Καλησπέρα σας.
Άργησα λίγω αλλά ας είναι. Χαίρομαι που βλέπω πολλά νέα, φρέσκα μέλη να σχολιάζουν και να παρατηρούν ο καθένας με τον τρόπο του. Αλλιώς τι νόημα έχει;
Θα ξεκινήσω λέγοντας το εξής: Το τι νιώθει κανείς αποχωρώντας από μία ζωντανή συναυλία συνδέεται εν μέρει μόνον με το καλλιτεχνικό της αποτέλεσμα. Πολλοί άλλοι παράγοντες παίζουν ρόλο. Μπορεί λ.χ. να παρακολούθησεις μία καλλιτεχνικά άψογη συναυλία και να μην περάσεις το ίδιο καλά όπως παρακολουθώντας κάτι που έχει ελλείψεις, παραστρατήματα, παραλειπόμενα και αστοχίες καλλιτεχνικές. Η αναμετάδοση ενέργειας από πάνω προς τα κάτω και αντίστροφα, βέβαια, είναι αναμφίβολη… Όπως, επίσης, και το ότι πληρώνοντας το εισι΄τηριο περιμένεις να δεις από την μπάντα το καλύτερο δυνατό.
Στο Θέατρο Πέτρας, λοιπόν, πέρασα υπέροχα. Λίγους ενδιαφέρει αυτό, όμως. Για αυτό, άλλωστε, συνηθίζουμε να εστιάζουμε στο καλλιτεχνικό αποτύπωμα της βραδιάς. Ο κόσμος αρκετός, η μέρα αρκετά φορτισμένη λόγω των γεγονότων, ο Θανάσης σε μεγάλα κέφια και αυτή την φορά (πραγματικά το προβλέπω φέτος το καλοκαίρι, σε κάποια αποκρυμένη μεριά, να το ρίχνει το τσιφετέλι του). Το live ήταν πολύ δυνατό, με ένταση, το κοινό ενθουσιώδες, όλη η μπάντα νομίζω ότι έδωσε το μέγιστο… Κατά πόσο αρκεί αυτό το μέγιστο βλέπω ότι δημιουργεί αμφιβολίες... Το πρόγραμμα σε αρκετά σημεία διαφοροποιημένο. Τα είπαν άλλοι οπότε δεν επανέρχομαι.
Θα συνεχίσω τον «διάλογο» που άνοιξε. Χρόνια τώρα έχω αποσυρθεί από τα έμπροσθεν και απολαμβάνω την συναυλία από τις κερκίδες. Μερικές φορές νιώθω ιδιαίτερα έντονη την επιθυμία να κατέβω και γω για διάφορους λόγους, οπότε μπορώ να πω ότι ανταλαμβάνομαι αυτούς που βλέπουν την συναυλία του Θανάση σαν έναν τρόπο εκτόνωσης ("βοηθάει" και το αλκοόλ). Προσωπικά δεν με ενοχλεί να υπάρχει ένταση στην αρένα. Ο καθένας κάνει την επιλογή του. Ευτυχώς τις περισσότερες φορές υπάρχει η δυνατότητα επιλογής. Υπάρχουν, όμως, κάποια όρια ηθικής και αξιοπρέπειας, κατά κύριο λόγο. Και όχι δεν θα μπω καν στην διαδικασία να κατανοήσω αυτόν που πετάει αντικείμενα στον καλλιτέχνη που εκτίθεται εκείνη την ώρα στην σκηνή. Σχολιάστηκε αρκετά το γεγονός οπότε δεν επεκτείνομαι.
