Καλώς ήλθατε, Επισκέπτης

ΘΕΜΑ: ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Re:ΕΜΠΝΕΥΣΗ 18 έτη 1 μήνας πριν, #8814

  • ZEFYROS007
  • ZEFYROS007's Avatar
  • ΑΠΟΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ/Η
  • Χρυσός Χρήστης
  • Καταχωρήσεις: 185
  • Κάρμα: 0
δημητρης κ. έγραψε:
ημερολογιο



και καπως ετσι ξοδεψα την ταπεινη ζωη μου
που απλοχερα μου δανεισε ο βασιλιας του κοσμου
με δυναμη με πεταξε και μου πε κλαψε φως μου
να ακουσουνε τον φοβο σου οσοι σε ξεγεννανε

και καπως ετσι βιαστηκα τα ρουχα μου να βαλω
και πανω στα ποδαρια μου να στηριχτω βαστωντας
στο ενα μου χερι ενα ονειρο τιποτα το σπουδαιο
και μες στην τσεπη ενα μικρο ρολοι ασημενιο

και καπως ετσι βρεθηκα μια νυχτα στο παρισι
με μια πουτανα αγκαλια να στριβει το τσιγαρο
τετοια κοπελα ελεγα παντοτε θε να παρω
να ξερει απο τετραφυλλα κι απο καλο γαμησι

.........................................................................................

και καπως ετσι βρεθηκα μια νυχτα στο παρισι
στου σηκουανα τον βυθο νεκρος απο χασισι



12/10/06 γιαννενα

για την ευη


Χασισι, γαμησι, επιστροφη στην φυση...Πολυ καλο...Κανε κ ενα λογαριασμο να τα λεμε κ πριβε ρε Δημητρη...
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.

Re:ΕΜΠΝΕΥΣΗ 18 έτη 1 μήνας πριν, #8815

  • ZEFYROS007
  • ZEFYROS007's Avatar
  • ΑΠΟΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ/Η
  • Χρυσός Χρήστης
  • Καταχωρήσεις: 185
  • Κάρμα: 0
vas έγραψε:
Κήπος

για λίγο πίστεψα ότι η σκιά του λουλουδιού δίπλα μου
θα μου μιλούσε,
ήταν άλλωστε η στάση της πολύ φιλική απέναντι
στη δική μου σκιά,
έπεφτα πάνω της –δηλαδή η σκιά μου-
και δεν ενοχλήθηκε ούτε στιγμή,
θα έλεγα πως το ευχαριστιόταν κι όλας,
αλλά αυτό θα ήταν μια παρακινδυνευμένη υπόθεση
από μέρους μου –της σκιάς μου δηλαδή-
κι έτσι είπα κάτι ανώδυνο -η σκιά μου δηλαδή-
κάτι σαν πως περνάτε εδώ;
όμορφα δεν είναι;
το προχώρησα και λίγο παραπάνω:
θα γνωριστούμε σιγά σιγά οι δυο μας –οι σκιές μας δηλαδή-
μα ούτε τότε μίλησε,
και ανθίζουμε δίπλα δίπλα χωρίς πολλά πολλά,
πως θα μου μιλούσε
για λίγο μόνο πίστεψα


Βας καλοσωρισες να μας ερχεσαι πιο συχνα μ αυτα τα ωραια σου...
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.

Re:ΕΜΠΝΕΥΣΗ 18 έτη 1 μήνας πριν, #8847

  • vas
  • vas's Avatar
Απογαλακτισμός [Επεξεργασία] [Οριστική διαγραφή] [Προηγούμενη σελίδα]

