Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μιλά στον ΑΘΗΝΑ 9.84 και στον Γιώργο Βουδικλάρη λίγο πριν εμφανιστεί στην Τεχνόπολη, για "την πραγματική τέχνη που αναγκάζει τον κόσμο να θυμηθεί".

www.lifo.gr/now/view/4367

τί ώρα? μίλησε να φανταστώ?

Δε βλέπω να λέτε τίποτα για τη συνέντευξη...μήπως πρέπει να δώσουμε μια παραπάνω προσοχή σε αυτά που λέει για το κοινό του...?Μήπως δεν αρέσει και πολύ πολύ η αλήθεια...?
Δώστε βάση στον καλλιτέχνη ρε παιδιά!!!!!!

Λέει το απλό και αυτονόητο : μην γαντζώνεστε στα τραγούδια.

(αλλά με τέτοια τραγούδια ρε συ Θανάσ'... )

Η μουσική που κάνετε, για τους ανθρώπους που την αγαπούν, στους οποίους συγκαταλέγομαι κι εγώ, μιλάει αρκετά προσωπικά. Όλοι έχουμε την εντύπωση πως είναι περίπου σαν να γράφετε για τον καθέναν από μας. Αυτό δημιουργεί πολύ στενή σχέση ανάμεσα στους ακροατές και τον καλλιτέχνη...

Ναι...

...Αυτό γίνεται πότε-πότε δύσκολο; Υπάρχουν περιπτώσεις που θα θέλατε να μην ισχύει αυτό;

Γενικά, όχι. Το διαχειρίζομαι καλά, με την έννοια ότι ξέρω ότι πραγματικά η τέχνη λυτρώνει, και εγώ σαν ακροατής, σαν δέκτης το έχω κατανοήσει αυτό, ότι η τέχνη λυτρώνει όσο πιο πολύ βάζει ο δέκτης τον εαυτό του μέσα. Άσχετα από το τι έχει στο μυαλό του ο δημιουργός. Δηλαδή μπορεί να είναι κάτι αρκετά διαφορετικό αυτό που εισπράττει. Αλλά πρέπει να το αφήσουμε έτσι. Να φτιάχνει ο καθένας τον κόσμο του μέσα από αυτό που εισπράττει. Βέβαια είναι μερικές φορές που συμβαίνει το εξής: κάποιοι άνθρωποι, λόγω ιδιοσυγκρασίας, μπροστά στο χάος της ύπαρξης νιώθοντας ένα φόβο κι ένα τρόμο, αντί να προσφύγουν, όπως είναι το πιο διαδεδομένο, στη θρησκεία, καταφεύγουν στην τέχνη και στα τραγούδια. Κι έτσι γατζώνονται παραπάνω από ό,τι πρέπει στα τραγούδια, και μάλιστα μερικοί από αυτούς θεωρούν ότι ο δημιουργός ταυτίζεται με το έργο του και έχουν και μια σχέση εξάρτησης με το δημιουργό που είναι τελείως εσφαλμένη. Ο δημιουργός, αν του συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να το κάνει ξεκάθαρο ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο κι ότι ο καθένας θα πρέπει να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις. Αυτό είναι το δύσκολο σημείο, κάποιες φορές.

Αυτό εννοείς ε;
Πωωω μετριοφροσύνες! Εντάξει, Θανάση, δε μας πείθεις. Φυσικά και είσαι κάτι το ιδιαίτερο κ εσύ και το έργο σου! Θέλω Θανάση αρχηγό, δήμαρχο και πρωθυπουργό! Οι αθεράπευτα γαντζωμένοι είναι μαζί σου κ δε γλιτώνεις εύκολα

Φυσικά εννοώ αυτό.
Είμαι τόσο περήφανη που δεν με διαψεύδει ποτέ αυτός ο άνθρωπος...Τα έχω πει χίλιες φορές...σε πολλούς κολλημένους!!