδήποτε βιώνει ο σύγχρονος απαιτητικός ακροατής ως παράδοση, φυσικούς ήχους και ντοπιολαλιές, «κλασικές» μουσικές ανά τον πλανήτη, «σύγχρονη» ροκ, ρεμπέτικα, λαϊκές μουσικές του κόσμου, αυτοσχεδιασμούς. Και, μαζί με την μπάντα, ήρθε ξανά στη συζήτηση το αυτονόητο &#8211; πως ο δρόμος προς την καλλιτεχνική ωρίμανση περνάει μέσα από τον πειραματισμό, αντί για τις ωδειακές ασκήσεις φωνητικής τελειότητας ή οργανοπαικτικής δεξιοτεχνίας. Η δυναμική που απελευθερώθηκε ηχεί, τόσο «νέα» και τόσο αρχαία συνάμα, βάλσαμο για το αφτί στην εποχή της επιβολής της εκζήτησης και της υποβολής της εικόνας.

¸χει κάτι απʼ το αεράκι που έφεραν στη μίζερη μονοκαλλιέργεια της δικτατορίας, δίσκοι όπως το «Βρώμικο ψωμί» ή ο «Μπάλος». Αλλά αν οι εμπνεύσεις της εποχής του ʼ70 έμελλε να χαθούν στο στόμφο των πανηγυρικών της μεταπολίτευσης, σήμερα δίσκοι όπως ο «Διάφανος» δείχνουν πως η πόρτα έχει ανοίξει για τα καλά σʼ έναν ελεύθερο επαναπροσδιορισμό αυτού που στις μέρες μας αποδεχόμαστε ως ελληνική μουσική, συσκευάζοντάς το σε κατηγορίες όσες και οι «φυλές» των καταναλωτών: σοβαρή. Παραδοσιακή, λαϊκή, έντεχνη, ροκ

Το δείχνει και το ενθουσιώδες «κίνημα» των ακροατών που ακολουθεί τον Τιρναβίτη μουσικό και την μπάντα του, κάνοντας τα ανά την χώρα ζωντανά παιξίματά τους προσκλητήρια καλών φίλων. Που σαν μετανάστες στη χώρα τους, αναζητούν τη συγκίνηση κάτω από τους τόνους επίφασης που έχει επιφυλάξει για το συναίσθημα η κυρίαρχη αγοραία αισθητική . Θα συναντηθούν και στο επόμενο ζωντανό την Παρασκευή 9/2, στις 8 μ.μ στο γλέντι αλληλεγγύης που διοργανώνει το Στέκι Μεταναστών (πολιτιστικό κέντρο «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254). Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ.

Στο πλάι έχει το εξώφυλλο του \"Διάφανος\" και το εξής κείμενο:
Η σπάνια για τη σύγχρονη δισκοπαραγωγή, αίσθηση της κοινότητας απελευθερώνει εδώ 2 καινούργια και 11 παλιότερα κομμάτια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οι δυνατές ερμηνείες από τον Σωκράτη Μάλαμα, τη Μάρθα Φριντζήλα και τον Φώτη Σιώτα, το εύψυχο παίξιμο από τους μουσικούς, που μπολιάζουν με τη συλλογική τους ευαισθησία τον Καίσαρα της λατινοαμερικανικής ποίησης Σέζαρ Βαγιέχο με το ελεύθερο πνεύμα του κάμπου της Αγιάς, αναδεικνύουν ένα σύγχρονο ελληνικό τραγούδι που, απαλλαγμένο από το κόμπεξ του μη αγγλόφωνου, κοιτά στα ίσα το παγκόσμιο πολιτισμικό γίγνεσθαι των καιρών. («Διάφανος» / Αχός &#8211; Λύρα)

... Συγνώμη για τα όποια ορθογραφικά λάθη. Τα πεδία που είναι με bold, italics και μπλε χρώμα μαρκαρίστηκαν από μένα για να δώσω έμφαση και να προσέξω ΕΓΩ* μερικά πράγματα που δεν είχα καταλάβει ποτέ μου ή δεν μπορούσα να καταλάβω... ή δεν ήθελα.
(* ...ή και άλλοι)<br><br>Το μήνυμα διορθώθηκε από τον/την: lab_mice, στις: 05/02/2007 19:37

Κριτική απο το avopolis...

Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Διάφανος


Label Λύρα (12/2006)
Είδος ¸ντεχνο
Κείμενο Τάσος Βογιατζής



Ο «Διάφανος» είναι η ομαδική έκρηξη συναισθημάτων που θα ανέμενε κανείς μετά την κλειστοφοβική ομορφιά του άλμπουμ που κυκλοφορησε νωρίτερα μέσα στο χρόνο. Καο τα δύο άλμπουμ δημιουργήθηκαν από τις ίδιες στάχτες, πατούν ακόμα και στα ίδια ρυθμολογικά πρότυπα, μόνο που στο «Βροχή από κάτω» τα πάντα φάνηκαν να αποδομούνται ηλεκτρονικά και να ευωδιάζουν ψυχεδελικά μέχρι εκεί που δεν πάει. Στο νου μας έρχεται η αντιστοιχία με τις Ανάσες των Λύκων του Γιάννη Αγγελάκα.

Κι έπειτα ήρθε η φωτοβολίδα, η διονυσιακή γιορτή, το πανηγύρι, όπως συνέβαινε στις εποχές της Ανδρομέδας, όπως συμβαίνει από κάποια στιγμή και μετά στις ζωντανές συγκεντρώσεις του.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που είχε εμφυσήσει αέρα αμερικανικής ερήμου ή Tom Waits στο ελληνικό τραγούδι. Το αποδεικνύει στο \"Πες μου κάτι\". Παράλληλα ο ίδιος που έκανε το \"Βάλε Κρασί\" να μοιάζει με κλασικό, παραδοσιακό μας άσμα, στην εκτέλεσή του χωρίς λόγια. Εδώ λέγεται \"Κομμωτριάκι\" και είναι όσο χαζό επιβάλλεται. Τα αναμειγνύει όλα στο \"Στην Αμερική\". Στα \"παξιμάδια\", βιολιά, τζουρά, πλήκτρα και τρομπέτα δε θα μπορούσαν να δέσουν καλύτερα...

Ξέρει πως να χαϊδέψει το φαινομενικά πιο δύσκολο κομμάτι του κοινού με ένα tribute στους bloggers. Το κάνει έξυπνα, γρήγορα και -όπως αποδεικνύεται από τη μανία μας να τοποθετούμε ταμπέλα προστασίας ποιότητας και μοναδικότητας σε κάθετί που ασχολούμαστε- πολύ πιο εύκολα από ότι το ίδιο το target group είχε υποψιαστεί.

Είναι με όλους. Αλλά τελικά στο \"Διάφανος\", είναι περισσότερο ο εαυτός του από ποτέ. Ο σημερινός, κατασταλλαγμένος και μπολιασμένος με διαφορετικούς ήχους προερχόμενους από ερεθίσματα μερικών εκ των καλύτερων ελλήνων μουσικών

από το www.rocking.gr

http://www.ardin.gr/article.php?id=ARDIN_I_64_S_2_A_5