Το σώμα του έπεσε στο κάθισμα του λεωφορείου, ανάμεσα από μια έγκυος,
νέα γυναίκα και έναν μεγάλης ηλικίας άνδρα. Αισθάνθηκε αφόρητη πίεση στα
πλαϊνά μέρη του σώματός του, παρ’ όλο που δεν τον άγγιζαν τα σώματα της
εγκύου και του ηλικιωμένου. Σαν ένα άγχος να τους στεφάνωνε αγγελικά και
να περιέρρεε με διαβολικό τρόπο απ' τα σώματα αυτά. Το άγχος της έναρξης
μιας ζωής και το άγχος του τέλους μιας άλλης. ¸νιωθε το σώμα του να
ιδροκοπάει και ταυτόχρονα να αδυνατίζει δραματικά. Τα μάγουλά του βάθυναν
προς τα μέσα συναντώντας τα κόκαλα του προσώπου, οι βολβοί των ματιών
αναρροφήθηκαν σιγά σιγά και στο τέλος εξαφανίσθηκαν. Το κρέας του
τυλίχτηκε γύρω απ' τα κόκαλά του, που συνειδητοποίησε ότι ήταν σπασμένα
γιατί η σάρκα του χυνόταν σαν μητρικό πηχτό γάλα στο δάπεδο και στο
κάθισμα του λεωφορείου.

Παρά τον πόνο, απ' τα αποσυνδεδεμένα μεταξύ τους κόκαλα και το
περιδινούμενο άγχος ανάμεσα στους πόλους Αρχή και Τέλος που τον
συνέθλιβε, αποφάσισε να χαμογελάσει στην γυναίκα για τη νέα ζωή που
εγκυμονεί και στον ηλικιωμένο για τη ζωή που έζησε, μα ξαφνικά σκέφτηκε:
« η μαμά μου θα με περιμένει κι έχω αργήσει», και το χαμόγελό του πήρε την
έκφραση μιας νεκρικής μάσκας. Ευγενέστατοι και οι δύο του ανταπόδωσαν το
χαμόγελο με την ίδια ακριβώς έκφραση.

Και έτσι, ως νεογέννητος, αναζήτησε στήθη, φούσκωσε τα μαγουλά του
με μητρικό γάλα, έγλυψε αυτάρεσκα τα χείλη του με τη γλώσσα του,
άναψε τσιγάρο και ανέβηκε στην ταράτσα να πηδήξει από εκεί μπροστά
απ' ένα λεωφορείο.
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.

Re:ΕΜΠΝΕΥΣΗ 18 έτη 1 μήνας πριν, #8945

  • ZEFYROS007
  • ZEFYROS007's Avatar
  • ΑΠΟΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ/Η
  • Χρυσός Χρήστης
  • Καταχωρήσεις: 185
  • Κάρμα: 0
Μυνημα που ελαβα απο τον darkpath k Lost_in_Delays στο κινητο :''Πινουμε 'Μακεδονικο' κρασι, καθως διασχιζουμε την Σερβια,ακουγοντας Θαναση,σηκωστε τα ποτηρια!Παντα Γεια''

Τυχεροι πανε ταξιδι... :( κι εμεις δουλευουμε :mad: :)
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.

Re:ΕΜΠΝΕΥΣΗ 18 έτη 1 μήνας πριν, #9033

  • Βραχνός Προφήτης
  • Βραχνός  Προφήτης's Avatar
Του Καρυωτάκη ο στερνός, ωραίος κρότος


Στις 21 Αλωνάρη του 1928,
αυτοπυροβολήθηκε ο Κώστας Καρυωτάκης. . .



Το καλοκαίρι εκείνο του \"είκοσι οχτώ\"
-και μάρτυράς μου ο περήφανος ο Άθως
που 'ναι σπαρμένος, χρόνους χίλιους εκατό,
με τ' αφανέρωτο, των καλογήρων Πάθος-

είκοσι μία τ' Αλωνάρη, Κυριακή,
την ώρα που 'ψελνε ο παπάς \"πλάγιο πρώτο\",
μες στου χωριού μου τον ναϊσκο οι χωριανοί,
του Καρυωτάκη τον στερνό γρικήσαν' κρότο !

Τρίξαν' στο τέμπλο οι εικόνες-σάπιες και παλιές-
σβήσαν μεμιάς κεριά, καντήλια και λαμπάδες,
σταυροκοπήθηκαν σκιαγμένες οι γριές
κι αλαφιασμένοι κοιταχτήκαν οι παπάδες !

Και τ' Αρχαγγέλου στην Ωραία-ζερβά-την Πύλη,
γιόμισε μ' αίματα, το ξέθωρο τ' αχείλι !