Τώρα, αναφορικά με την Ματούλα Ζαμάνη και τις αδυναμίες της ορχήστρας. Κοιτάξτε, είναι δεδομένο ότι όταν μία μπάντα έχει παίξει 40 live μαζί είναι σαφώς πιο καλή από το να παίζει για πρώτη, δεύτερη φορά. Αυτό δεν αναιρεί, όμως, την δυνατότητα να κρίνουμε όλοι εμείς που τους ακούσαμε τι είναι αυτό που ακούσαμε και κατά πόσο μας άρεσε. Εκτιμώ ότι όλα τα reviews εδώ μέσα είναι φωτογραφίες της στιγμής. Δεν διεκδικούμε δάφνες μουσικοκριτικής. Εγώ προσωπικά τουλάχιστον. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να αναλύσω διαχρονικά το καινούριο σχήμα. Απλά γράφω εδώ δυο πραγματάκια και λέω την άποψή μου για αυτό που άκουσα και είδα μια δεδομένη χρονική στιγμή, αφενός μεν γιατί γουστάρω αφετέρου δε γιατί γουστάρω να διαβάζω και τις εντυπώσεις των άλλων, έτσι για να γίνεται κουβέντα. Όχι τίποτε περισσότερο. Με όλη την σημασία της φράσης.
Αναλυτικά για το πρόγραμμα ισχύον και εδώ όσα έγραψα στο thread για το Μεταξοχώρι. Κάποια πράγματα στην Πέτρα ήταν σαφώς βελτιωμένα. Είχαμε και δυο τρεις νοσταλγικές προσθήκες. Συνεχίζοντας, δεν αντιλαμβάνομαι αυτά που έγραψαν κάποιοι παραπάνω για χολή και άδικη κριτική στην Ματούλα Ζαμάνη. Την ξανάκουσα με προσοχή στην Πετρούπολη. Τα όσα είπα ήταν προσεκτικά, όπως και όλων των άλλων παιδιών απ’ ότι διάβασα, διότι σεβόμαστε την κατάθεση ψυχής κάθε καλλιτέχνη. Θεωρώ, ωστόσο, ότι όλοι θέλουν να ακούσουν με ειλικρίνεια την εντύπωση που αφήνει η κατάθεση της ψυχής τους στο κοινό, στο οποίο εν τέλει απευθύνονται. Γιατί να στρογγυλέψουμε και να αποκρύψουμε το τι πραγματικά νιώσαμε ακούγοντάς τους.
Λοιπον, κατά την απολύτως ταπεινή, προσωπική και υποκειμενική μου γνώμη, οι ερμηνείες της Ματούλας Ζαμάνη στα τραγούδια της δισκογραφίας του Θανάση, ως επί το πλείστον, είναι άγευστες, άχρωμες, αταίριαστες μα' αυτό που θέλουν να μεταδώσουν και γι αυτό δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους. Δεν σου μεταδίδουν συναισθήματα. Παρατήρησα ότι μείωσε την έντασή της σε κάποια κομμάτια. Ενδεχομένως να πειραματίζεται ακόμη. Δεν τίθεται θέμα δυνατοτήτων φωνής. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την Μάρθα ή τη Μελίνα ή με την Έλενα Παπαρίζου. Εκείνη την στιγμή που ακούς ζωντανά την ερμηνεία του τργουδιού νιώθεις κάτι ή όχι; Αυτό είναι. Λ.χ. κάποια τραγούδια ο Σωκράτης τα λέει αρτιότερα από τον ΘΠ, όταν τα πιάνει όμως ο δεύτερος στο στόμα του, όσο άτεχνα και ακατέργαστα κι αν τα λέει απογειώνεσαι. Νομίζω το παράδειγμα είναι γλαφυρό. Εντάξει, δεν είναι και ότι θα χαλάσει όλη η εικόνα της συναυλίας από κάποιες άστοχες ερμηνείες, προς Θεού. Το μεγαλύτερο foul μετά το Νυχτέρι του Χανιώτη ήταν το Αγιάζι πάντως.
Λοιπόν, νιώθω ότι ήδη είπα πολλά και ενδεχομένως να κουράζω. Ας συνεχιστεί η κουβέντα και βλέπουμε… Θα επανέλθω…
Θα κλείσω με το ότι για μία ακόμη φορά η εκτέλεση του «Σ’ αφήνω γεια» ήταν εκπληκτική.
