noa6064 έγραψε:Αν στις εκλογές ψηφίσει το μόνο 40% των εγγεγραμμένων συνεχίζει να βγαίνει κυβέρνηση και βουλή όπως πάντα;
Δεν υπάρχει πρόβλημα;
Κατά μία άποψη υπάρχει προβλημα και πολύ σοβαρό μάλιστα. Πρόβλημα νομιμοποίησης της εξουσίας, του ίδιου του συστήματος.
Το λευκο και το άκυρο, των οποίων η σημαντική διαφορά σημειώθηκε ξεκάθαρα νομίζω, έχουν ένα κοινο παρανομαστή: τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Το καμπανάκι της διαμαρτυρίας βέβαια χτυπάει, αφού η απόρριψη όλων των υποψηφίων, μεσω λευκής ή άκυρης ψήφου σημαίνει μάλλον κάτι περισσότερο απο απλή αποδοκιμασία προσώπων και κομματικών σχηματισμών.
Παραμένουν όμως μορφές διαμαρτυρίας που δεν θέτουν «εδώ και τώρα» σε αμφισβήτηση το σύστημα.
Το μηνυμα που στελνει όποιος αρνείται να εμφανιστεί στην καλπη είναι πολύ πιο ηχηρό. Το Σύνταγμα αρκείται στη διάταξη που καθιερώνει το υποχρεωτικό της ψηφου και δεν προβλέπει τι γίνεται σε περίπτωση που η πλειονότητα του εκλογικού σώματος δε παει να ψηφίσει.
Δεδομένου όμως ότι «
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» (αρ. 1 παρ. 2) και ότι «
¼λες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό...» (αρ. 1 παρ. 3), οποιαδήποτε απόπειρα να σχηματιστεί κυβέρνηση σε περίπτωση που η πλειονότητα του εκλογικού σώματος απείχε, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και συνεπώς ότι ισοδυναμεί με σφετερισμό της εξουσίας, πραξικόπημα.
Σύμφωνα με αυτην τη αποψη, δε μπορείς να κυβερνάς στο όνομα του λαού ενώ ο λαός ήταν (κατά πλειοψηφία) απών, ενώ δεν εκδήλωσε τη «βούλησή του».
Σύμφωνα με άλλη άποψη, δεν υπάρχει καμια παραβίαση της λαϊκης κυριαρχίας απο τη στιγμή που ο λαός δεν εμποδίστηκε να ασκησει το εκλογικό δικαίωμα (αρ. 52) και συνεπώς κανενα ζητημα νομιμοποίησης μιας πολιτικής εξουσίας που θα έχει προέλθει απο εκλογές με σημαντικά μειωμένη ή και μειοψηφική συμμετοχή.
Αυτη η αποψη αποσκοπεί προφανώς να διασώσει τη συνέχεια του πολιτεύματος (και κατ’ επέκταση της κατεστημένης τάξης). Είναι βέβαιο όμως, ότι μια τέτοιου μεγέθους συνολική αποδοκιμασία του συστήματος δε μπορεί να αγνοηθεί και δε θα αφινε ανεπηρέαστη ούτε την πολιτική τάξη ούτε την κοινωνική ειρήνη.
Το θέμα αφορά βεβαια μάλλον απίθανες καταστασεις και για αυτό έχει μόνο περιθωριακό ενδιαφερον αλλά μιας και με κεντρισε η ερωτηση του Νοα, αν μας διαβάζει καποιος με καλή γνώση συνταγματικού Δικαιου ή και θεωρίας - ιστορίας των πολιτευμάτων, θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη του.