Απόξω φύσηξε βοριάς απ' τα βουνά,
μα στου πατρός μου την ψυχή, δροσιά απ' τον Νότο,
καθώς μικρός στην εκκλησιά, ετών εφτά,
σαν κάτι να 'δε μες στου Ποιητή τον κρότο !
...........................................................
Κι όπως μεγάλωνε, στα μάτια του βαθιά,
δυο αηδονάκια λειώναν' στου καημού τα βρόχια
κι ήταν οι Μάηδές του δίκοπα σπαθιά
κι οι Πασχαλιές του πυρκαγιές και πρωτοβρόχια.
............................................................
ΚΙ ύστερα, βγήκε με τον Άρη, στο κλαρί,
ώσπου ένας άγγλος λίβας φύσηξε απ' τον Νότο.
Μα αυτός στο αίμα του, ηύρε άστρο κι αντοχή !
Στου Καρυωτάκη τον θανατερό τον κρότο !
............................................................
Πικρά σταυρώθηκε, μα δάγκωσε τα χείλια
κι έκανε υπομονή κι έκανε και φαμίλια.

Καιρός αψύς, στο αίμα αγκάθι και γυαλί,
χρόνια 'λαφάκια στα ρουμάνια ολομονάχα
κι η Πρέβεζα η παλιά σαν άσβηστο κερί,
να καίει στο σπίτι, όπως το 'θελε ποιος τάχα ;
.................................................................
Πάει κι ο πατέρας . . . Στ' ανθισμένο, εχώθη βάθος,
να βρει μονάχος τι είν' αλήθεια και τι λάθος. . .
....................................................................
Κι εγώ που τώρα είμαι στη Δύση μακριά,
από 'να αλλόκοτο της Τύχης μου παιχνίδι,
του Φόβου χάρτινα τα βλέπω τα σπαθιά,
και σαύρα αδύναμη, της Μοίρας μου το φίδι !

Γιατί, απ' τα ερέβη, ο πατέρας τα γλυκά,
στέλνει νυχτόημερα με τ' άνεμου το χνώτο,
αυτόν που ακόμα ηχεί στο αίμα του βαθιά
και που τον κράτησε Θλιμμένο Βασιλιά
κι αντάρτη ισόβιο στου νου του τα βουνά,
του Καρυωτάκη τον στερνό, ωραίο κρότο. . .

Κι έτσι υπόκωφα η μπερέτα όπως βροντά,
και πέφτουν ξέψυχοι του Θάνατου οι διαβόλοι,
στα μάτια μου ανθίζει η Πρέβεζα η παλιά,
αυτή που τόσο θα 'θελα να ζήσω πόλη !

Και μάρτυράς μου ο περήφανος ο Άθως,
ένα τρελό, ανθισμένο αν δεν είμαι Λάθος.
¸να α-ξαργύρωτο μα κερδισμένο ΛΟΤΟ,
στου Καρυωτάκη τον στερνό, ωραίο κρότο ! !
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.

Re:ΕΜΠΝΕΥΣΗ 18 έτη 1 μήνας πριν, #9077

  • kerasia
  • kerasia's Avatar
¸να ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου που είναι κολλημένο στο μυαλό μου εδώ και κάμποσο καιρό..


Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμαμα με την ατέλειωτη
συζήτηση στο πεζοδρόμιο.
τα πουλιά κελαηδούσαν,οι άνθρωποι πέρναγαν,τ'αυτοκίνητα τρέχανε.
Στο απεναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα
και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του.
Φυλλορρούσε η ακακία και ευώδιαζε το γιασεμί
και μες στην Τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι
και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί-
παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν από θάνατο,
παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν από τύψη,
κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,
δεν ξέρω γιατί,πολύ τους αγάπησα,
σαν ένας μελλοθάνατος.
Ο διαχειριστής έχει απενεργοποιήσει τη δημόσια πρόσβαση σύνταξης.

The Udjat Team Info

Η Udjat Team ευθύνεται για τη δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας.
The Udjat Team is responsible for weaving this site.

Αν σας ενδιαφέρει η επικοινωνία μαζί μας, δοκιμάστε το παρακάτω email:
If you are interested in contacting us, please use the email address below: